Melancholia Haruhi Suzumiyi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melancholia Haruhi Suzumiyi
jap. 涼宮ハルヒの憂鬱
(Suzumiya Haruhi no yūutsu)
Gatunekkomedia, science fiction
Light novel
AutorNagaru Tanigawa
ArtystaNoizi Ito
WydawcaKadokawa Shoten
Odbiorcyseinen
Wydawana6 czerwca 2003[1] – 25 maja 2011[2]
Liczba tomów10 (11)[3]
Manga
AutorNagaru Tanigawa
ArtystaGaku Tsugano
WydawcaKadokawa Shoten
Odbiorcyshōnen
Drukowana wShōnen Ace
Wydawanalistopad 2005[4] – 26 września 2013[4]
Liczba tomów20
Telewizyjny serial anime
ReżyserTatsuya Ishihara
StudioKyoto Animation
Stacja telewizyjnaJaponia Chiba TV, SUN-TV, Tokyo MX TV, TV Aichi, TV Hokkaido, TV Kanagawa, TV Saitama
Premierowa emisja2 kwietnia 2006 – 2 lipca 2006
Liczba odcinków14
Telewizyjny serial anime
ReżyserYasuhiro Takemoto
StudioKyoto Animation
Premierowa emisja2 kwietnia 2009 – 8 października 2009[a]
Liczba odcinków14
Manga
Suzumiya Haruhi-chan no yūutsu
AutorPuyo
WydawcaKadokawa Shoten
Drukowana wShōnen Ace
Wydawana22 maja 2008 – 2019
Liczba tomów12
ONA
Suzumiya Haruhi-chan no yūutsu
StudioKyoto Animation
Liczba odcinków25
Data wydania13 lutego 2009 – 15 maja 2009
Telewizyjny serial anime
Nyorōn Churuya-san
StudioKyoto Animation
Premierowa emisja13 lutego 2009 – 15 maja 2009
Liczba odcinków13
Film animowany
Suzumiya Haruhi no shōshitsu
ReżyserTatsuya Ishihara
Yasuhiro Takemoto
ScenariuszFumihiko Shimo
ProducentAtsushi Itō
Hideaki Hatta
MuzykaSatoru Kōsaki
Ryuichi Takada
Wydany6 lutego 2010
Czas trwania164 minut
Powiązane tytuły

Nagato Yuki-chan no shōshitsu
Koizumi Itsuki no inbō

Melancholia Haruhi Suzumiyi (jap. 涼宮ハルヒの憂鬱 Suzumiya Haruhi no yūutsu) – seria light novel napisana przez Nagaru Tanigawę i zilustrowana przez Noizi Ito. Powieści opowiadają o dziewczynie, która nieświadomie posiada moc zmieniania otaczającego ją świata.

Seria została zaadaptowana w formie mangi, której całość obejmuje dwadzieścia tomów. Oprócz tego powstały cztery serie mangi związane z franczyzą.

Na podstawie pierwszego tomu powieści powstała seria anime, które zostało wyreżyserowane przez Tatsuyę Ishiharę i wyprodukowane przez Kyoto Animation. Seria ta miała swoją premierę w Japonii w 2006 roku. Odcinki nie były emitowane w kolejności chronologicznej. W Polsce pierwsza seria anime została wydana bezpośrednio na DVD przez Anime Virtual. 7 lipca 2007 roku oficjalnie ogłoszono powstawanie drugiego sezonu serialu[5][6]. Drugą serię wyemitowano w 2009 roku.

Oprócz tego w 2010 roku na podstawie czwartej powieści powstał film animowany, zatytułowany Suzumiya Haruhi no shōshitsu (jap. 涼宮ハルヒの消失).

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Kyon jest zwykłym pierwszoklasistą, który swoje fantazje o esperach, podróżnikach w czasie i kosmitach pozostawił w gimnazjum. Kiedy decyduje się porozmawiać z Haruhi, nieświadomie rozpoczyna ciąg wydarzeń, który poprowadzi go do surrealistycznych sytuacji, a w którego centrum jest Haruhi.

Szukając grupy, która ją zainteresuje, Haruhi zapisuje się i wypisuje z każdego klubu w szkole, znajdując tam jedynie niezadowolenie. Kyon czyniąc jej niewielką uwagę przypadkowo inspiruje ją do stworzenia nowego klubu, który odpowiadałby jej upodobaniom. Haruhi siłą wciąga do niego Kyona, następnie udaje jej się znaleźć i zwerbować (prośbą lub groźbą) kolejnych członków – Yuki Nagato, Mikuru Asahinę oraz Itsukiego Koizumi.

Wkrótce okazuje się, że z wyjątkiem Kyona, członkowie są tajnymi agentami różnych organizacji, wysłanymi by obserwować Haruhi. Po kolei tłumaczą, że Haruhi ma nadnaturalne zdolności do kontrolowania każdego aspektu świata — możliwości, których nie jest świadoma. Zawsze, kiedy Haruhi staje się znudzona lub w inny sposób niezadowolona rzeczywistością, nieświadomie tworzy nowy świat — bardziej odpowiadający jej zachciankom — i stara się do niego przejść, niszcząc przy tym ten poprzedni. By temu zapobiec, członkowie klubu Haruhi spędzają swój czas na próbach dostarczenia rozrywki Haruhi, hamowania jej mocy, oraz utrzymywania pozorów zwykłego życia.

W serialu nigdy nie jest do końca wytłumaczone, czy członkowie zgromadzili się wokół Haruhi z wolnej woli, z jej podświadomości, czy zostali po prostu stworzeni dla rozrywki Haruhi. Pytanie o ich pochodzenie jest motywem często powtarzającym się w serialu.

Bohaterowie[edytuj | edytuj kod]

  • Kyon (jap. キョン) – narrator i główny bohater serii, licealista, który jest wyluzowany i pełen sarkazmu. Jego prawdziwe imię nie jest wyjawione; wszyscy wołają na niego Kyon, co jest przezwiskiem nadanym mu przez jego młodszą siostrę. Jest jedynym zwykłym człowiekiem w brygadzie SOS. Akcja serialu opowiadana jest z jego perspektywy.
Seiyū: Tomokazu Sugita[7]
  • Haruhi Suzumiya (jap. 涼宮 ハルヒ Suzumiya Haruhi) – tytułowa bohaterka, przewodnicząca Brygady SOS. Jest energetyczna, kocha przygody i wykorzystuje pozostałych członków klubu do zapewnienia sobie rozrywki. Nie potrafi znieść nudy. Ma zdolność do zmieniania rzeczywistości według własnego upodobania, jednak ona sama nie jest tego świadoma.
Seiyū: Aya Hirano[7]
  • Yuki Nagato (jap. 長門 有希 Nagato Yuki) – cicha miłośniczka książek, która stroni od nawiązywania kontaktu z innymi. W rzeczywistości jest „humanoidalnym interfejsem”, bądź sztucznym człowiekiem, stworzonym przez pozaziemską cywilizację zwaną Jednostką Integracji Danych.
Seiyū: Minori Chihara[7]
  • Mikuru Asahina (jap. 朝比奈 みくる Asahina Mikuru) – nieśmiała drugoklasistka, która tak naprawdę jest podróżnikiem w czasie.
Seiyū: Yūko Gotō[7]
  • Itsuki Koizumi (jap. 古泉 一樹 Koizumi Itsuki) – zawsze się uśmiecha i zawsze jest więcej niż chętny do zaspokajania dziwnych potrzeb Haruhi. Okazuje się być jednym z wielu esperów w organizacji znanej jako Agencja.
Seiyū: Daisuke Ono[7]
  • Ryoko Asakura (jap. 朝倉 涼子 Asakura Ryōko) – przewodnicząca klasy, która została stworzona przez tę samą cywilizację co Yuki Nagato, jednak posiadają one odmienną metodykę co do sposobu obserwacji i badania zdolności, które posiada Haruhi.
Seiyū: Natsuko Kuwatani[7]
  • Tsuruya (jap. 鶴屋さん)
Seiyū: Yuki Matsuoka[7]
  • Taniguchi (jap. 谷口)
Seiyū: Minoru Shiraishi[7]
  • Kunikida (jap. 国木田)
Seiyū: Megumi Matsumoto[7]
  • Siostra Kyona (jap. キョンの妹)
Seiyū: Sayaka Aoki[7]

Miejsce akcji[edytuj | edytuj kod]

Miejscem akcji jest miasto Nishinomiya w Japonii – siedziba Uniwersytetu Kwansei Gakuin, gdzie studiował Nagaru Tanigawa. Nazwy prawdziwych stacji metra, szkół i zespołów baseballowych zostały nieco zmodyfikowane w anime, jednak wciąż pozostają rozpoznawalne. Dodatkowo, niektóre sceny z anime zawierają wiernie oddane scenerie z Nishinomii i okolic[8][9].

Light novel[edytuj | edytuj kod]

Powieści zostały napisane przez Nagaru Tanigawę, a zilustrowane przez Noizi Ito. Zostały wydane przez wydawnictwo Kadokawa Shoten.

Seria osiągnęła komercyjny sukces – do czerwca 2007 roku została sprzedana łącznie w ponad 4,3 miliona egzemplarzy[10]. W kwietniu 2011 roku suma ta wzrosła do 8 milionów sprzedanych egzemplarzy w Japonii, natomiast na całym świecie sprzedaż łącznie przekroczyła 16,5 miliona egzemplarzy[11]. Ponadto, w maju 2011 roku, pierwsze wydanie ostatnich dwóch tomów zostało wydrukowane w 513 tysiącach egzemplarzy każdy, ustanawiając tym rekord wydrukowanych kopii jednego wydania dla light novel[11]. W grudniu 2017 roku liczba sprzedanych egzemplarzy powieści przekroczyła 20 milionów na całym świecie[12].

Nr Tytuł Data wydania (język japoński) ISBN (język japoński)
1
 Suzumiya Haruhi no yūutsu (jap. 涼宮ハルヒの憂鬱)
6 czerwca 2003[1]
ISBN 978-4-04-429201-0
2
 Suzumiya Haruhi no tameiki (jap. 涼宮ハルヒの溜息)
30 września 2003[13]
ISBN 978-4-04-429202-7
3
 Suzumiya Haruhi no taikutsu (jap. 涼宮ハルヒの退屈)
27 grudnia 2003[14]
ISBN 978-4-04-429203-4
4
 Suzumiya Haruhi no shōshitsu (jap. 涼宮ハルヒの消失)
31 lipca 2004[15]
ISBN 978-4-04-429204-1
5
 Suzumiya Haruhi no bōsō (jap. 涼宮ハルヒの暴走)
30 września 2004[16]
ISBN 978-4-04-429205-8
6
 Suzumiya Haruhi no dōyō (jap. 涼宮ハルヒの動揺)
31 marca 2005[17]
ISBN 978-4-04-429206-5
7
 Suzumiya Haruhi no inbō (jap. 涼宮ハルヒの陰謀)
31 sierpnia 2005[18]
ISBN 978-4-04-429207-2
8
 Suzumiya Haruhi no fungai (jap. 涼宮ハルヒの憤慨)
28 kwietnia 2006[19]
ISBN 978-4-04-429208-9
9
 Suzumiya Haruhi no bunretsu (jap. 涼宮ハルヒの分裂)
31 marca 2007[20]
ISBN 978-4-04-429209-6
10
 Suzumiya Haruhi no kyōgaku (Zen) (jap. 涼宮ハルヒの驚愕 (前))
25 maja 2011 (edycja limitowana)[2]
15 czerwca 2011 (edycja zwykła)[21]
ISBN 978-4-04-429210-2 (edycja limitowana)
ISBN 978-4-04-429211-9 (edycja zwykła)
11
 Suzumiya Haruhi no kyōgaku (Go) (jap. 涼宮ハルヒの驚愕 (後))
25 maja 2011 (edycja limitowana)[2]
15 czerwca 2011 (edycja zwykła)[22]
ISBN 978-4-04-429210-2 (edycja limitowana)
ISBN 978-4-04-429212-6 (edycja zwykła)

Manga[edytuj | edytuj kod]

Wydawnictwo Kadokawa Shoten opublikowało w swoim czasopiśmie Shōnen Ace serię mangi będącą adaptacją serii powieści, która została zilustrowana przez Gaku Tsugano. Publikowano ją od listopada 2005 roku do 26 września 2013 roku[4]. Seria ta łącznie składa się z 20 tomów[23].

Oficjalna parodia serii, rysowana w formie yonkomy przez Puyo, została zatytułowana Suzumiya Haruhi-chan no yūutsu (jap. 涼宮ハルヒちゃんの憂鬱). Seria pojawia się w czasopiśmie Shōnen Ace[24]. Kolejne rozdziały zostały wydane w formie tankōbonów. Pierwszy z nich wydano 22 maja 2008[25], ostatni, dwunasty tom wydano 1 maja 2019 roku[26].

Kolejną mangą w formacie yonkomy, była rysowana w stylu super deformed parodia oryginalnej mangi, zatytułowana Nyorōn Churuya-san (jap. にょろーん☆ちゅるやさん). Jej autorem jest Eretto (Utsura Uraraka). Pierwotnie było to dōjinshi, którego główną bohaterką jest Tsuruya. Wydana została w trzech tomach sierpniu 2006, lutym 2007 oraz w październiku 2007 roku[27]. Manga ta została później zatwierdzona i doczekała się wydania oficjalnego – od listopada 2008 roku ukazywała się w magazynie Comp Ace[28].

Od lipca 2009 roku do 4 sierpnia 2016 powstawała kolejna seria mangi, zatytułowana Nagato Yuki-chan no shōshitsu (jap. 長門有希ちゃんの消失). Manga była rysowana przez Puyo i wydawana w nowo-powstałym czasopiśmie Young Ace wydawnictwa Kadokawa Shoten[29][30]. Akcja mangi rozgrywa się w alternatywnej linii czasowej znanej z czwartego tomu powieści pt.: Haruhi Suzumiya no shōshitsu, gdzie Yuki Nagato jest cichą i nieśmiałą licealistką, a nie kosmitką. Pierwszy tankōbon wydano 2 lutego 2010 roku[31], a ostatni, dziesiąty, 4 lutego 2017 roku[32]. Tom dziewiąty wydano także w edycji specjalnej, w zestawie z odcinkiem OVA[33].

Od 18 maja 2012 roku był wydawany kolejny spin-off serii, zatytułowany Koizumi Itsuki no inbō (jap. 古泉一樹の陰謀). Jego autorem również jest Puyo. Seria ta wydawana była w czasopiśmie Altima Ace, które należało do wydawnictwa Kadokawa Shoten[34]. Wydawanie tej mangi zakończyło się wraz z dyskontynuacją czasopisma Altima Ace, 18 października 2012 roku[35].

Anime[edytuj | edytuj kod]

Animowana adaptacja powieści, zatytułowana Melancholia Haruhi Suzumiyi (jap. 涼宮ハルヒの憂鬱 Suzumiya Haruhi no yūutsu) została wyprodukowana przez Kyoto Animation. Reżyserem serii był Tatsuya Ishihara, natomiast muzykę do serii napisał Satoru Kōsaki[36]. Pierwsza seria składa się z 14 odcinków, które zostały wyemitowane po raz pierwszy od 2 kwietnia do 2 lipca 2006 roku na kanale Teletama i kanałach powiązanych[37][38]. Pierwotnie odcinki nie zostały wyemitowane w kolejności chronologicznej – prolog oraz siedem odcinków stanowiących adaptację pierwszego tomu serii powieści poprzeplatano z fragmentami historii z późniejszych tomów[39].

Według ankiety przeprowadzonej w Japonii w 2006 roku przez TV Asahi, Melancholia Haruhi Suzumiyi zajęła czwarte miejsce na liście ulubionych anime wszech czasów[40]. Według amerykańskiego serwisu IGN anime zajęło piąte miejsce na liście najlepszych anime 2007 roku (wśród tych wydanych w Stanach Zjednoczonych)[41].

W Japonii pierwsza seria została później wydana na siedmiu płytach DVD, zarówno w wersji zwykłej jak i limitowanej[42][43]. Pierwsza płyta ukazała się 7 sierpnia 2006[42][43], siódma została wydana 5 lutego 2007 roku[44]. Do sierpnia 2006 roku pierwsza płyta DVD została sprzedana w 70 tysiącach kopii, natomiast druga w 90 tysiącach kopii[45]. Do końca 2007 roku limitowana edycja siódmej (ostatniej) płyty DVD została sprzedana w 45 tysiącach kopii, lądując na 16. miejscu najchętniej kupowanych płyt DVD w 2007 roku w Japonii[46].

W Polsce pierwszy sezon został wydany przez Anime Virtual na czterech płytach DVD.

Lista odcinków[b][edytuj | edytuj kod]

TV[c] #[d] Tytuł[e] Premiera Japonia
0111 Przygody Mikuru Asahiny
Asahina Mikuru no bōken Episode 00 (朝比奈ミクルの冒険 Episode00) 		2 kwietnia 2006
Brygada SOS ogląda film wątpliwej jakości, w którym Mikuru Asahina gra kelnerkę-wojowniczkę podróżującą w czasie, która musi angażować się w walkę z Yuki Nagato, grającą kosmicznego magika. Mikuru przyrzeka strzec młodego mężczyznę (w tej roli Itsuki Koizumi), ale rodzi się z tego trójkąt miłosny, w którym zarówno Mikuru, jak i Yuki walczą o względy Itsukiego. Kyon jest narratorem filmu, a Haruhi Suzumiya jego reżyserem. 
0201 Melancholia Haruhi Suzumiyi I
Suzumiya Haruhi no yūutsu I (涼宮ハルヒの憂鬱I) 		9 kwietnia 2006
Kyon rozpoczyna naukę w szkole średniej i spotyka dziwną dziewczynę o nazwisku Haruhi Suzumiya. Kiedy Haruhi przedstawia się klasie, mówi, że nie ma czasu dla normalnych ludzi i woła, by podróżnicy w czasie, kosmici i esperzy ujawnili się i dołączyli do niej. Interesuje to Kyona, który staje się pierwszą osobą, z którą Haruhi normalnie rozmawia. Rozmowa ta podsuwa jej pomysł założenia Brygady SOS. 
0302 Melancholia Haruhi Suzumiyi II
Suzumiya Haruhi no yūutsu II (涼宮ハルヒの憂鬱II) 		16 kwietnia 2006
Haruhi zakłada Brygadę SOS z czworgiem członków: Kyonem, Yuki Nagato, Mikuru Asahiną, oraz sobą. Rozpoczyna przemeblowanie w pokoju klubowym i stwierdza, że brakuje jej komputera. Dzięki szantażowi, udaje jej się zdobyć komputer od Klubu Komputerowego mieszczącego się w sali obok. Razem z Mikuru przebierają się w kostiumy króliczka i rozdają ulotki przed głównym wejściem. Później Yuki Nagato zaprasza Kyona do swojego mieszkania i zaczyna rozwiewać tajemnicę jej i Haruhi. 
0503 Melancholia Haruhi Suzumiyi III
Suzumiya Haruhi no yūutsu III (涼宮ハルヒの憂鬱III) 		30 kwietnia 2006
Yuki kończy swoją opowieść o Jednostce Integracji Danych i związkach tejże z nią i Haruhi. Ponadto opisuje moce Haruhi i wyjaśnia, jak to możliwe, że może w jednej chwili zniszczyć i odbudować cały świat. Kyon, choć próbuje zrozumieć całą opowieść, jest początkowo nastawiony sceptycznie. Brygada SOS powiększa się o tajemniczego ucznia z wymiany - Itsukiego Koizumiego. W dzień wolny od zajęć Brygada SOS przeszukuje miasto w grupach w celu śledzenia tajemnic, i w tym czasie Mikuru mówi Kyonowi o istnieniu podróżników w czasie. Później również Itsuki rozmawia z Kyonem, opowiadając o Agencji. 
1004 Melancholia Haruhi Suzumiyi IV
Suzumiya Haruhi no yūutsu IV (涼宮ハルヒの憂鬱IV) 		4 czerwca 2006
Haruhi jest wyraźnie znudzona i różna od jej zwykłej, pełnej energii formy. Zastanawia to Ryōko Asakurę, przewodniczącą klasy, więc prosi Kyona o pomoc. Nieco później Kyon znajduje tajemniczy list w swojej szafce, a w nim instrukcję, by poszedł do klasy, gdzie spotyka Ryōko. Ta próbuje go zabić, ale zostaje zatrzymana przez Yuki. Później Kyon spotyka Mikuru, która przeniosła się w czasie w dorosłym wieku. Daje ona mu ważną wskazówkę dotyczącą jego przyszłości: wspomina o Królewnie Śnieżce. 
1305 Melancholia Haruhi Suzumiyi V
Suzumiya Haruhi no yūutsu V (涼宮ハルヒの憂鬱V) 		25 czerwca 2006
Haruhi prosi Kyona o pomoc w śledztwie na temat losu Ryōko, gdyż Haruhi wierzy, iż jest to dziwne, że przeniosła się bez słowa. Po bezowocnych poszukiwaniach, Haruhi opowiada Kyonowi o swoim dzieciństwie, o tym, jak zmieniła się z przeciętnej dziewczyny w osobę, którą jest obecnie. Później Itsuki opowiada Kyonowi o teoriach Agencji na temat Haruhi, oraz prezentuje mu część swoich mocy wewnątrz zamkniętej przestrzeni. 
1406 Melancholia Haruhi Suzumiyi VI
Suzumiya Haruhi no yūutsu VI (涼宮ハルヒの憂鬱VI) 		2 lipca 2006
Haruhi staje się zdenerwowana i zazdrosna ze względu na przyjaźń Kyona i Mikuru. Pewnej nocy, moc Haruhi uaktywnia się bez jej wiedzy. Razem z Kyonem zostają uwięzieni w zamkniętej przestrzeni wokół szkoły. Pojawiają się błękitne giganty i zaczynają niszczyć cały teren szkoły. Wraz z pojawianiem się kolejnych, Kyon i Haruhi uciekają ze szkoły. Kyon, korzystając z wcześniej danych wskazówek Yuki i Mikuru, radzi sobie z sytuacją i ucieka. 
0407 Nuda Haruhi Suzumiyi
Suzumiya Haruhi no taikutsu (涼宮ハルヒの退屈) 		23 kwietnia 2006
Haruhi ponownie staje się znudzona. By wyrwać się z tego stanu, zapisuje Brygadę SOS na turniej baseballowy. Ze względu na deficyt graczy, do drużyny dołączają Tsuruya, Taniguchi, Kunikida i siostra Kyona. Drużynie brakuje jednak umiejętności, ale porażka może spowodować, że Haruhi zniszczy świat. By naprawić sytuację, Yuki używa swojej mocy by zmienić bieg gry. 
0708 Mysteric Sign
Misuterikku sain (ミステリックサイン) 		14 maja 2006
Strona internetowa Brygady SOS zostaje stworzona, jednak zawiera niewiele więcej niż logo klubu. W tym samym czasie Brygada dostaje swoje pierwsze zadanie - odnaleźć zaginionego przewodniczącego Klubu Komputerowego. Wizyta w jego mieszkaniu pokazuje jedynie, że jego tam nie ma, ale nic nie wydaje się nazbyt odbiegać od normy. Kiedy Brygada odchodzi, jej członkowie, ale bez Haruhi, wracają na miejsce, by stwierdzić, że za tajemnicą kryją się narysowane przez Haruhi logo Brygady, oraz Jednostka Integracji Danych. 
0609 Syndrom samotnej wyspy (część 1)
Kotō shōkōgun (Zenpen) (孤島症候群（前編）) 		7 maja 2006
"Daleki krewny" Itsukiego pozwala Brygadzie, razem z siostrą Kyona, spędzić trochę czasu w swojej nowo wybudowanej na bezludnej wyspie willi. W pierwszym dniu pobytu korzystają z atrakcji wyspy, ale szybko zostają zmuszeni przez sztorm, by wrócić do środka. Czekając na koniec sztormu, Haruhi wraz z przyjaciółmi bawi się wewnątrz. W tajemniczych okolicznościach znika jednak właściciel willi, i wszyscy zaczynają go szukać. W końcu Brygada odnajduje go martwego w swoim pokoju. 
0810 Syndrom samotnej wyspy (część 2)
Kotō shōkōgun (Kōhen) (孤島症候群（後編）) 		21 maja 2006
Haruhi i Brygada SOS próbują rozwikłać zagadkę śmierci właściciela willi. Jego młodszy brat, Yutaka, początkowo staje się podejrzanym ze względu na to, że widziano go opuszczającego willę w dzień przed uderzeniem sztormu. Kyon i Haruhi prowadzą śledztwo na zewnątrz, nie zważają na sztorm, ale niczego nie znajdują. Kiedy suszą się w jaskini, Haruhi wnioskuje interesującą teorię dotyczącą tego morderstwa. Po powrocie do willi obmyślają plan rozwikłania zagadki. 
1212 Live Alive
Raibu araibu (ライブアライブ) 		18 czerwca 2006
W dniu szkolnego festiwalu kultury, członkowie Brygady SOS biorą udział w różnych przedsięwzięciach. Mikuru i jej klasa otwierają kawiarnię ze smażonym makaronem (yakisoba), Yuki próbuje swych sił jako wróżka, a Itsuki gra w teatrze. Kyon próbuje przeżyć zwykły dzień - idzie do audytorium, gdzie odbywają się koncerty muzyczne, i zasypia. Po przebudzeniu, widzi Haruhi przechadzającą się po scenie w kostiumie króliczka i z gitarą na ramionach. 
1113 Dzień strzelca
Iteza no hi (射手座の日) 		11 czerwca 2006
Z nadzieją na odzyskanie zagrabionego przez Haruhi komputera, Klub Komputerowy wyzywa Brygadę SOS na mecz w napisanej przez siebie na potrzeby szkolnego festiwalu kultury grze, zatytułowanej "The Day of Sagittarius III". Haruhi przyjmuje wyzwanie, lecz szybko okazuje się, że gra jest dużo trudniejsza, niż z początku mogło się wydawać. 
0914 Someday in the Rain
Samudei in za rein (サムデイ イン ザ レイン) 		28 maja 2006
Na niebie pojawia się wiele deszczowych chmur, a Haruhi wysyła Kyona po grzejnik. W tym czasie robi zdjęcia Mikuru w różnych kostiumach na potrzeby wydania DVD nakręconego przez Brygadę filmu. Itsuki pomaga, jak może, a Yuki zostaje sama, czytając. Gdy Kyon wraca, zastaje jedynie Yuki i decyduje, że poczeka na resztę, jednak zasypia. Budzi się, widząc wokół siebie jedynie Haruhi, czekającą na jego przebudzenie, by mogli wyjść. Jako że zaczęło padać, Haruhi pożycza szkolny parasol. 

Drugi sezon[edytuj | edytuj kod]

Pogłoski o powstawaniu drugiego sezonu anime zostały potwierdzone 7 lipca 2007 roku[5][6]. Na początku 2009 roku w reklamie telewizyjnej marcowego numeru Newtype pojawiła się informacja, że druga seria będzie miała swoją premierę w kwietniu 2009 roku, co jednak później zostało zdementowane przez przedstawiciela Kadokawa Shoten Animation Group, który poinformował, że informacja zawarta w reklamie dotyczy ponownej emisji pierwszej serii anime[47]. Na początku kwietnia 2009 roku, za pośrednictwem przedstawiciela stacji Teletama pojawiła się informacja, że rzekoma „reemisja” serii będzie składała się z 28 odcinków, co z kolei doprowadziło do spekulacji, że oprócz emisji pierwszej serii zostanie wyemitowany także nowy materiał[48][49]. Ostatecznie odcinki pierwszej i drugiej serii zostały wmieszane między siebie i wyemitowane w fabularnej kolejności chronologicznej. Emisja rozpoczęła się 2 kwietnia 2009 roku[49]. Pierwszym wyemitowanym odcinkiem tym razem był Melancholia Haruhi Suzumiyi I[50], natomiast pierwszy odcinek drugiej serii, zatytułowany Sasa no ha rapusodi (jap. 笹の葉ラプソディ), został wyemitowany 22 maja 2009 roku, jako ósmy odcinek serialu[50][51].

TV[f][52] #[g] Tytuł Premiera Japonia
81 Sasa no ha Rhapsody
Sasa no ha rapusodi (笹の葉ラプソディ) 		22 maja 2009
122 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		19 czerwca 2009
133 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		26 czerwca 2009
144 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		3 lipca 2009
155 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		10 lipca 2009
166 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		17 lipca 2009
177 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		24 lipca 2009
188 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		31 lipca 2009
199 Endless Eight
Endoresu eito (エンドレスエイト) 		7 sierpnia 2009
2010 Suzumiya Haruhi no tameiki I
(涼宮ハルヒの溜息I) 		14 sierpnia 2009
2111 Suzumiya Haruhi no tameiki II
(涼宮ハルヒの溜息II) 		21 sierpnia 2009
2212 Suzumiya Haruhi no tameiki III
(涼宮ハルヒの溜息III) 		28 sierpnia 2009
2313 Suzumiya Haruhi no tameiki IV
(涼宮ハルヒの溜息IV) 		4 września 2009
2414 Suzumiya Haruhi no tameiki V
(涼宮ハルヒの溜息V) 		11 września 2009

Muzyka[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza seria anime posiada dwie czołówki. Pierwszą z nich jest utwór „Koi no Mikuru densetsu” (jap. 恋のミクル伝説), wykonywany przez Yūko Gotō (aktorkę głosową podkładającą głos Mikuru Asahinie), który został wykorzystany w odcinku Przygody Mikuru Asahiny (jap. 朝比奈ミクルの冒険 Episode00 Asahina Mikuru no bōken Episode 00). Utwór został wydany na płycie zatytułowanej Suzumiya Haruhi no tsumeawase ~TV Anime „Suzumiya Haruhi no yūutsu” geki chū kashū Single~ (jap. 涼宮ハルヒの詰合 ～TVアニメ「涼宮ハルヒの憂鬱」劇中歌集シングル～), wydany 21 czerwca 2006 roku, który zajął 5. miejsce na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 133 tygodnie[53]. Czołówką pozostałych odcinków serii jest utwór „Bōken desho desho?” (jap. 冒険でしょでしょ?), wykonywany przez Ayę Hirano. „Bōken desho desho?” został wydany jako singiel 26 kwietnia 2006 roku, zajął 10. miejsce na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 28 tygodni[54][55][56].

Ending pierwszego sezonu serialu, zatytułowany „Hare hare yukai” (jap. ハレ晴レユカイ), wykonywany przez Hirano, Minori Chiharę i Yūko Gotō pojawił się w pierwszych 13 odcinkach; odcinek czternasty kończyła długa wersja utworu „Bōken desho desho?”. „Hare hare yukai” został wydany jako singiel 10 maja 2006 roku, zajął 5. miejsce na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 92 tygodnie[57].

Ponadto w 12. odcinku pierwszego sezonu (zatytułowanym Live Alive) pojawiły się także utwory zatytułowane „God Knows...” oraz „Lost My Music”, które wykonała Aya Hirano. Zostały wydane na tej samej płycie co utwór „Koi no Mikuru densetsu”[53]. W odcinku jedenastym pojawiły się fragmenty IV symfonii f-moll (zw. „Fantastyczną” op. 36) autorstwa Piotra Czajkowskiego, VII symfonii C-dur (zw. „Leningradzką”, op. 60) Dmitrija Szostakowicza, a także baletu Dafnis i Chloe autorstwa Maurice Ravela. Z kolei w odcinku czternastym wykorzystano VIII symfonię Es-dur („Symfonia tysiąca”) Gustava Mahlera.

Odcinki drugiego sezonu rozpoczyna czołówka zatytułowana „Super Driver” wykonana przez Hirano. Został wydany jako singiel 22 lipca 2010 i uplasował się na 3. miejscu na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 13 tygodni[58]. Endingiem do serii był utwór „Tomare!” (jap. 止マレ!) wykonywany przez Hirano, Chiharę i Goto. Został wydany jako singiel 26 sierpnia 2009 i uplasował się na 11. miejscu na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 8 tygodni[59].

Film pełnometrażowy[edytuj | edytuj kod]

Powstał pełnometrażowy film animowany zatytułowany Suzumiya Haruhi no shōshitsu (jap. 涼宮ハルヒの消失), który jest adaptacją czwartej powieści z serii Haruhi Suzumiya[60]. Premiera filmu miała miejsce w japońskich kinach 6 lutego 2010 roku[61].

Czołówką filmu był utwór „Bōken desho desho?”, który służył wcześniej także jako czołówka pierwszego sezonu serialu. Napisy końcowe tego filmu zwieńczy utwór „Yasashii bōkyaku” (jap. 優しい忘却), śpiewany przez Minori Chiharę. Został on wydany jako singiel 24 lutego 2010 roku, uplasował się na 8. miejscu na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 10 tygodni[62].

Spin-offy[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2008 roku ogłoszono w czasopiśmie Shōnen Ace powstanie animowanych wersji wcześniej wydanych mang: Suzumiya Haruhi-chan no yūutsu (jap. 涼宮ハルヒちゃんの憂鬱) autorstwa Puyo oraz Nyoro~n Churuya-san (jap. にょろーん☆ちゅるやさん) autorstwa Eretto. Te serie spin-off miały swoją premierę za pośrednictwem internetu, na kanale Kadokawa Anime Channel w serwisie YouTube od 13 lutego do 15 maja 2009 roku[28][63]. Czołówką serii Suzumiya Haruhi-chan no yūutsu jest utwór „Ima made no arasuji” (jap. いままでのあらすじ), natomiast endingiem utwór zatytułowany „Atogaki no yō na mono” (jap. あとがきのようなもの). Oba wykonywane są przez aktorów głosowych: Hirano, Chiharę, Goto, Tomokazu Sugitę oraz Daisuke Ono. Utwory te zostały wydane na jednej płycie, która została wydana jako singiel 22 kwietnia 2009 roku[64].

Powstała 16-odcinkowa adaptacja mangi Nagato Yuki-chan no shōshitsu (jap. 長門有希ちゃんの消失), którą wyprodukowała firma Satelight. Reżyserem serii został Jun'ichi Wada, a Touko Machida zajęła się adaptacją scenariusza. Anime to zostało wyemitowane między kwietniem a lipcem 2015 roku. Z serią tą związany jest także odcinek OVA, wydany w październiku 2015 roku[33][65][66][67].

Odcinki audio[edytuj | edytuj kod]

Wydawnictwo Lantis wydało trzy płyty ze słuchowiskami. Pierwszą płytę zatytułowano SOS-dan radio shibu bangai-hen CD Vol.1 (jap. SOS団ラジオ支部 番外編CD Vol.1) i wydano 5 lipca 2006 roku[68]. Drugą, zatytułowaną SOS-dan radio shibu bangai-hen CD Vol.2 (jap. SOS団ラジオ支部 番外編CD Vol.2) wydano 21 września 2006 roku[69]. Trzecią, zatytułowaną SOS-dan radio shibu bangai-hen CD Vol.3 (jap. SOS団ラジオ支部 番外編CD Vol.3) wydano 21 grudnia 2006 roku[70].

SOS-dan radio shibu bangai-hen CD Vol.1
Nr Tytuł utworu Długość
1.„Opening (jap. オープニング)”2:55
2.„Haruhi teki zadan kai (jap. ハルヒ的座談会)”7:53
3.„Burari fushigi tansaku-tai Special (jap. ぶらり不思議探索隊スペシャル)”7:12
4.„Hirano Aya no omotenashi (jap. 平野綾のおもてなし)”2:08
5.„Original Jingle wo tsukurou (jap. オリジナルジングルを作ろう)”7:02
6.„Gotō Yūko no omotenashi (jap. 後藤邑子のおもてなし)”3:19
7.„Suzumiya Haruhi no taikutsu shinogi Special (jap. 涼宮ハルヒの退屈しのぎスペシャル)”11:03
8.„Chihara Minori no omotenashi (jap. 茅原実里のおもてなし)”2:16
9.„Asahina Mikuru no daiyogen (jap. 朝比奈みくるの大予言)”5:44
10.„Ending (jap. エンディング)”2:18
51:50
SOS-dan radio shibu bangai-hen CD Vol.2
Nr Tytuł utworu Długość
1.„Opening (jap. オープニング)”4:18
2.„Haruhi teki zadankai ~TV anime "Suzumiya Haruhi no yūutsu" o furikaette~ (jap. ハルヒ的座談会～ＴＶアニメ「涼宮ハルヒの憂鬱」を振り返って～)”7:30
3.„Original Jingle wo tsukurou II (jap. オリジナルジングルを作ろう II)”6:05
4.„Burari fushigi tansaku-tai tokubetsu-hen Enii ni kike (jap. ぶらり不思議探索隊特別編・エニーに聞け！)”23:47
5.„Suzumiya Haruhi no taikutsu shinogi Special (jap. 涼宮ハルヒの退屈しのぎスペシャル)”5:58
6.„Asahina Mikuru no daiyogen II (jap. 朝比奈みくるの大予言 II)”5:44
7.„Ending (jap. エンディング)”3:54
57:16
SOS-dan radio shibu bangai-hen CD Vol.3
Nr Tytuł utworu Długość
1.„Opening (jap. オープニング)”6:55
2.„Radio zadankai "Suzumiya Haruhi no yūutsu SOS-dan radio shibu" wo furikaeru (jap. ラジオ座談会「涼宮ハルヒの憂鬱SOS団ラジオ支部」を振り返る)”9:02
3.„Original Jingle o tsukurou 3 (jap. オリジナルジングルを作ろう 3)”9:59
4.„Fukkatsu burari fushigi tansaku-tai! (jap. 復活 ぶらり不思議探索隊!)”8:16
5.„Fukkatsu Yuki ni kike! sono 1 (jap. 復活 有希に聞け! その1)”3:29
6.„Asahina Mikuru no daiyogen 3 (jap. 朝比奈みくるの大予言 3)”5:20
7.„Tsuruya san no me gassa o tsukare! Sōdan kōnā shutchō-ban 1 (jap. 鶴屋さんのめがっさおつかれ!相談コーナー 出張版1)”4:28
8.„Fukkatsu Minority Report!!! (jap. 復活 マイノリティレポート!!!)”6:02
9.„Fukkatsu Yuki ni kike! Sono 2 (jap. 復活 有希に聞け! その2)”5:49
10.„Taikutsu Shinogi Special (jap. 退屈しのぎスペシャル)”4:51
11.„Tsuruya san no me gassa o tsukare! Sōdan kōnā shutchō-ban 2 (jap. 鶴屋さんのめがっさおつかれ!相談コーナー 出張版2)”3:54
12.„Ending" (jap. エンディング)”3:40
1:11:45

Oprócz tego Lantis wydał także jeszcze jeden odcinek audio, bezpośrednio na płytę CD, który został zatytułowany Sound Around (jap. サウンドアラウンド Saundo araundo) i wydany 24 stycznia 2007 roku[71].

Sound Around
Nr Tytuł utworu Długość
1.„Prologue ~Suzumiya Haruhi no aisatsu~ (jap. プロローグ～涼宮ハルヒのあいさつ～Purorōgu ~Suzumiya Haruhi no aisatsu~)”1:36
2.„After Live Alive (jap. アフター・ライブアライブ Afutā raibu araibu)”8:12
3.„Sunday At Heavy Metal SOS Brigade (jap. サンデー・アット・ヘヴィメタSOS団 Sandē atto hevimeta SOS-dan)”8:34
4.„The Audition (jap. ジ・オーディション Ji Ōdishon)”6:16
5.„Haruhi hensōkyoku" (jap. ハルヒ変奏曲)”11:10
6.„Hibusshitsukakusanseishindōgatakanchionpa (jap. 非物質拡散性振動型感知音波)”7:39
7.„VS Sound Worm (Meimei, Ore) (jap. VSサウンドウォーム(命名、俺) VS Saundo Wōmu (Meimei, ore))”5:50
8.„Chaos no Voice (jap. ボイスのカオス Boisu no kaosu)”7:50
9.„Epilogue ~omatsurisawagi wa madamada korekara~ (jap. エピローグ～お祭り騒ぎはまだまだこれから～ Epirōgu ~ omatsurisawagi wa madamada korekara ~)”6:34
10.„First Good-Bye”4:36
1:08:17

Gry[edytuj | edytuj kod]

Z franczyzą związanych jest sześć gier. Firma Namco Bandai Games napisała grę na PSP z gatunku gra przygodowa, zatytułowana Suzumiya Haruhi no yakusoku (jap. 涼宮ハルヒの約束). Gra ta została wydana 27 grudnia 2007 roku[72]. 31 stycznia 2008 roku firma Banpresto wydała także grę na konsolę PlayStation 2 z gatunku przygodowe, zatytułowaną Suzumiya Haruhi no tomadoi (jap. 涼宮ハルヒの戸惑). W 2008 roku znalazła się ona na 95. miejscu najchętniej kupowanych gier w Japonii; została sprzedana w ponad 139 tysiącach egzemplarzy[73][74]. 22 stycznia 2009 roku Kadokawa Shoten wydało grę na konsolę Wii, zatytułowaną Suzumiya Haruhi no gekidō (jap. 涼宮ハルヒの激動)[75][76]. Czwarta gra, wyprodukowana przez firmę Sega również na konsolę Wii, zatytułowana Suzumiya Haruhi no heiretsu (jap. 涼宮ハルヒの並列), została wydana 26 marca 2009 roku[77]. 28 maja 2009 roku firma Sega wydała kolejną grę z serii, tym razem na konsolę Nintendo DS, która została zatytułowana Suzumiya Haruhi no chokuretsu (jap. 涼宮ハルヒの直列)[78]. 12 maja 2011 roku Namco Bandai Games wydało grę na PlayStation 3 (PS3) i PSP, zatytułowaną Suzumiya Haruhi no tsuisō (jap. 涼宮ハルヒの追想). Gra ta jest bezpośrednim sequelem filmu pełnometrażowego Suzumiya Haruhi no shōshitsu[79][80]. Gra na obie konsole sprzedała się łącznie w ponad 33 tysiącach kopii przez pierwsze cztery dni od premiery[81].

Postaci z cyklu Haruhi Suzumiya pojawiły się także w crossoverowej grze na PSP, zatytułowanej Nendoroid Generation, która została wyprodukowana we współpracy Namco Bandai Games, Good Smile Company i Banpresto[82].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Fani serii wykonujący choreografię do „Hare hare yukai” na Anime Expo w 2007 roku.

Anime stało się pewnego rodzaju fenomenem internetowym. Za pośrednictwem platformy YouTube pojawiło się ponad 2 tysiące klipów zawierających fanowskie przeróbki i parodie związane z serią, wpływając także na zwiększenie tego serwisu w Japonii[83].

W grudniu 2006 roku Bandai Entertainment zarejestrowało stronę internetową pod adresem asosbrigade.com, który pojawia się w serialu[84]. Haruhi, Yuki i Mikuru (którym głosy podłożyli oryginalni aktorzy głosowi) wspólnie z japońskim aktorem Tōmą Ikutą wystąpili w reklamie gumy Lotte Acuo w marcu 2010 roku[85][86].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Rok Ceremonia Kategoria Nominowany Rezultat Źródło
2003 8. nagroda Sneaker wydawnictwa Kadokawa Shoten Wielka nagroda Suzumiya Haruhi no yūutsu (light novel) Nagroda [87]
2006 11. Animation Kobe Najlepszy program telewizyjny Melancholia Haruhi Suzumiyi Nagroda [88]
2007 6. Tokyo Anime Awards Najlepszy animowany serial telewizyjny Melancholia Haruhi Suzumiyi Nagroda [89][90]
Najlepszy aktor głosowy Aya Hirano Nagroda
2008 SPJA Award (Anime Expo) Najlepszy japoński aktor głosowy Tomokazu Sugita Nagroda [91]
Najlepsza japońska aktorka głosowa Aya Hirano
Najlepszy kierownik obsady Kaeko Sakamoto
Najlepsze projekty postaci Shōko Ikeda
Najlepsza postać żeńska Haruhi Suzumiya
Najlepsza piosenka „Hare Hare Yukai”
2009 14. Animation Kobe Network Award Suzumiya Haruhi-chan no yūutsu & Nyorōn Churuya-san Nagroda [92]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Premierowa emisja odcinków tego sezonu została wymieszana z reemisją pierwszego sezonu.
  2. ↑ Kolejność wpisów w powyższej tabeli odpowiada kolejności odcinków na płytach DVD. Wydania DVD zawierają odcinki ułożone w kolejności chronologicznej z wyjątkiem odcinka Przygody Mikuru Asahiny, który na wydaniu DVD jest pierwszy.
  3. ↑ Numer odcinka w emisji
  4. ↑ Numer odcinka chronologicznie
  5. ↑ Polskie tytuły pochodzą z polskiego wydania DVD wykonanego przez Anime Virtual.
  6. ↑ Numer odcinka w emisji i chronologicznie względem serii pierwszej
  7. ↑ Numer odcinka w serii

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b 涼宮ハルヒの憂鬱. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  2. ↑ a b c 涼宮ハルヒの驚愕 初回限定版. Kadokawa Shoten. [dostęp 2011-03-25]. (jap.).
  3. ↑ Ostatnie dwa tomy zostały wydane zarówno zbiorczo jak i indywidualnie.
  4. ↑ a b c The Melancholy of Haruhi Suzumiya Manga to End Next Month. Anime News Network, 2013-08-25. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  5. ↑ a b Second Haruhi Season to be Announced. Anime News Network, 2007-07-05. [dostęp 2017-10-05]. (ang.).
  6. ↑ a b Strona z czasopisma. [dostęp 2017-10-05]. (jap.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j キャスト紹介. [dostęp 2021-09-02]. (jap.).
  8. ↑ Referencyjne zdjęcia prawdziwych miejsc. [dostęp 2007-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-26)].
  9. ↑ Satoshi Yamazaki: Anime's high school fends off fan invasions. asahi.com. [dostęp 2017-07-19]. (ang.).
  10. ↑ ライトノベル界、兵庫ゆかりの若手作家が席巻. [dostęp 2017-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)]. (jap.).
  11. ↑ a b Next Haruhi Novel Gets Record 513,000-Set 1st Printing. Anime News Network, 2011-04-20. [dostęp 2017-10-13].
  12. ↑ Haruhi Suzumiya Light Novel Series Has 20 Million Copies in Print Worldwide. Anime News Network, 2017-12-10. [dostęp 2017-12-11]. (ang.).
  13. ↑ 涼宮ハルヒの溜息. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  14. ↑ 涼宮ハルヒの退屈. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  15. ↑ 涼宮ハルヒの消失. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  16. ↑ 涼宮ハルヒの暴走. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  17. ↑ 涼宮ハルヒの動揺. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  18. ↑ 涼宮ハルヒの陰謀. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  19. ↑ 涼宮ハルヒの憤慨. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  20. ↑ 涼宮ハルヒの分裂. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-04-23]. (jap.).
  21. ↑ 涼宮ハルヒの驚愕 （前）. Kadokawa Shoten. [dostęp 2011-04-21]. (jap.).
  22. ↑ 涼宮ハルヒの驚愕 （後）. Kadokawa Shoten. [dostęp 2011-04-21]. (jap.).
  23. ↑ 涼宮ハルヒの憂鬱 (20): コミック&アニメ: ツガノガク | 角川書店・角川グループ. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-05-26]. (jap.).
  24. ↑ Yen Press Adds Haruhi-Chan, K-On! Manga, Bungaku Shoujo. Anime News Network, 2010-02-03. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  25. ↑ 涼宮ハルヒちゃんの憂鬱 (1). Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-05-25]. (jap.).
  26. ↑ 涼宮ハルヒちゃんの憂鬱 (12). Kadokawa Shoten. [dostęp 2019-06-29]. (jap.).
  27. ↑ Oficjalna strona Eretto. [dostęp 2016-05-25]. (jap.).
  28. ↑ a b Haruhi-chan, Churuya-san Anime to Debut on February 13. Anime News Network, 2009-01-23. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  29. ↑ Kadokawa to Launch Young Ace Magazine with Eva in July. Anime News Network, 2009-03-21. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  30. ↑ Puyo's The Disappearance of Nagato Yuki-chan Spinoff Manga Ends. Anime News Network, 2016-08-05. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
  31. ↑ 長門有希ちゃんの消失 (1). Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-05-25]. (jap.).
  32. ↑ 長門有希ちゃんの消失 (10). Kadokawa Shoten. [dostęp 2017-07-09]. (jap.).
  33. ↑ a b 長門有希ちゃんの消失 (9) オリジナルアニメBD付き限定版. Kadokawa Shoten. [dostęp 2016-05-25]. (jap.).
  34. ↑ Haruhi-chan's Puyo to Launch Itsuki Koizumi Spinoff Manga. Anime News Network, 2012-02-27. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  35. ↑ Kadokawa's Altima Ace Magazine to End Publication. Anime News Network, 2012-10-18. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
  36. ↑ スタッフ紹介（2006年）. Kyoto Animation. [dostęp 2017-10-04].
  37. ↑ 放送局. Kyoto Animation. [dostęp 2017-10-04]. (jap.).
  38. ↑ 「涼宮ハルヒの憂鬱」放送予定. haruhi.tv. [dostęp 2017-10-04]. (jap.).
  39. ↑ Theron Martin: The Melancholy of Haruhi Suzumiya Review DVD 1. Anime News Network, 2007-05-31. [dostęp 2017-10-12]. (ang.).
  40. ↑ Japan's Favorite TV Anime. Anime News Network, 2006-10-13. [dostęp 2017-10-17].
  41. ↑ Ramsey Isler: The Top Ten Anime of 2007. IGN, 2007-12-22. [dostęp 2017-10-17].
  42. ↑ a b 涼宮ハルヒの憂鬱 1 限定版. Oricon. [dostęp 2017-10-12]. (jap.).
  43. ↑ a b 涼宮ハルヒの憂鬱 1 通常版. Oricon. [dostęp 2017-10-12]. (jap.).
  44. ↑ 涼宮ハルヒの憂鬱 7 通常版. Oricon. [dostęp 2017-10-12]. (jap.).
  45. ↑ Haruhi Suzumiya DVD Sales Good. Anime News Service, 2006-08-29. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-07)].
  46. ↑ Japanese Animation DVD Ranking: Top 20 DVDs of 2007. Anime News Network, 2007-12-30. [dostęp 2017-10-17].
  47. ↑ Haruhi Suzumiya TV Anime Reportedly to Relaunch in April. Anime News Network, 2009-02-03. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  48. ↑ Gigazine & J-Cast: 2009 Haruhi Will Be 28 Episodes Long. Anime News Network, 2009-04-03. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  49. ↑ a b 「涼宮ハルヒ」新作騒動　完全な再放送だったが…. J-Cast, 2009-04-03. [dostęp 2017-10-08]. (jap.).
  50. ↑ a b 2009 Haruhi TV Run's 8th Episode Listed as New Episode (Update 2). Anime News Network, 2009-05-17. [dostęp 2017-10-05]. (ang.).
  51. ↑ New Haruhi Suzumiya Anime Episode Airs (Update 4). Anime News Network, 2009-05-21. [dostęp 2017-10-05]. (ang.).
  52. ↑ Lista odcinków na stronie Kyoto Animation. Kyoto Animation. [dostęp 2017-10-04]. (jap.).
  53. ↑ a b 涼宮ハルヒの詰合 ～TVアニメ「涼宮ハルヒの憂鬱」劇中歌集シングル～. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  54. ↑ Haruhi Suzumiya CD Sells Out. Anime News Network, 2006-05-12. [dostęp 2016-12-07]. (ang.).
  55. ↑ TVアニメ『涼宮ハルヒの憂鬱』OPテーマ 冒険でしょでしょ？. Lantis. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  56. ↑ 冒険でしょでしょ?. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  57. ↑ ハレ晴レユカイ. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  58. ↑ Super Driver. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  59. ↑ 止マレ!. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  60. ↑ Disappearance of Haruhi Suzumiya Film Announced for 2010. Anime News Network, 2009-10-08. [dostęp 2016-05-18].
  61. ↑ Bandai Entertainment Adds The Disappearance of Haruhi Suzumiya. Anime News Network, 2010-04-15. [dostęp 2016-05-18].
  62. ↑ 優しい忘却. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  63. ↑ Haruhi-chan, Churuya-san Streamed with English Subs. Anime News Network, 2009-02-14. [dostęp 2016-12-09]. (ang.).
  64. ↑ いままでのあらすじ. Oricon. [dostęp 2016-12-07]. (jap.).
  65. ↑ The Disappearance of Nagato Yuki-chan TV Anime Slated for 2015. Anime News Network, 2014-08-29. [dostęp 2016-12-09]. (ang.).
  66. ↑ The Disappearance of Nagato Yuki-chan Anime's Cast, Staff Unveiled. Anime News Network, 2014-12-17. [dostęp 2016-12-09]. (ang.).
  67. ↑ The Disappearance of Nagato Yuki-chan English Dub Reunites Haruhi Cast. Anime News Network, 2015-05-28. [dostęp 2016-12-09]. (ang.).
  68. ↑ ラジオ「涼宮ハルヒの憂鬱 SOS団ラジオ支部」 番外編CD Vol.1. Amazon. [dostęp 2017-10-17]. (jap.).
  69. ↑ ラジオ「涼宮ハルヒの憂鬱 SOS団ラジオ支部」 番外編CD Vol.2. Amazon. [dostęp 2017-10-17]. (jap.).
  70. ↑ ラジオ「涼宮ハルヒの憂鬱 SOS団ラジオ支部」 番外編CD Vol.3. Amazon. [dostęp 2017-10-17]. (jap.).
  71. ↑ 涼宮ハルヒの憂鬱　ドラマCD　サウンドアラウンド. Amazon. [dostęp 2017-10-17]. (jap.).
  72. ↑ Oficjalna strona gry Haruhi Suzumiya na PSP. [dostęp 2017-09-18]. (jap.).
  73. ↑ Zdjęcie promujące grę. [dostęp 2017-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  74. ↑ 2008 top 100. Kyoto.zaq.ne.jp. [dostęp 2017-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  75. ↑ Haruhi Suzumiya video game announced for the Wii. [dostęp 2017-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  76. ↑ 涼宮ハルヒの激動(通常版). Amazon. [dostęp 2017-09-19]. (jap.).
  77. ↑ Suzumiya Haruhi no Heiretsu, 2nd Wii Game Out. Animekon. [dostęp 2017-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-10)]. (ang.).
  78. ↑ 『涼宮ハルヒの直列』の発売日が変更に. famitsu.com. [dostęp 2017-09-19]. (jap.).
  79. ↑ Suzumiya Haruhi no Tsuisō PSP/PS3 Game to Ship in 2011. Anime News Network, 2010-10-19. [dostęp 2017-09-18].
  80. ↑ Bob Muir: The Reminiscences of Haruhi Suzumiya continues last film. 2010-12-14. [dostęp 2017-09-18].
  81. ↑ 「ゲームソフト週間販売ランキング」，「涼宮ハルヒの追想」「スティールダイバー」「planetarian～ちいさなほしのゆめ～」などがランクイン. 4Gamer, 2011-05-19. [dostęp 2017-09-18]. (jap.).
  82. ↑ ねんどろいど じぇねれ～しょん. Namco Bandai Games. [dostęp 2017-09-18]. (jap.).
  83. ↑ Akiko Kashiwagi: Japan Too, YouTube?. Newsweek International, 2006-08-04. [dostęp 2019-06-29]. (ang.).
  84. ↑ Haruhi Suzumiya Website. Anime News Network, 2006-12-18. [dostęp 2019-06-29].
  85. ↑ Haruhi Suzumiya & Toma Ikuta's Gum TV Ad Streamed. Anime News Network, 2010-03-31. [dostęp 2019-06-29]. (ang.).
  86. ↑ Haruhi Suzumiya & Toma Ikuta's Full 30-Sec. Ad Posted. Anime News Network, 2010-04-05. [dostęp 2019-06-29]. (ang.).
  87. ↑ Spis nagród rozdanych przez Kadokawa. prizesworld.com. [dostęp 2017-10-14]. (jap.).
  88. ↑ 第１１回　アニメーション神戸. [dostęp 2017-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-20)]. (jap.).
  89. ↑ Results of 6th Annual Tokyo Anime Awards Out. Anime News Network, 2007-03-19. [dostęp 2017-10-14]. (ang.).
  90. ↑ 東京アニメアワード各賞決定 ハルヒ コードギアスなど. 2007-03-16. [dostęp 2017-10-14]. (jap.).
  91. ↑ Anime Expo® 2008 Announces the 2008 SPJA Award Winners. Anime News Network, 2008-07-09. [dostęp 2017-10-13]. (ang.).
  92. ↑ WALL-E, Eden of the East, Haruhi-chan Win Anime Kobe Awards. Anime News Network, 2009-09-04. [dostęp 2017-10-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Anime wydane przez Anime Virtual
Seriale
OVA
Filmy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Melancholia_Haruhi_Suzumiyi&oldid=73439240”