Michaił Fomiczow

Michaił Fomiczow
Михаил Георгиевич Фомичёв
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	25 września 1911 ; rejon Bielowskij↗
Data śmierci	18 listopada 1987
	Przebieg służby
Lata służby	1933–1972
Formacja	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Jednostki	12 Brygada Pancerna,; 244 Brygada Pancerna
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: operacja charkowska; operacja lwowsko-sandomierska; operacja berlińska; operacja praska;
	Odznaczenia
	;

Michaił Gieorgijewicz Fomiczow (ros. Михаил Георгиевич Фомичёв, ur. 25 września^?/8 października 1911 we wsi Słoboda w obwodzie tulskim, zm. 18 listopada 1987 w Moskwie) – radziecki generał-lejtnant wojsk pancernych, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1944 i 1945).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Do 1925 skończył 4 klasy, później pracował jako wyrobnik, pomocnik traktorzysty i traktorzysta w sowchozie, od grudnia 1933 służył w Armii Czerwonej. W 1937 ukończył szkołę wojsk pancernych w Orle i został dowódcą plutonu, od 1939 należał do WKP(b), w 1941 ukończył Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej im. Stalina, pracował w sztabie pułku czołgów w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym w Równem.

Od czerwca 1941 walczył w wojnie z Niemcami, uczestniczył w walkach obronnych na Ukrainie, w sierpniu 1941 został zastępcą szefa sztabu 12 Brygady Pancernej na Froncie Południowo-Zachodnim, w maju 1942 został ciężko ranny w walce w rejonie Charkowa. Później został szefem sztabu brygady na Froncie Stalingradzkim, od grudnia 1942 do lipca 1943 pracował w Sztabie Generalnym Armii Czerwonej, od lipca do września 1943 był zastępcą dowódcy 244 Czelabińskiej Brygady Pancernej 30 Korpusu Pancernego 4 Armii Pancernej, a od września 1943 do lutego 1943 szefem sztabu 30 Korpusu Pancernego na 1 Froncie Ukraińskim. Od lutego 1944 do końca wojny dowodził brygadą pancerną (w stopniu pułkownika), z którą 27 lipca 1944 wziął udział w walkach o Lwów, 12 stycznia 1945 w walkach na przyczółku sandomierskim, a wiosną 1945 w operacji berlińskiej i praskiej, 27 czerwca 1945 otrzymał stopień generała-majora wojsk pancernych.

W czerwcu 1945 został zastępcą dowódcy, a w czerwcu 1946 dowódcą dywizji pancernej, w 1948 ukończył Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa i został dowódcą dywizji zmechanizowanej, później szefem sztabu armii, 18 lutego 1958 został mianowany generałem lejtnantem wojsk pancernych, w lipcu 1972 zakończył służbę.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (23 września 1944 i 31 maja 1945)
Order Lenina (23 września 1944)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie – 30 kwietnia 1945 i 22 lutego 1968)
Order Suworowa II klasy (6 kwietnia 1945)
Order Kutuzowa II klasy (29 maja 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie – 13 lutego 1942, 20 czerwca 1949 i 6 października 1981)
Medal „Za zasługi bojowe” (3 listopada 1944)
Medal „Za obronę Stalingradu”
Medal „Za zdobycie Berlina”
Medal „Za wyzwolenie Pragi”
Order Krzyża Grunwaldu II klasy (Polska Ludowa)
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (Polska Ludowa)

I inne.

Bibliografia

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=1194 (ros.)