Ludwik Szwykowski

Ludwik Władysław Szwykowski
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1877 ; Symferopol
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1965 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	bankowiec
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Handlowa w Antwerpii
Małżeństwo	29 kwietnia 1908
Partnerka	Maria de Gonet
Dzieci	córka, synowie m.in. Jan Szwykowski (1915–1981)
	Odznaczenia

Ludwik Władysław Szwykowski (ur. 27 kwietnia 1877 w Symferopolu, zm. 5 stycznia 1965 w Warszawie^[1]) – polski bankowiec, żeglarz, w latach 1926–1929 prezes Polskiego Związku Żeglarskiego wybrany na jego pierwszym sejmiku, autor pierwszego polskiego podręcznika żeglarskiego, tłumacz książek żeglarskich.

Życiorys

Był synem Władysława i Wandy z Sendeków. Ukończył gimnazjum w Petersburgu i Wyższą Szkołę Handlową w Antwerpii, następnie studia uzupełniające w Anglii.

W latach 1914–1918 służył w wojsku rosyjskim, od 1919 roku był dyrektorem Banku Stołecznego w Warszawie, a od 1922 – dyrektorem Banku Zjednoczenia Przemysłowego tamże. W latach 1926–1939 pracował w Banku Gospodarstwa Krajowego, od 1 stycznia 1928 roku był dyrektorem jego wileńskiego oddziału. Po wcieleniu Wilna w październiku 1939 roku do Litwy i likwidacji oddziału BGK pracował m.in. jako kasjer w wileńskim teatrzyku „Ali Baba”. Po II wojnie światowej pracował w BGK (oddział w Łodzi), a następnie do emerytury jako dyrektor finansowy Zjednoczenia Przemysłu Papierniczego.

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera P-1-13)^[2].

Żeglarstwo

W roku 1904 stał się (wraz z baronem Tyzenhauzenem i panem Gonetem) współwłaścicielem szkunera Gay Parisienne długości całkowitej 16,61 m i ożaglowaniu o powierzchni ok. 250 m², na którym brał udział w towarzyskim wyścigu podczas igrzysk olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku i wielu innych regatach^[3]^[4].

W 1926 roku na bezkabinowym, mieczowym jachcie „Doris” wraz z córką i synami odbył rejs Wisłą, Kanałem Bydgoskim, Notecią, Brdą, Wartą, Odrą do Szczecina, następnie do Stralsundu, wzdłuż brzegów Bałtyku do Kopenhagi i z powrotem do Warszawy.

W roku 1928 wyjechał jako kierownik ekipy żeglarskiej (Władysław Krzyżanowski i Adam Wolff) na igrzyska w Amsterdamie^[5].

W roku 1932 tą samą mieczową Doris odbył rejs z Gdańska na Bornholm i z powrotem, który zakończył się 6 sierpnia^[6]^[7].

Jako jeden z założycieli Yacht Klubu Polski w 1924 roku, przewodniczył jubileuszowemu 10. Zjazdowi Delegatów tego klubu 27 kwietnia 1947^[8].

W połowie lat 30. był Prezesem Wileńskiego Towarzystwa Wioślarskiego^[9].

Publikacje

Ludwik Szwykowski: Krótki podręcznik żeglarski, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1929 (seria „Bibljoteczka sportowa” nr 6–7).
Joshua Slocum: Sam jeden żaglowcem naokoło świata, tłumaczenie: Ludwik Szwykowski. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1930.
Alain Gerbault: W pogoni za słońcem: dziennik okrętowy. Cz. 1, Z New-Yorku do Tahiti, przeł. z fr. Ludwik Szwykowski, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1930.
Alain Gerbault: Na powrotnej drodze: dziennik okrętowy. Cz. 2, Z Tahiti do Francji przeł. z fr. Ludwik Szwykowski, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1931.
Ludwik Szwykowski: Żeglarz śródlądowy, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1933.
Alain Gerbault: W pogoni za słońcem, tłumaczenie: Stefania Podhorska-Okołów, Ludwik Szwykowski, Julian Czerwiński, Warszawa: Książka i Wiedza, 1957.
Jean-François de Galaup: Wielka legenda morska La Perouse'a 1785–1788, tłumaczenie z fr.: Ludwik Szwykowski, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1961.
Louis Antoine de Bougainville: Podróż Bougainville'a dookoła świata przeł. z fr. Maria i Ludwik Szwykowscy, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1962.
Egon Larsen: Głębinowe cuda, tłumaczenie: Ludwik Szwykowski, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1963.
Ludwik Szwykowski, Anna Jedlińska, Jerzy Tomalak: Kieszonkowy słownik francusko-polski i polsko-francuski, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1965.
Alain Gerbault: W pogoni za słońcem, tłumaczenie: Stefania Podhorska-Okołów, Ludwik Szwykowski, Julian Czerwiński, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1972.
Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak: Mały słownik francusko-polski, polsko-francuski, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973
Joshua Slocum: Samotny żeglarz, tłumaczenie: Ludwik Szwykowski, Wydawnictwo Morskie Gdańsk, 1983, ISBN 83-215-4401-0.

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[10]
Honorowa Odznaka „Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego” (7 grudnia 1956)^[11]

Przypisy

↑ Biogram na stronie CTW PTTK
↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA SZWYKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-07-15] .
↑ Włodzimierz Głowacki: Dzieje żeglarstwa polskiego. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, s. 125. ISBN 83-215-3276-4.
↑ Polski Związek Żeglarski, 80 lat – 1924–2004. Warszawa: Polski Związek Żeglarski, 2004, s. 90. ISBN 83-918404-3-3.
↑ Włodzimierz Głowacki: Dzieje żeglarstwa polskiego. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, s. 275. ISBN 83-215-3276-4.
↑ Jacek Czajewski (red.): Encyklopedia Żeglarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 378. ISBN 83-01-11914-4.
↑ Polski Związek Żeglarski, 80 lat – 1924–2004. Warszawa: Polski Związek Żeglarski, 2004, s. 12. ISBN 83-918404-3-3.
↑ Włodzimierz Głowacki: Wspaniały świat żeglarstwa. 2 t. 1, Dzieje żeglarstwa polskiego. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, s. 93–94. ISBN 83-215-3276-4.
↑ XXV lat Wileńskiego Towarzystwa Wioślarskiego, praca zbiorowa, Wilno 1935, s. 30, polona.pl [dostęp: 2019-04-29]
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 102 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
↑ Rejestr osób odznaczonych Honorową Odznaką Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego Uchwała Konferencji Żeglarskiej PZŻ z dn. 7 grudnia 1956 (Legitymacja nr 1).

Bibliografia

Encyklopedia żeglarstwa, JacekJ. Czajewski (red.), JerzyJ. Arszyłowicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, ISBN 83-01-11914-4, OCLC 69269903 .
Włodzimierz Głowacki: Dzieje żeglarstwa polskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1989, ISBN 83-215-3276-4.
Włodzimierz KW.K. Głowacki Włodzimierz KW.K., Wspaniały świat żeglarstwa. 2 t. 1, Dzieje żeglarstwa polskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, ISBN 83-215-3276-4, OCLC 834088578 .
Bolesław K. Kowalski. To nasza historia.... „Morze”. 6 (776), s. 36–36, czerwiec 1999. Warszawa: Korporacja TIGOR. ISSN 0137-2823.
Polski Związek Żeglarski, 80 lat – 1924–2004, red. Stanisław Latek, Warszawa: Polski Związek Żeglarski 2004, ISBN 83-918404-3-3.
Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 730.

[1] Biogram na stronie CTW PTTK

[2] Cmentarz Stare Powązki: MARIA SZWYKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-07-15] .

[Głowacki125-3] Włodzimierz Głowacki: Dzieje żeglarstwa polskiego. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, s. 125. ISBN 83-215-3276-4.

[PZZ90-4] Polski Związek Żeglarski, 80 lat – 1924–2004. Warszawa: Polski Związek Żeglarski, 2004, s. 90. ISBN 83-918404-3-3.

[Głowacki275-5] Włodzimierz Głowacki: Dzieje żeglarstwa polskiego. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, s. 275. ISBN 83-215-3276-4.

[Czajewski378-6] Jacek Czajewski (red.): Encyklopedia Żeglarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 378. ISBN 83-01-11914-4.

[PZZ12-7] Polski Związek Żeglarski, 80 lat – 1924–2004. Warszawa: Polski Związek Żeglarski, 2004, s. 12. ISBN 83-918404-3-3.

[Głowacki93–94-8] Włodzimierz Głowacki: Wspaniały świat żeglarstwa. 2 t. 1, Dzieje żeglarstwa polskiego. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1989, s. 93–94. ISBN 83-215-3276-4.

[9] XXV lat Wileńskiego Towarzystwa Wioślarskiego, praca zbiorowa, Wilno 1935, s. 30, polona.pl [dostęp: 2019-04-29]

[10] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 102 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

[11] Rejestr osób odznaczonych Honorową Odznaką Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego Uchwała Konferencji Żeglarskiej PZŻ z dn. 7 grudnia 1956 (Legitymacja nr 1).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]