Michał (Mudjugin)
Michaił Mudjugin | |
Arcybiskup wołogodzki i wielkoustiuski | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1912 |
Data i miejsce śmierci |
28 lutego 2000 |
Miejsce pochówku |
Cmentarz Mikołajewski↗ |
Arcybiskup wołogodzki i wielkoustiuski | |
Okres sprawowania |
1979-2000 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
31 października 1966 |
Diakonat |
21 września 1958 |
Prezbiterat |
28 września 1958 |
Nominacja biskupia |
8 października 1966 |
Chirotonia biskupia |
6 listopada 1966 |
Data konsekracji |
6 listopada 1966 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy |
Gabriel (Ogorodnikow), Antoni (Mielnikow), Melchizedek (Lebiediew), Filaret (Denysenko), Juwenaliusz (Pojarkow) | ||||||||||
|
Michał, imię świeckie: Michaił Nikołajewicz Mudjugin (ur. 29 kwietnia?/12 maja 1912 w Petersburgu, zm. 28 lutego 2000 tamże) − rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu szkoły średniej w 1930 został robotnikiem w zakładał „Krasnyj Putiłowiec”. Specjalizował się w ciepłownictwie; równolegle z doskonaleniem zajmował stanowiska laboranta, technika-konstruktora i inżyniera. W 1933 ukończył ponadto wyższe kursy języków obcych. W 1946 w trybie zaoocznym ukończył studia na kierunku energetyka w Instytucie Przemysłu Metalowego w Leningradzie. W 1953 uzyskał tytuł kandydata nauk technicznych. Od 1954 do 1958 był docentem w Leningradzkim Instytucie Górniczym.
Po ukończeniu korespondencyjnego kursu teologicznego[1] i zdaniu końcowego egzaminu 21 września 1958 został wyświęcony na diakona, zaś 28 września tego samego roku został kapłanem. Jego decyzja o porzuceniu pracy wykładowcy była szeroko komentowana w prasie leningradzkiej[2].
Służył początkowo w soborze w Wołogdzie, następnie zaś w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Ustiużnym. W 1964 w trybie zaocznym ukończył Leningradzką Akademię Duchowną i został w niej wykładowcą łaciny, następnie zaś także historii Kościołów zachodnich. W 1966 uzyskał tytuł naukowy docenta. 8 października tego samego roku został nominowany na biskupa tichwińskiego, wikariusza eparchii leningradzkiej. Został również rektorem Leningradzkiej Akademii Duchownej. 31 października 1966 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 6 listopada tego samego roku miała miejsce chirotonia biskupia, w której jako konsekratorzy wzięli udział metropolita leningradzki i ładoski Nikodem, arcybiskupi taszkencki i Azji Środkowej Gabriel, miński i białoruski Antoni, biskupi wołogodzki i wielkoustiuski Melchizedek, dmitrowski Filaret oraz zarajski Juwenaliusz. Z inicjatywy metropolity leningradzkiego Nikodema prowadził na Akademii kurs określony oficjalnie jako nauka o konstytucji radzieckiej, w ramach którego przekazywana była wiedza o ustawach antyreligijnych w różnych krajach Bloku Wschodniego. Gdy władze radzieckie zorientowały się w tej sytuacji, wymusiły usunięcie Michała (Mudiugina) z pracy w Akademii[2].
Uczestnik dialogu ekumenicznego prawosławno-protestanckiego, wielokrotnie reprezentował Rosyjski Kościół Prawosławny w czasie zagranicznych wizyt i pielgrzymek do innych Kościołów prawosławnych. Uczestnik prac Światowej Rady Kościołów.
W 1968 został biskupem astrachańskim, przestając tym samym kierować Leningradzką Akademią Duchowną. Na nowej katedrze został ponownie uznany za hierarchę nielojalnego wobec władz radzieckich, usiłującego obchodzić ograniczającego działalność Cerkwi ustawodawstwo[2] W 1979 przeniesiony na katedrę wołogodzką i wielkoustiuską. Odszedł w stan spoczynku w 1993 roku. Zmarł w 2000 i został pochowany w Petersburgu na cmentarzu Ławry św. Aleksandra Newskiego.
Miał córki Tatianę i Ksieniję[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pospielovsky D., The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982, St. Vladimir's Seminary Press, New York 1984, t.II, ISBN 0-88141-033-0, s.413
- ↑ a b c D. Pospielovsky, The Russian Church..., s.414
- ↑ В Санкт-Петербурге прошли памятные мероприятия, посвященные 100-летию со дня рождения архиепископа Михаила (Мудьюгина)