Mieczysław Cebula

Mieczysław Cebula
	rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1894 ; Zaczernie
Data i miejsce śmierci	25 marca 1920 ; Sławucin
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty; 1 Dywizja Piechoty Legionów; 13 Dywizja Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Mieczysław Cebula (ur. 8 lipca 1894 w Zaczerniu, zm. 25 marca 1920 w Sławucinie) – żołnierz Legionów Polskich, armii austriackiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa i Bronisławy z Hampelów. Absolwent seminarium nauczycielskie w Rzeszowie i kursu urzędników pocztowych w Przemyślu. Członek Związku Strzeleckiego^[1]. Po ukończeniu nauki pracował w urzędzie pocztowym w Nisku.

W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do I batalionu 2 pułku piechoty^[1]. W październiku 1914 wysłany na patrol rozpoznawczy w okolice Grabowic (okolice Nadwórnej). Mimo że wieś była zajęta przez wroga, szybko dotarł do wskazanego miejsca, a po zebraniu cennych wiadomości wrócił do oddziału. W grudniu tego roku jako dowódca placówki ubezpieczającej, w czasie ataku nieprzyjaciela, mimo częściowego opuszczenia pozycji przez własne oddziały, pozostał na swoim stanowisku i wstrzymywał napór wroga do chwili nadejścia własnych rezerw^[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[3]. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Szeklencze, a potem wcielony do armii austriackiej.

W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Służył w sztabie 1 Dywizji Piechoty Legionów, a później w 13 Kresowej Dywizji Piechoty^[2]. 25 marca 1920 zmarł z ran w szpitalu polowym nr 209^[4] w Sławucinie i tam został pochowany^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6993)
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 3 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[5]

Przypisy

↑ ^a ^b Polak (red.) 1993 ↓, s. 30.
↑ ^a ^b ^c Polak (red.) 1993 ↓, s. 31.
↑ Sitko 1928 ↓, s. 46.
↑ Lista strat 1934 ↓, s. 91, tu jako podporucznik.
↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.

Bibliografia

Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Józef Sitko: Zarys historii wojennej 2-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[CITEREFPolak_(red.)199330-1] Polak (red.) 1993 ↓, s. 30.

[CITEREFPolak_(red.)199331-2] Polak (red.) 1993 ↓, s. 31.

[CITEREFSitko192846-3] Sitko 1928 ↓, s. 46.

[CITEREFLista_strat193491,_tu_jako_podporucznik-4] Lista strat 1934 ↓, s. 91, tu jako podporucznik.

[5] M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]