Mieczysław Milbrandt
Mieczysław Milbrandt (ur. 2 lutego 1915 w Łodzi, zm. 9 sierpnia 1944 w Warszawie) – filozof, żołnierz powstania warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny robotniczej. Przyjechał do Warszawy bez środków do życia, co zmusiło go m.in. do oddawania krwi, by zarobić na niezbędne wydatki[1]. Jego sytuacja zmieniła się, gdy profesor Władysław Tatarkiewicz udostępnił mu pokój i zapewnił rozwój naukowy. W latach 1934-1938 studiował na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie był asystentem przy katedrze filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Drukował artykuły filozoficzne w pismach: „Pion”, „Naród i Państwo”, „Prosto z mostu”, „Polska Zbrojna”, oraz recenzje w „Przeglądzie filozoficznym”.
Podczas okupacji sprawował funkcję asystenta tajnego uniwersytetu. Wykładał na kompletach Uniwersytetu Ziem Zachodnich, oraz na kompletach gimnazjalnych propedeutykę filozofii. Od 1 sierpnia 1944 w szeregach powstańczego wojska; 8 sierpnia w czasie szturmu na Sejm stracił nogę[1] i zmarł nazajutrz. Pochowany (po ekshumacji) w zbiorowej mogile powstańców na Cmentarzu Powstańców Warszawy.
Był bliskim przyjacielem Bolesława Micińskiego i Jana Twardowskiego. Ten drugi wspominał Milbrandta jako najwybitniejszego ze swoich przyjaciół[1], i zadedykował mu wiersz pt. Wieczność[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jan Twardowski, Autobiografia. Myśli nie tylko o sobie (Tom 1: Smak dzieciństwa 1915-1959), Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2006, ISBN 978-83-08-03947-3, str. 139
- ↑ Jan Twardowski, Wiersze, wyd. Łuk, Białystok, 1994, str. 157, zebrał Waldemar Smaszcz
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Milbrandt: Trzy szkice (1945) w bibliotece Polona