Luziański
Luziański (Luzyański, Lusian, Luzjański) – polski herb szlachecki, używany na Pomorzu.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Zachowały się przekazy o przynajmniej dwóch wariantach tego herbu. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Luziański (Luzjański, Luzyański, Lusien): W polu czerwonym dwie szczęki szczupaka srebrne zębami ku sobie i w dół. Klejnot: Na dwóch skrzydłach sępich, czerwonych, w lewo, samo godło. Labry: czerwone podbite srebrem[2].
Żabiński (Żabieński, Luzyański odmienny): W polu szczęki szczupaka w skos lewy zębami ku sobie i do góry. Barwy nieznane, klejnot nieznany[3].
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Herb wymieniany przez Paprockiego, Okolskiego, Kojałowicza i Niesieckiego[4]. Z autorów późniejszych wzmiankują go m.in. Juliusz Karol Ostrowski[5], Teodor Chrząński i Seweryn Uruski[6]. Stanisław Dziadulewicz wzmiankuje pieczęć z 1570 Stanisława i Szymona Żabieńskich (herb opisany tutaj jako Żabiński)[3].
Według Ostrowskiego, herb przyniesiony z Niemiec w XIV wieku, z Harzu, przez rodzinę o nazwisku von Markelingerode, która następnie od dóbr Lizejny koło Reszla, miała przybrać nazwisko Luziański[5].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Tadeusz Gajl wymienia trzy rody herbownych[2]:
Luziański (Luzyański, Luzjański), Łukomski, Żabieński (Żabiński).
Nie wiadomo, jak rodziny inne niż Luzyańscy mogły nabyć prawo do tego herbu (nazwa herbu wskazuje, że powinien to być herb własny). Serweryn Uruski podaje, że Julian, Władysław i Wiktor Łukomscy wylegitymowali się tym herbem w roku 1852 w guberni kowieńskiej[6]. Niepewna jest też kwestia kaszubskiej rodziny Żabieńskich. Według Przemysława Pragerta herb z pieczęci 1570 jest osobnym herbem, albo odmianą herbu Luziański[3], ale Tadeusz Gajl zalicza Żabieńskich w poczet herbownych herbu Luziański[2].
Znani herbowni
[edytuj | edytuj kod]- Fabian Luzjański – biskup warmiński,
- Jan Luzjański – brat Fabiana, wojewoda chełmiński.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ a b c Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 206. ISBN 978-83-60597-10-1.
- ↑ a b c Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001, s. 190. ISBN 83-919852-6-1, ISBN 978-83-919852-6-7.
- ↑ Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 6. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1841, s. 176–177.
- ↑ a b Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897–1906, s. 190.
- ↑ a b Seweryn Uruski: Rodzina - herbarz szlachty polskiej. T. 10. Warszawa: Główny skład Księgarnia Gebethnera i Wolffa, 1904, s. 39.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
