Miasto satelickie

Miasto satelickie (z ang. satellite city), miasto-satelita, potocznie miasto-sypialnia – miasto o pewnej samowystarczalności pod względem usług i zatrudnienia, ale uzależnione w zakresie usług wyższego rzędu (szkolnictwa wyższego, kultury), lepiej płatnych miejsc pracy oraz administracji od pobliskiego większego ośrodka miejskiego. Miasto satelickie nazywane jest sypialnią, gdyż jego mieszkańcy często na cały dzień wyjeżdżają do centralnej części aglomeracji, gdzie pracują lub się uczą. Ludzie pracujący w dużym mieście odprowadzający podatki w urzędzie skarbowym w swoim małym mieście, zapewniają mu wpływy z podatków, na które nie mogłoby liczyć bez bliskości tego dużego.

Sypialniami nazywane są również części miast lub wsie o podobnym charakterze, przeważnie stanowiące wielkie zespoły mieszkaniowe.

Przykładami miejscowości satelickich w Polsce są Koziegłowy, Legionowo, Milanówek, Pyskowice, Rumia, Świdnik, Tychy, Wieliczka, Zgierz. Przykładami dzielnic pełniących takie funkcje są Białołęka w Warszawie oraz Nowa Huta, Nowy Bieżanów, Nowy Prokocim i Kurdwanów Nowy w Krakowie.

Koncepcja miasta satelickiego zrodziła się w latach dwudziestych XX wieku w Wielkiej Brytanii.