Manfred Trojahn

Manfred Trojahn
Data i miejsce urodzenia	22 października 1949 ; Cremlingen
Pochodzenie	niemieckie
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor

Manfred Trojahn (ur. 22 października 1949 w Cremlingen^[1]^[2]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1966–1970 studiował w Niedersächsische Musikschule w Brunszwiku, gdzie uczył się gry na flecie^[1]. Następnie był uczniem Karlheinza Zöllera (flet) i Diethera de la Motte (kompozycja) w Hochschule für Musik w Hamburgu^[1]^[2]. Uczestniczył ponadto w kursach Györgya Ligetiego i Alberta Bittnera^[1]. W 1975 roku zdobył nagrodę im. J.S. Bacha^[2], a w 1978 roku I lokatę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Paryżu^[1]. W latach 1979–1980 przebywał jako stypendysta w Villa Massimo w Rzymie^[1]^[2]. W 1984 roku otrzymał Niedersächsisches Künstlerstipendium^[2]. W 1991 roku został wykładowcą kompozycji w Robert Schumann Hochschule für Musik w Düsseldorfie^[1]^[2]. W 1993 roku został przyjęty na członka Freie Akademie der Künste w Hamburgu, a w 2001 roku na członka Bayerische Akademie der Schönen Künste w Monachium^[1]. Występował gościnnie jako dyrygent z wiodącymi orkiestrami w Niemczech^[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości odrzucił konformizm typowy dla awangardy, wzorując się na swobodnych stylistycznie dziełach Hansa Wernera Henzego i Benjamina Brittena^[1]. Nawiązywał także do neoklasycyzmu Francisa Poulenka i Dariusa Milhauda^[1]. Wpływy kultury francuskiej widoczne są w tytułach jego utworów i doborze tekstów^[1]. Kompozycje Trojahna cechują się silnym rysem indywidualistycznym^[1]^[2].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

5 symfonii (I 1973, II 1978, III 1984, IV na tenora i orkiestrę 1992, V 2004)
Notturni trasognati na flet altowy i orkiestrę kameralną (1977)
Abschied... (1978)
Conduct na smyczki i perkusję (1978)
Erstes See-Bild (1979–1980)
Berceuse (1980)
Koncert fletowy (1981–1983)
L’Autunno (1986–1990)
Cinq Epigraphes (1987)
Variationen (1987)
Transir (1988)
Notturno na instrumenty dęte, instrumenty smyczkowe, czelestę i harfę (1989)
Koncert obojowy (1990–1991)
Quattro pezzi (1992)
Divertissement na obój i orkiestrę kameralną (1992–1993)
Cornisches Nachtlied (1994)
... mit durch-scheinender Melancholie. Ein Brahms-Porträt (1995)
Koncert skrzypcowy (1999)
Rapsodia na klarnet i orkiestrę (2002)
4 Orchesterstücke (2003)

Utwory kameralne

Deux pièces brèves na kwartet smyczkowy (1973)
Kammerkonzert na 8 instrumentów (1974)
Les couleurs de la pluie na 6 fletów (1974)
3 kwartety smyczkowe (I 1976, II z klarnetem i mezzosopranem 1979–1980, III 1983)
Objet trouvé na flet i klawesyn (1977)
Fantasia na gitarę (1979)
...une campagne noire de soleil na zespół kameralny (I Déplorations 1982, II' Silences 1982; III Chimèrès 1983, IV Cigales 1992, V Chants noirs 1986, VI Exaltations 1992, VII Processions (1986)
Berceuse na 5 instrumentów smyczkowych (1983)
Sonata skrzypcowa (1983)
Sonata wiolonczelowa (1983)
Soleares na fortepian i kwartet smyczkowy (1985)
Epitaphe na 4 flety (1986)
Fragmente für Antigone na kwartet smyczkowy (1988)
Fünf Intermezzi na gitarę i zespół kameralny (1988–1989)
Poème abandonné na kwartet saksofonowy, altówkę, wiolonczelę i kontrabas (1989)
Ginevras Lied na skrzypce (1995)
Danse. Pastiche en hommage à Olivier Messiaen na skrzypce i fortepian (1997)

Utwory fortepianowe

Berceuse (1980)
La folia na 2 fortepiany (1982)

Utwory organowe

Conduct dla 2 organistów (1977)

Utwory wokalno-instrumentalne

...stiller Geführt der Nacht na sopran, flet, wiolonczelę, perkusję i czelestę (1978)
Fünf See-Bilder na mezzosopran i orkiestrę (1979–1983)
Elegía del tiempo final na tenora i 7 instrumentów (1981–1982)
Quattro Madrigali na chór, 4 skrzypiec i 4 wiolonczele (1983)
Trakl-Fragmente na mezzosopran i fortepian (1983–1984)
Nachtwandlung na mezzosopran i 14 instrumentów (1983–1984)
Requiem na sopran, mezzosopran, baryton, chór i orkiestrę kameralną (1984–1985)
Die Nachtigall na 2 soprany, mezzosopran i 3 klarnety (1984)
Spätrot na mezzosopran i fortepian (1987)
Lieder auf der Flucht na baryton, gitarę i 13 instrumentów (1988–1989)
Grodek na baryton i 8 instrumentów (1991)
Frammenti di Michelangelo na sopran koloraturowy, 12 instrumentów dętych i kontrabas (1995)
3 Songs by John Keats na mezzosopran i 6 instrumentów (2002)
Ariosi na sopran, bassethorn i orkiestrę (2006)

Utwory sceniczne

komedia dramatyczna Enrico (1989, wyst. Schwetzingen 1991)
opera Das wüste Land (1994)
opera Was ihr wollt (1998, wyst. Monachium 1998)
opera Limonen aus Sizilien (2003, wyst. Kolonia 2003; wersja zrewid. 2004, wyst. Würzburg 2005)
opera La grande Magia (2007, wyst. Drezno 2008)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 150–151. ISBN 978-83-224-0905-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3682–3683. ISBN 0-02-865571-0.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 150–151. ISBN 978-83-224-0905-3.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3682–3683. ISBN 0-02-865571-0.

[1]

[2]