Lotus 73
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | |||
| Zawieszenie przednie |
podwójne wahacze, na zewnątrz sprężyny/amortyzatory | ||
| Zawieszenie tylne |
dwa drążki reakcyjne, na zewnątrz sprężyny/amortyzatory | ||
| Silnik |
Ford Novamotor 1.6 | ||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut |
Mallory Park, marzec 1972 | ||
| Kierowcy | |||
| Używany | |||
| Wyścigi |
20 | ||
| Wygrane |
1 | ||
| Pole position |
0 | ||
| Najszybsze okrążenie |
1 | ||
| |||
Lotus 73 – samochód Formuły 3 konstrukcji Lotusa, zaprojektowany przez Maurice'a Phillippe'a, Dave'a Baldwina i Martina Wade'a. Rywalizował w sezonie 1972 serii Formula 3 Britain BARC Forward Trust.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Lotus 73 miał być odpowiedzią Lotusa w świecie Formuły 3 na zwycięski w Formule 1 model 72. Samochód został zbudowany w celu wykorzystania go przez fabryczny zespół i oficjalnie było oznaczony jako John Player Special. We wczesnej fazie projektantem tego samochodu – wówczas w założeniu samochodu Formuły 2 – był Maurice Phillippe, a projekt dokończyli Dave Baldwin i Martin Wade[1].
Samochód był zaawansowany technicznie. Silnik Novamotor był elementem nośnym monokoku. Po bokach pojazdu umieszczono chłodnice[2]. Z przodu zastosowano zawieszenie progresywne z podwójnymi wahaczami i sprężynami i amortyzatorami na zewnątrz. Wieloczłonowe zawieszenie tylne zawierało dwa drążki reakcyjne oraz sprężyny i amortyzatory. Cały projekt zawieszenia opierał się na serii 59/69[1].
Samochód został wystawiony w Brytyjskiej Formule 3 z Tonym Trimmerm i Bernardem Vermilio, a jego debiut przypadł na marzec 1972 roku w wyścigu na torze Mallory Park[3]. Na początku sezonu model odnosił stosunkowo dobre wyniki, wliczając w to zwycięstwo Trimmera na Mallory Park w kwietniu i drugie miejsce w Monaco. Jednakże samochód okazał się zbyt skomplikowany, by możliwa była zmiana jego ustawień w krótkim czasie, stąd też w trakcie sezonu wyniki pogorszyły się. W dodatku Lotus nie był szczególnie zainteresowany rywalizacją w Formule 3 i przeznaczał na tę serię niewielką część budżetu[1]. Ostatecznie Trimmer zakończył sezon na dziewiątym miejscu, a Vermilio – na dziewiętnastym[4].
Na sezon 1973 przygotowano zmodyfikowaną wersję samochodu, oznaczoną jako 73B. Nie wystartowała ona jednak w mistrzostwach z powodu braku sponsorów. Następnie samochody zostały sprzedane dr. Josephowi Ehrlichowi, który wystawił jeden z nich w 1975 roku we Włoskiej Formule 3[1]. Samochód ten ścigał się w jednej eliminacji na torze Monza, ale Patrick Nève nie zdołał zakwalifikować się do finałowego wyścigu[5].
Wyprodukowano dwa egzemplarze modelu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Lotus. [w:] f3history.co.uk [on-line]. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).
- ↑ a b Lotus Models: Part 2. [w:] lotusespritturbo.com [on-line]. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).
- ↑ Mallory Park – 12 March 1972. [w:] f3history.co.uk [on-line]. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).
- ↑ Formula 3 Britain BARC Forward Trust 1972. [w:] driverdb.com [on-line]. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).
- ↑ Gran Premio della Lotteria – Monza, 29 Jun 1975. [w:] oldracingcars.com [on-line]. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).