Marksewo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marksewo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

szczycieński

Gmina

Szczytno

Liczba ludności (2022)

159[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

12-100[3]

Tablice rejestracyjne

NSZ

SIMC

0489320

Położenie na mapie gminy wiejskiej Szczytno
Mapa konturowa gminy wiejskiej Szczytno, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Marksewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Marksewo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Marksewo”
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego
Mapa konturowa powiatu szczycieńskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Marksewo”
Ziemia53°38′27″N 21°07′25″E/53,640833 21,123611[1]

Marksewo (do 1983 roku Marksoby, niem. Marxöwen, 1938–1945 Markshöfen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Oficjalnie dawniej miejscowość nazywała się Marksoby[4][5], obecnie oficjalna nazwa to Marksewo (obowiązująca od 1 kwietnia 1983 roku), jednak obie nazwy do dziś są używane zamiennie. Nawet w nowo wydawanych mapach i publikacjach można spotkać dawną nazwę. Obok miejscowości znajduje się jezioro o oficjalnej nazwie Marksoby[6], które także dawniej nazywało się Marksewo – nazwa ta dalej spotykana jest na niektórych mapach[7].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Marksewo jest typową polską wsią – domy położone są prawie wyłącznie wzdłuż szosy 58, między Starymi Kiejkutami, a Babiętami. Dawniej w Marksewie oprócz zabudowań mieszkalnych był wyłącznie sklep spożywczy, obecnie sytuacja uległa zmianie. W związku z ciągłym rozwojem rekreacyjnym okolicznych terenów Marksewo zaczęło otwierać się na turystów. Obecnie we wsi i w jej okolicach znajdują się m.in. dwa sklepy, bar i punkt wymiany turystycznych butli gazowych. We wsi zachowały się budownictwo drewniane i murowane z końca XIX w.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W okolicy Marksewa znajduje się łącznie kilkaset domków letniskowych, zlokalizowanych głównie w okolicy jeziora Marksoby. W 2001 r. powstał tu też ośrodek wypoczynkowy Warszawskich Zakładów Farmaceutycznych "Polfa" SA. Większość domów letniskowych wybudowano dopiero w III Rzeczypospolitej, kiedy to okoliczni rolnicy sprzedali dużą część swoich pól i na terenach tych zezwolono na budowę. Duża część działek jest własnością osób mieszkających poza okolicami Szczytna, wśród nich najwięcej jest mieszkańców Warszawy. Za to większość domów, których właścicielami są okoliczni mieszkańcy, wynajmowana jest obcokrajowcom (głównie Niemcom) lub Polakom (głównie z Warszawy).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś lokowana w 1548 r. na prawie chełmińskim. W 1876 r. do wsi Stare Marksoby przyłączono niewielka osadę – Nowe Marksoby. Murowana szkołę zbudowano pod koniec XIX w.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 77897
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 776 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, Główny Urząd Statystyczny: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. T. 2, K-P. Warszawa: Wydawnictwa Akcydensowe, 1981, s. 413.
  5. Iwona Liżewska, Wiktor Knercer: Przewodnik po historii i zabytkach Ziemi Szczycieńskiej. Olsztyn, Agencja Wydawnicza "Remix" s.c., 1998, 171 str., ISBN 83-87031-13-5
  6. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 204, ISBN 83-239-9607-5.
  7. Mapa topograficzna dostępna w serwisie geoportal.gov.pl. [dostęp 2011-02-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Iwona Liżewska, Wiktor Knercer: Przewodnik po historii i zabytkach Ziemi Szczycieńskiej. Olsztyn, Agencja Wydawnicza "Remix" s.c., 1998, 171 str., ISBN 83-87031-13-5
  • Wacław Kowalski: Województwo olsztyńskie, przewodnik. Olsztyn, Wyd. Sport i Turystyka, 1969, 322 str.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]