Louis Théodore Gouvy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Louis Théodore Gouvy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1819
Goffontaine

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1898
Lipsk

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Louis Théodore Gouvy (ur. 5 lipca 1819 w Goffontaine koło Saarbrücken, zm. 21 kwietnia 1898 w Lipsku[1][2]) – francuski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę średnią w Metzu[2], następnie w 1836 roku wyjechał do Paryża, gdzie studiował prawo[1]. W trakcie studiów zainteresował się muzyką, uczył się u Antoine’a Elwarta, Édouarda Billarda i Pierre’a-Josepha-Guillaume’a Zimmermana[1]. W latach 1842–1843 przebywał w Berlinie, gdzie studiował u Carla Friedricha Rungenhagena[1]. Po powrocie do Paryża bywał w domu Charlesa Hallégo, gdzie poznał Chopina, Berlioza i Halévy’ego[1]. W 1896 roku został odznaczony kawalerią Legii Honorowej[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był płodnym kompozytorem, pozostawił po sobie 170 utworów w 90 opusach[1]. W swoich utworach symfonicznych nawiązywał do Webera, Mendelssohna i Beethovena[1]. Był zwolennikiem muzyki absolutnej, pozostając poza innowacjami dźwiękowymi wprowadzanymi przez współczesnych kompozytorów, stąd jego muzyka nie cieszyła się popularnością we Francji. Doceniana była natomiast w Niemczech, gdzie kompozytor często bywał i spędził ostatnie lata życia[1].

Skomponował m.in. 7 symfonii, 2 uwertury koncertowe, Oktet na instrumenty dęte, Kwintet fortepianowy, Kwintet smyczkowy, Serenadę na zespół smyczkowy, Serenadę na fortepian, skrzypce, altówkę i wiolonczelę, 5 kwartetów smyczkowych, 5 triów fortepianowych, utwory fortepianowe, kantaty, Requiem, Missa brevis, operę Der Cid (1863)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 417–418. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1339. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]