Medal Ruchu Oporu 1940–1945

Medal Ruchu Oporu 1940–1945
Médaille de la Résistance 1940–1945
Medaille van de Weerstand 1940–1945

Awers
Rewers
Baretka
Ustanowiono	16 lutego 1946
Kruszec	brąz

Medal Ruchu Oporu 1940–1945 (fr. Médaille de la Résistance 1940–1945, niderl. Medaille van de Weerstand 1940–1945) – belgijskie odznaczenie wojskowe ustanowione dekretem dekretem księcia regenta Karola Koburga z dnia 16 lutego 1946 roku. Medal był przyznawany wszystkim członkom belgijskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej oraz członkom wywiadu, którzy działali na terytoriach okupowanych i brali udział w akcjach bojowych mających na celu wyzwolenie Belgii.

Opis

Medal Ruchu Oporu 1940–1945 jest wykonany z brązu i ma średnicę 39 mm. Na jego awersie widnieje popiersie młodej kobiety z twarzą zwróconą ku lewej stronie oraz z zaciśniętą prawą pięścią. Na rewersie w trzech wierszach umieszczono reliefowy napis w języku łacińskim 1940 RESISTERE 1945 nałożony na wieniec laurowy.

Medal jest zawieszony na pierścieniu łączącym go przez oczko z czarną, jedwabną wstążką typu moiré o szerokości 37 mm z dwoma środkowymi czerwonymi paskami o szerokości 1 mm oddalonymi od siebie o 5 mm i jasnozielonymi paskami na brzegach o szerokości 4 mm. Kolory czarny symbolizował mroczne dni okupacji niemieckiej i/lub tajny charakter ruchu oporu, zielony oznaczał nadzieję na wyzwolenie, a czerwony przelaną krew członków ruchu oporu.