Leonard Kuczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Kuczyński
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1913
Sejny

Data śmierci

1994

profesor nauk chemicznych
Specjalność: technologia leków, farmacja
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Doktorat

1949

Profesura

1954

Doktor honoris causa
Akademia Medyczna w Łodzi – 1981
Uczelnia

Politechnika Lwowska
Akademia Medyczna we Wrocławiu

rektor
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Leonard Kuczyński (ur. 15 listopada 1913 w Sejnach, zm. 1994), profesor farmacji, rektor Akademii Medycznej we Wrocławiu w latach 19681972. Wielokrotny dziekan Wydziału Farmaceutycznego oraz prorektor ds. Nauki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1933 został studentem Wydziału Chemicznego Politechniki Lwowskiej. Już w 1936 przed zakończeniem nauki został zastępcą asystenta Katedry Chemii Organicznej kierowanej przez prof. Edwarda Suchardę. Stopień inżyniera-chemika uzyskał 8 czerwca 1938 został także starszym asystentem na uczelni.

We wrześniu 1938 został powołany do wojska i jako plutonowy podchorąży uczestniczył w 1939 w kampanii wrześniowej. Wzięty do niewoli, okres wojny spędził w obozie jenieckim i robotach w Niemczech. Po wojnie przyjechał do Wrocławia wspomóc organizowanie życia naukowego w zrujnowanym mieście. Badania naukowe rozpoczął w styczniu 1946 w Katedrze Chemii Organicznej Politechniki Wrocławskiej.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1949 uzyskał stopień doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy pt. O przyłączaniu kwasu azotowego do nienasyconych węglowodorów terpenowych. W 1951 r. dziekan Wydziału Farmaceutycznego, prof. Bogusław Bobrański, zaproponiwał mu przeniesienie do Akademii Medycznej. Tam Kuczyński zorganizował Katedrę Technologii Chemicznej Środków Leczniczych. Zainicjował prace badawcze dot. m.in. leczenia gruźlicy i technologii produkcji leków. W tym okresie napisał swój pierwszy podręcznik akademicki pt. Technologia Leków. Dalsza kariera naukowa i funkcje:

Wypromował setki magistrów, kilkunastu doktorów, w tym habilitowanych oraz trzech profesorów.

Nagrody i Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]