Michaił Starostin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Starostin
Михаил Старостин
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1955
Ufa

Kariera seniorska
Lata Klub
1992 Śląsk Świętochłowice
1993–1995 Wanda Kraków
1996 LKŻ Lublin
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata
srebro 1975 żużel, drużynowo

Michaił Leontjewicz Starostin, ros. Михаил Леонтьевич Старостин (ur. 24 lutego 1955 w Ufie)[1]rosyjski żużlowiec.

Dwunastokrotny medalista indywidualnych mistrzostw Związku Radzieckiego: pięciokrotnie złoty (1979, 1980, 1981, 1983, 1990), dwukrotnie srebrny (1982, 1987) oraz pięciokrotnie brązowy (1977, 1978, 1984, 1991, 1992). Czternastokrotny medalista indywidualnych mistrzostw Rosji: siedmiokrotnie złoty (1975, 1981, 1985, 1986, 1987, 1990, 1991) oraz siedmiokrotnie srebrny (1976, 1982, 1988, 1989, 1997, 1998, 2000).

Dwukrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw świata, w latach 1979 (Chorzów – XIII m.) oraz 1982 (Los Angeles – XVI m.). W 1981 r. reprezentował Związek Radziecki podczas finału drużynowych mistrzostw świata (Olching – IV m.). W 1991 r. zajął V m. w finale Pucharu Mistrzów w Elgane. Trzykrotnie startował w finałach klubowego Pucharu Europy, w latach 1998 (Bydgoszcz – III m.), 2000 (Piła – II m.) oraz 2001 (Dyneburg – II m.), za każdym razem w barwach klubu Lukoil Oktriabskij.

Przez trzy sezony startował w rozgrywkach polskiej II ligi, reprezentując kluby Śląska Świętochłowice (1992), Wandy Kraków (1993–1995) oraz LKŻ-u Lublin (1996).

W 1994 r. zajął II m. (za Adamem Łabędzkim) w rozegranym w Świętochłowicach memoriale im. Jana Ciszewskiego.

W 2013 r., w wieku 58 lat, ponownie pojawił się na torze, startując w jednym z biegów memoriału Damira Sajfutdinowa (ojca Emila Sajfutdinowa) w Saławacie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]