Leptoptilos falconeri

	Leptoptilos falconeri
	(Milne-Edwards, 1868)
	Okres istnienia: 5–1,94 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	bocianowe
Rodzina	bociany
Rodzaj	Leptoptilos
Gatunek	Leptoptilos falconeri
Synonimy
	Argala Falconerii Milne-Edwards, 1868; Argala falconeri Milne-Edwards, 1868;
	Argala Falconerii Milne-Edwards, 1868; Argala falconeri Milne-Edwards, 1868;

Leptoptilos falconeri – gatunek olbrzymiego plioceńskiego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisał Alphonse Milne-Edwards w 1868 roku na podstawie skamieniałości pochodzących z gór Siwalik w Indiach. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Argala Falconerii^[2] na cześć Hugh Falconera (1808–1865) – szkockiego geologa, botanika i paleontologa^[3], którego praca bardzo przyczyniła się do poznania wymarłej fauny gór Siwalik^[2].

Występowanie i wiek[edytuj | edytuj kod]

Występował w południowej Azji (Indie), na sawannach północnej i wschodniej Afryki (Czad, Etiopia) i prawdopodobnie w południowej Europie (Ukraina) we wczesnym i późnym pliocenie około 5–1,94 MLT. W Kenii prawdopodobnie występował już w późnym miocenie. Był prawdopodobnie jednym z najbardziej rozprzestrzenionych bocianowatych w tamtym okresie^[4].

Wielkość[edytuj | edytuj kod]

Był to największy znany gatunek bociana, jednak był bardzo zmienny pod względem wielkości. Największe osobniki przewyższały rozmiarami największy współcześnie żyjący gatunek marabuta indyjskiego, natomiast najmniejsze były jego wielkości. Gatunek ten cechował wyraźny dymorfizm płciowy. Masę jego ciała szacuje się do ok. 20 kg, a wysokość do ok. 2 m. Prawdopodobne miał nieco zredukowane skrzydła, dlatego sugeruje się, że miał on mniejsze zdolności lotne niż współczesne marabuty^[4].

Wymarcie[edytuj | edytuj kod]

Powody wyginięcia tego gatunku są niejasne, ponieważ ciężko stwierdzić, który z żyjących wówczas gatunków mógł z nim konkurować. Dzisiejsze gatunki rodzaju z Leptoptilos zdobywają pokarm na otwartych terenach z terenami podmokłymi. Do gniazdowania potrzebują dużych drzew oraz zbiorników słodkiej wody w okolicy gniazda. Prawdopodobnie Leptoptilos falconeri miał podobne wymagania środowiskowe. Przy swoich rozmiarach był to jeden z największych latających ptaków. Ogromne wymiary i nieco zredukowane kończyny przednie pociągały za sobą ograniczenie zdolności lotnych, co sugeruje, że był to ptak o głównie naziemnym trybie życia^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ †Leptoptilos falconeri Milne Edwards 1868. [w:] Paleobiology Database (PBDB) [on-line]. [dostęp 2022-01-20]. (ang.).
↑ ^a ^b XVI. Des Oiseaux Fossiles de là Famille Des Ciconides, [w:] A.A. Milne-Edwards A.A., Recherches anatomiques et paléontologiques pour servir à l'histoire des oiseaux fossiles de la France, t. 1, 1868, s. 448–450 (fr.).
↑ falconeri, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-20] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Louchart, A., Vignaud, P., Likius, A., Brunet, M. & White, T.D.. A large extinct marabou stork in African Pliocene hominid sites, and a review of the fossil species of Leptoptilos. „Acta Palaeontologica Polonica”. 50 (3), s. 549–563, 2005. (ang.).

[pd-1] †Leptoptilos falconeri Milne Edwards 1868. [w:] Paleobiology Database (PBDB) [on-line]. [dostęp 2022-01-20]. (ang.).

[oryg-2] XVI. Des Oiseaux Fossiles de là Famille Des Ciconides, [w:] A.A. Milne-Edwards A.A., Recherches anatomiques et paléontologiques pour servir à l'histoire des oiseaux fossiles de la France, t. 1, 1868, s. 448–450 (fr.).

[3] falconeri, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-20] (ang.).

[louchart-4] Louchart, A., Vignaud, P., Likius, A., Brunet, M. & White, T.D.. A large extinct marabou stork in African Pliocene hominid sites, and a review of the fossil species of Leptoptilos. „Acta Palaeontologica Polonica”. 50 (3), s. 549–563, 2005. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]