Michał Daszczyszak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Daszczyszak
Ilustracja
Zdjęcie przedstawiające Michała Daszczyszaka
Pełne imię i nazwisko

Michał Mirosław Józef Daszczyszak

Data urodzenia

19 stycznia 1966

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 2023[1]
Kraków

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

dr inż.

Edukacja

Elektrotechnika

Alma Mater

AGH

Partia

UPUM

Rodzice

Zbigniew Daszczyszak, Helena Matys

Małżeństwo

Ewa Jordan

Dzieci

Rafał, Agnieszka

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (odznaczenie prywatne)

Michał Daszczyszak (ur. 19 stycznia 1966)[2]doktor inżynier elektrotechnik, prezes Stowarzyszenia Małopolskie Centrum Edukacji w Krakowie[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Po ukończonych studiach elektrotechnicznych na krakowskim AGH, uzyskał tytuł inżyniera, a następnie w 1990 roku postarał się również o tytuł magistra. Sześć lat później, posiadał już tytuł doktora tej samej uczelni[3].

Ukończył studia podyplomowe z zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie[3].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Od 1989 roku był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w AGH na Wydziale Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki i Inżynierii Medycznej[4].

W latach 2007–2010 pełnił funkcję prezesa Polskiego Klubu Ekologicznego (okręg małopolski). Dodatkowo, jest prezesem i założycielem Stowarzyszenia Małopolskiego Centrum Edukacji (MEC), na rzecz którego silnie angażuje się w działalność społeczną. MEC zajmuje się edukacją historyczną, patriotyczną i obywatelską młodzieży, a także działalnością wydawniczą[4].

Jest członkiem zarządu Unii Polskich Ugrupowań Monarchistycznych, członkiem Stowarzyszenia Szlachty Wielkopolskiej, Stowarzyszenia Potomków Sejmu Wielkiego, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego[4].

Pełni funkcję przeora Krakowskiej Konfraterni Orderu św. Stanisława oraz jest członkiem Wielkiej Kapituły Orderu Św. Stanisława[4].

Od kilku lat jest członkiem Rady Nadzorczej Solne Miasto, wydał ok. 5 publikacji (zobacz: publikacje)[4].

Był członkiem Komitetu Sterującego ds. Konsultacji Społecznych przy UMK[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Michał jest synem Zbigniewa Daszczyszaka i Heleny Matys. Około 1990 roku wziął ślub z Ewą Jordan. Para ma dwójkę dzieci, Rafała i Agnieszkę[2].

Ród Daszczyszaków[edytuj | edytuj kod]

Herb Nałęcz

Pierwsze wzmianki o rodzie Daszczyszaków herbu Nałęcz sięgają XVI wieku. Michał Daszczyszak (zm. 1913) pełnił urząd sędziego ziemskiego w Samborze, właścicielem majątku w starostwie samborskim, zmarł[3].

Włodzimierz Daszczyszak był legionistą, więzionym na Syberie, pieszo powrócił do Polski, w okresie międzywojennym był dyrektorem SP w Zamościu, przed pacyfikacją Zamojszczyzny przeniósł się do Krasnegostawu, podczas trwającej okupacji niemieckiej był nauczycielem w szkole. Po wkroczeniu Rosjan do Polski został uwięziony na 1,5 roku w Twierdzy Zamość[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Michał Daszczyszak został odznaczony Orderem Św. Stanisława (I klasy), Krzyżem Rycerskim (I klasy, z gwiazdą orderową) oraz Krzyżem Św. Michała Archanioła[5].

Młodszy brat jego dziadka, Michał Daszczyszak (zm. w 1971), służył w Batalionie ON „Brasław”, 5 Pułku Strzelców Podhalańskich i 14 Pułku Piechoty (PSZ) [6][7][8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Occupational risk connected with live line works (Warszawa, 2010),
  • Czas upadku czas postępu – okres stanisławowski 1764–1795 (Kraków, 2014),
  • Wolne Miasto Kraków 1815–1846. Ludzie – Wydarzenia. Tradycja (Kraków, 2015),
  • Signposts (Kraków, 2016),
  • Rola Krakowa w odzyskaniu niepodległości (Kraków, 2017).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]