Luis Rodríguez (bokser)
| |
| Pseudonim |
El Feo |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
173 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półśrednia, średnia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
121 |
| Zwycięstwa |
107 |
| Przez nokauty |
49 |
| Porażki |
13 |
| Nieodbyte |
1 |
Luis Manuel Rodríguez (ur. 17 czerwca 1937 w Camagüey, zm. 8 lipca 1996 w Miami[1]) – kubański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej.
Pierwszą walkę zawodową stoczył w 1956. W pierwszych 36 walkach 35 razy zwyciężał, a jedna była uznana za nieodbytą. Wśród pokonanych przez niego pięściarzy byli tacy zawodnicy, jak przyszły mistrz świata w wadze półśredniej Benny Paret, z którym dwukrotnie wygrał w 1958, a także były mistrz świata tej kategorii Virgil Akins, którego pokonał w swej pierwszej walce w Stanach Zjednoczonych w czerwcu 1959. Od połowy 1959 mieszkał w Stanach Zjednoczonych, ponieważ reżim Fidela Castro zakazał uprawiania boksu zawodowego na Kubie.
W grudniu 1960 poniósł pierwszą porażkę, gdy niejednogłośnie pokonał go przyszły mistrz świata w wadze półśredniej Emile Griffith. W następnym roku przegrał z innym przyszłym mistrzem świata tej kategorii Curtisem Cokesem, któremu zrewanżował się pokonując go w tym samym roku. Po serii 11 kolejnych zwycięstw (w tym z Joeyem Giambrą otrzymał szansę walki o tytuł mistrza świata w kategorii półśredniej, którego posiadaczem był Emile Griffith. 21 marca 1963 w Los Angeles Rodríguez jednogłośnie pokonał Griffitha na punkty i został nowym mistrzem świata[2]. W walce rewanżowej, która odbyła się 8 czerwca tego roku w Nowym Jorku, Griffith zwyciężył niejednogłośnie na punkty i odzyskał tytuł mistrzowski[3].
Po utracie mistrzostwa Rodríguez stoczył pięć zwycięskich pojedynków pięściarskich, w tym pokonał przez techniczny nokaut Denny'ego Moyera i dwukrotnie wygrał z Wilbertem McClure, a 12 czerwca 1964 w Las Vegas po raz czwarty, a trzeci raz o mistrzostwo świata, zmierzył się z Emile'em Griffithem. Griffith ponownie zwyciężył niejednogłośnie na punkty[4]. Następnie Rodríguez wygrał 15 kolejnych walk, walcząc głównie w wadze średniej, w tym dwukrotnie pokonał Rubina „Hurricane” Cartera w 1965. Gdy Griffith zrezygnował z tytułu mistrzowskiego w wadze półśredniej, Rodríguez stoczył walkę eliminacyjną do pojedynku o mistrzostwo świata, ale przegrał przed czasem z Curtisem Cokesem (który został mistrzem po pokonaniu Manuela Gonzaleza).
Rodríguez skoncentrował się później na walkach w kategorii średniej. Wygrał kolejnych 15 walk, w tym dwukrotnie z Bennie Briscoe w 1967. W 1968 pokonał go Vicente Rondón, ale Rodríguez wygrał z nim w rewanżu w tym samym roku. 22 listopada 1969 w Rzymie spróbował odebrać tytuł mistrza świata w wadze średniej Nino Benvenutiemu, lecz został znokautowany w 11. rundzie[5].
Kontynuował karierę ze zmiennym szczęściem. W 1970 pokonał go Bunny Sterling, a w 1971 Rodríguez znokautował w 1. rundzie Tony’ego Mundine’a, który później walczył o mistrzostwo świata. Ostatnie walki stoczył w 1972.
Po zakończeniu kariery pięściarskiej mieszkał w Miami, gdzie zmarł w 1996[6].
Został wybrany w 1997 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Luis Manuel Rodriguez („El Feo”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1963-03-21 Luis Rodriguez w pts 15 Emile Griffith, Dodger Stadium, Los Angeles, California, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1963-06-08 Emile Griffith w pts 15 Luis Rodriguez, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1964-06-12 Emile Griffith w pts 15 Luis Rodriguez, Convention Centre, Las Vegas, Nevada, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1969-11-22 Nino Benvenuti w co 11 (15) Luis Rodriguez, Sports Palace, Rome, Italy - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- ↑ Bob Mee. Obituary: Luis Rodriguez. „The Independent”, 1996-07-15. [dostęp 2019-01-23]. [zarchiwizowane z adresu 2017-01-15]. (ang.).
- ↑ Luis Rodriguez [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-07-11] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 608-611. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- Bob Mee. Obituary: Luis Rodriguez. „The Independent”, 1996-07-15. [dostęp 2015-07-11]. (ang.).
- Luis Rodriguez [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- Luis Manuel Rodriguez („El Feo”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Rodrígueza [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-11] (ang.).
- Luis Manuel RODRIGUEZ [online], Sport & Note [dostęp 2015-07-11] (ang.).