Liliana Zeic

Liliana Zeic

Imię i nazwisko	Liliana Zeic (Piskorska)
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1988 Toruń
Narodowość	Polska
Język	polski
Alma Mater	Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
Dziedzina sztuki	sztuki wizualne
Epoka	sztuka współczesna
Strona internetowa

Liliana Zeic (Piskorska) (ur. 17 grudnia 1988 w Toruniu) – polska artystka intermedialna, performerka, doktor sztuk pięknych, artywistka. Jej twórczość charakteryzuje intermedialność, tworzy między innymi elementy instalacyjno-rzeźbiarskie, wideo i fotografie, a także pracuje z tekstem.

Prace Liliany Zeic znajdują się w kolekcjach prywatnych oraz publicznych głównych polskich ośrodków artystycznych, w tym Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Muzeum Współczesne Wrocław.

Wykształcenie

W latach 2007–2012 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w czasie studiów rok spędziła na Uniwersytecie Warszawskim (2011). W roku 2017 obroniła doktorat w dziedzinie rysunku na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, jej promotorką była Elżbieta Jabłońska, praca nosi tytuł: „Pragnienie kontaktu”.

Działalność artystyczna

Od roku 2013 jest członkinią toruńskiej Grupy nad Wisłą.

W swojej działalności artystycznej analizuje problematykę społeczną z perspektywy radykalnej wrażliwości, zakorzenionej w praktyce i teorii feministyczno-queerowej. Skupia się na zależnościach pomiędzy państwem, tożsamością środkowoeuropejską, a pozycją peryferyjnych tożsamości.

W swoich pracach i działaniach porusza tematy związane z feminizmem, anarchizmem, cielesnością, posthumanizmem, interesuje ją pozycja jednostek nieheteronormatywnych w społeczeństwie i kulturze. Czerpie ze swoich doświadczeń jako aktywistki oraz lesbijki wychowanej i mieszkającej w Polsce.

Jej prace prezentowane były między innymi w galeriach w Toruniu, Warszawie, Poznaniu czy Krakowie.

• 
  Liliana Piskorska, Asymetria językowo płciowa, 2017
• 
  Liliana Piskorska, Public displays of affection, 2017
• 
  Liliana Piskorska, Silne siostry powiedziały braciom, 2019
• 
  Liliana Piskorska, Osiemnaście choinek, 2017/2019, fot. Maciej Łuczak

Wystawy indywidualne (wybrane z lat 2019–2020)

• Radownice, OP ENHEIM, Wrocław, 2020,
• Łagodny bieg w dół, Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, 2020,
• Siedzą panny kołem, jastrzębia powieszono, Galeria Nośna, Kraków, 2020,
• Sosna z sześcioma rękami, Złoty Kiosk, Wrocław, 2020,
• Płonie gwiazda nad Betlejem, Pracownia Portretu, Łódź, 2019,
• Długi marsz przez instytucje, CSW Kronika, Bytom, 2019,
• Skutki uboczne, Galeria Miejska Arsenał, Poznań, 2019.

Nagrody i wyróżnienia

• nominacja do nagrody WARTO 2020,
• Laureatka OP Young w OP ENHEIM, 2020,
• Laureatka nagrody publiczności: Spojrzenia 2019: Nagroda Deutsche Bank,
• nominacja Spojrzenia 2019: Nagroda Deutsche Bank,
• Stypendium Miasta Torunia w dziedzinie kultury, 2019,
• wyróżnienie, Gradient. Wystawa finalistów 8. edycji Konkursu Fundacji Grey House, 2018,
• laureatka Nagrody Fundacji Grey House, 2018,
• laureatka Visible White Photo Award 2017, Fondazione Studio Marangoni Firenze, Florencja (IT),
• Stypendium Kultura Polska na Świecie, Instytut Adama Mickiewicza,
• finalistka Forecast Forum 2017, Haus der Kulturen der Welt, Berlin (DE),
• Stypendium Marszałka Województwa kujawsko-pomorskiego w dziedzinie kultury, 2017,
• Stypendium Ministra Edukacji dla doktorantów za wybitne osiągnięcia, 2016/2017,
• Stypendium Toruńskiej Agendy Kulturalnej, 2016,
• Stypendium Miasta Torunia w dziedzinie kultury, Toruń, 2015,
• Stypendium Miasta Torunia w dziedzinie kultury, Toruń, 2014,
• IV Ogólnopolska Wystawa Rysunku, Toruń, Wyróżnienie,
• III Ogólnopolska Wystawa Rysunku, Galeria sztuki Wozownia, Toruń, Nagroda firmy Talens.

Zmiana nazwiska

Na łamach cyklu mikrozamówienia – Kronika artystyczna 2020/2021 29 stycznia 2021 roku artystka wystąpiła o zmianę nazwiska do Urzędu Stanu Cywilnego we Wrocławiu. Ogłosiła, że w 2021 roku, by ułatwić identyfikację jej osoby, będzie posługiwała się oboma – aktualnym Piskorska oraz nowym Zeic. Zmiana nazwiska jest dla artystki feministyczno-queerowym manifestem, który argumentuje czterema powodami:

1. powrotem do linii matki – Zeic to panieńskie nazwisko jej matki,

Decyzja o zmianie nazwiska, jest dla mnie decyzją, by cytować moją matkę.

1. wykorzystaniem nazwiska, które stało się hybrydą po procesie spolszczenia – Zeitz na Zeic,
2. używaniem nazwiska niewskazującego na płeć,
3. odrzucenie nazwiska ojca, który borykał się z chorobą alkoholową.

Artystka odrzuca męską linię rodową i porzuca nazwisko, które definiowało w sposób jednoznaczny jej płeć. Traktuje to jako uwolnienie się od patriarchalnego systemu społecznego. Używając nazwiska-hybrydy, odwołuje się do swojej queeroweej tożsamości. Zmiana nazwiska jest też osobistym zerwaniem z życiowym doświadczeniem wychowywania się w otoczeniu osoby z alkoholizmem.