Przejdź do zawartości

Le’a Rabin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Le’a Rabin
‏לאה רבין‎
Ilustracja
Le’a Rabin (1999)
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1928
Królewiec

Data i miejsce śmierci

12 listopada 2000
Petach Tikwa

podpis

Le’a Rabin (hebr.: לאה רבין, ang.: Leah Rabin, ur. jako Leah Schlossberg 8 kwietnia 1928 w Królewcu, zm. 12 listopada 2000 w Petach Tikwie) – izraelska działaczka pokojowa, żona premiera Icchaka Rabina, w młodości bojowniczka Palmachu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Le’a Rabin z mężem (1948)
Le’a Rabin z mężem, wówczas ambasadorem w USA (1968)
Pogrzeb Icchaka Rabina: Juwal, Le’a, wnuczka No’a, Dalja i wnuk Jonatan
Le’a Rabin z Billem i Hillary Clinton

Urodziła się 8 kwietnia 1928 w Królewcu w ówczesnych Prusach Wschodnich jako Leah Schlossberg[1].

W 1933 po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech jej rodzina wyemigrowała do Palestyny, stanowiącej wówczas brytyjski mandat[2]. Wychowywała się w Tel Awiwie[1]. W 1940 ledwie uniknęła śmierci podczas bombardowania miasta przez włoskie lotnictwo, zginęło wówczas ponad 100 osób[2]. Jako nastolatka rozpoczęła służbę w Palmachu – jednostkach bojowych organizacji paramilitarnej Hagana, gdzie poznała swojego przyszłego męża[1], starszego od niej o 6 lat – Icchaka[3]. Pobrali się podczas wojny o niepodległość Izraela[1]. Pracowała jako redaktorka gazety wydawanej przez Palmach[2].

Mieli dwoje dzieci – Dalję (ur. 1950)[4] i Juwala[2][5].

Byli uznawani za dobre małżeństwo[6]. Le’a wspierała męża podczas całej jego kariery politycznej[1], jednak była również przyczyną jego kłopotów. Pod koniec jego pierwszej kadencji jako szefa rządu, przed wyborami w 1977, wyszło na jaw, że Le’a posiadała konto bankowe w Stanach Zjednoczonych, co było zakazane przez izraelskie prawo. W konsekwencji Icchak Rabin zrezygnował ze stanowiska premiera (powrócił na nie w 1992) oraz przewodniczącego Partii Pracy. Jego następcą na tym stanowisku, jednocześnie kandydatem na premiera Koalicji Pracy, został Szimon Peres, majowe wybory lewica przegrała i po raz pierwszy w historii Izraela władzę objęła prawica z Likudem na czele[5][6].

Po śmierci Icchaka Rabina w zamachu w 1995 przekonała Szimona Peresa, a także kolejnych premierów, aby zapewnili jej biuro, sekretarkę i inne benefity dostępne normalnie dla byłych premierów. Środków tych użyła do kontynuowania dzieła męża, prowadząc międzynarodową kampanię na rzecz pokoju izraelsko-palestyńskiego. W pewnym momencie pojawiły się informacje, że jest przymierzana do stanowiska ambasadora Izraela przy Organizacji Narodów Zjednoczonych[2].

Grobowiec Le’i i Icchaka Rabinów na Wzgórzu Herzla w Jerozolimie

Chorowała na czerniaka, o którym dowiedziała się w 1999. Na początku listopada 2000 przeszła zawał serca. Zmarła 12 listopada w Centrum Medycznym Rabina w Petach Tikwie[a][6][7].

Została pochowana koło męża na cmentarzu na Wzgórzu Herzla w Jerozolimie[2][8].

  1. Encyclopedia Britannica podaje jako miejsce śmierci Tel Awiw.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Leah Rabin. Encyklopedia Britannica. [dostęp 2019-05-22]. (ang.).
  2. a b c d e f Leah Rabin, widow of slain Israeli leader, dies. Bangor Daily News. [dostęp 2019-05-22]. (ang.).
  3. Yitzhak Rabin, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-05-09] (ang.).
  4. Dalja Rabin-Pelosof (ang.) – profil na stronie Knesetu.
  5. a b Prime Minister Yitzchak Rabin. pmo.gov.il. [dostęp 2019-05-22]. (ang.).
  6. a b c Leah Rabin dies at 72. The Jerusalem Post. [dostęp 2019-05-22]. (ang.).
  7. Leah Rabin døde søndag. vg.no. [dostęp 2019-05-22]. (norw.).
  8. Leah Rabin. findagrave.com. [dostęp 2019-05-22]. (ang.).