Michaił Sawow

Michaił Sawow

Михаил Савов

Michaił Sawow (ok. 1912)
generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1857 Stara Zagora
Data i miejsce śmierci	21 lipca 1928 Saint-Vallier-de-Thiey
Przebieg służby
Lata służby	1879–1913
Siły zbrojne	Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii
Główne wojny i bitwy	wojna serbsko-bułgarska, I wojna bałkańska, II wojna bałkańska
Odznaczenia

Michaił Sawow

Михаил Савов

Pełne imię i nazwisko	Михаил Попов Савов
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1857 Stara Zagora
Data śmierci	21 lipca 1928
Minister wojny
Okres	od 4 lutego 1891 do 15 kwietnia 1894
Poprzednik	Sawa Mutkurow
Następca	Raczo Petrow
Minister wojny
Okres	od 18 marca 1903 do 22 maja 1907
Poprzednik	Stefan Paprikow
Następca	Danaił Nikołaew

Michaił Popow Sawow (bułg. Михаил Попов Савов, ur. 26 listopada 1857 w Starej Zagorze, zm. 21 lipca 1928 w Saint-Vallier-de-Thiey) – bułgarski wojskowy i polityk, generał porucznik, dwukrotny minister wojny Carstwa Bułgarii (1891–1894, 1903–1907).

Życiorys

Po ukończeniu nauki w gimnazjum w Gabrowie i w liceum Galatasaray w Stambule kształcił się w szkole wojskowej w Sofii. Ukończył szkołę w 1879, w stopniu podporucznika i podjął służbie w milicji Rumelii Wschodniej. W 1881 uzyskał awans na stopień porucznika i wyjechał na studia do Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu.

W 1885 powrócił do Bułgarii, otrzymał awans na kapitana i powrócił do służby w milicji Rumelii Wschodniej. Tuż przed rozpoczęciem wojny serbsko-bułgarskiej kierował departamentem w ministerstwie wojny. Uczestniczył w wojnie z Serbią, za udział w bitwie pod Sliwnicą i ofensywie na Pirot został odznaczony Orderem Waleczności II klasy. W 1886 został członkiem komisji, która zajmowała się demarkacją granicy bułgarsko-tureckiej. Od 1887 pełnił funkcję oficera sztabowego 5 brygady piechoty, a następnie adiutanta księcia Ferdynanda.

W 1891 po raz pierwszy objął stanowisko ministra wojny w gabinecie Stefana Stambołowa, uzyskując zarazem awans na podpułkownika. Jego dziełem była reforma struktury armii i dostosowanie jej do wzorca dywizyjnego, obowiązującego w innych armiach europejskich. W 1894 przeszedł w stan spoczynku. Powrócił do służby w lipcu 1897 obejmując stanowisko komendanta szkoły wojskowej w Sofii.

Ponownie stanął na czele resortu wojny w 1903, w gabinecie Stojana Danewa, uzyskując rok później awans na pierwszy stopień generalski. W 1907 został usunięty ze stanowiska i oskarżony o korupcję przy zakupie broni za granicą. Zarzuty nie zostały potwierdzone. W październiku 1908 Sawow po awansie na stopień generała porucznika przeszedł na emeryturę. Przywrócony do służby w czasie I wojny bałkańskiej objął stanowisko zastępcy dowódcy armii bułgarskiej. Mimo niepowodzeń w bitwie pod Czatałdżą Sawow objął dowództwo 4, a następnie 5 armii. Oddziały podległe Sawowowi rozpoczęły 15 czerwca 1913 II wojnę bałkańską uderzając na wojska serbskie i greckie w Macedonii. Po klęsce w bitwie w wąwozie Kresna (27-31 lipca 1913) zwolniony ze stanowiska i aż do 1920 pozostawał bez zajęcia. W 1920 mianowany ambasadorem Bułgarii we Francji, a w latach 1922-1923 kierował ambasadą w Belgii.

Zmarł w 1928 w czasie pobytu w Saint-Vallier-de-Thiey. W sierpniu 1928 pochowany w Sofii. Pośmiertnie odznaczony Orderem Stara Płanina I stopnia z mieczami.

Był żonaty (żona Smarajda z d. Miłkowa), miał córkę Mariję.

Awanse

• podporucznik (Подпоручик) (1879)
• porucznik (Поручик) (1881)
• kapitan (капитан) (1885)
• major (Майор) (1887)
• podpułkownik (Подполковник) (1891)
• pułkownik (Полковник) (1899)
• generał major (Генерал-майор) (1904)
• generał porucznik (Генерал-лейтенант) (1908)

Odznaczenia

• Order Waleczności 2. i 3. st. II klasy
• Order Świętego Aleksandra I, II i III stopnia
• Order Zasługi Wojskowej I stopnia
• Order Stara Płanina I stopnia z mieczami

Bibliografia

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 396–397.
• Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.6. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 180.