Maria Szelągowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Magdalena Antonina Szelągowska
Ilustracja
marzec 1948, proces "grupy Witolda"
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1905
Lwów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1989
Warszawa, Polska

Zawód, zajęcie

inżynier chemik

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Maria Magdalena Antonina Szelągowska ps. „Rysia” (ur. 19 stycznia 1905 we Lwowie, zm. 3 sierpnia 1989 w Warszawie[1]) – inżynier chemik, żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego, po wojnie w podziemiu niepodległościowym i antykomunistycznym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka profesora historii Uniwersytetu Lwowskiego Adama Szelągowskiego. W 1931 ukończyła Politechnikę Warszawską. W czasie okupacji niemieckiej w Armii Krajowej – współpracowała z rotmistrzem Witoldem Pileckim przepisując m.in. jego tajne raporty na temat działalności w KL Auschwitz, również te zawierające kompromitujące fakty z życia obozowego Józefa Cyrankiewicza.

Wzięła udział w Powstaniu Warszawskim. Po powstaniu trafiła do obozu jenieckiego, a po jego wyzwoleniu w 1945 do Włoch, gdzie pełniła służbę w Pomocniczej Służbie Kobiet II Korpusu gen. Władysława Andersa. Tam też podjęła na nowo współpracę (tym razem antysowiecką) z Witoldem Pileckim. W grudniu 1945 roku jako Krystyna Kwiecińska powróciła do okupowanego przez Sowietów kraju. Obok pracy konspiracyjnej, prowadziła wraz z Pileckim wytwórnię wód kwiatowych.

W utworzonej przez rtm. Pileckiego siatce wywiadowczej, według materiałów bezpieki, odgrywała rolę „informatorki i kierowniczki biura studiów wywiadu Andersa”. 9 maja 1947 r. została zatrzymana przez MBP i trafiła do więzienia mokotowskiego. Po procesie pokazowym 15 marca 1948 skazana została wraz Witoldem Pileckim i Tadeuszem Płużańskim na karę śmierci. W tajnej opinii skład sędziowski zasugerował jednak możliwość zamiany kary śmierci na dożywocie „jedynie ze względu na płeć”. Bierut w przypadku Szelągowskiej skorzystał z prawa łaski i zmienił jej karę zgodnie z tą opinią. W więzieniu przebywała do amnestii w 1956. Po uwolnieniu pracowała w Urzędzie Patentowym.

Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie spoczywa także jej ojciec Adam (1873–1961) i siostra Aleksandra (1907–1996) (kwatera 155a-5-15)[2].

W 2018 postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy została odznaczona pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maria Magdalena Antonina Szelągowska
  2. Cmentarz Stare Powązki: ADAM WIKTOR SZELĄGOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-02-27].
  3. Prezydent: Cierpienie Żołnierzy Niezłomnych nie poszło na marne. prezydent.pl, 2018-03-01. [dostęp 2018-03-01].

Bibliografia, linki[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]