Mieczysław Ludwik Potocki

Mieczysław Ludwik Potocki
Data i miejsce urodzenia	1810 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1878 ; Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Rodzice	Franciszek Xawery Potocki, Marianna z Czerwińskich
Małżeństwo	Klotylda z Horodyskich herbu Korczak
Dzieci	Władysław Bernard Potocki
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Ludwik Potocki herbu Lubicz (ur. 1810 we Lwowie, zm. 31 stycznia 1878 tamże) – polski ziemianin, powstaniec listopadowy, organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej^[1], członek Stanów Galicyjskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był potomkiem dawnego rodu pochodzącego z województwa bracławskiego. Jego ojcem był Franciszek Xawery z Wieniawy^[2] Potocki^[3], radca stanu, prezes prokuratorii Królestwa Polskiego kongresowego, członek Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, matką zaś Marianna z Czerwińskich, pisarzówna nowogródzka.

Studiował prawo i administrację na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył w powstaniu listopadowym (został odznaczony orderem Virtuti Militari). Po pobycie zagranicą osiadł w swoim majątku we wsi Kociubińczyki.

Ważnym wydarzeniem dla jego zainteresowań naukowych było odkrycie w 1848 roku posągu Światowida w rzece Zbrucz na terenie wsi Liczkowce. Wkrótce został on wydobyty, przeleżał jednak pewien czas w zapomnieniu, aż zainteresował się nim Potocki, któremu ofiarował go ówczesny właściciel Liczkowiec. Gdy w 1850 roku dotarła do niego odezwa Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, wzywająca do prowadzenia badań archeologicznych i do przekazywania zabytków do jego zbiorów, Potocki przesłał do Towarzystwa informację o znalezisku, które w odpowiedzi zwróciło się z prośbą o ofiarowanie mu posągu. Potocki wyraził zgodę i 12 maja 1851 roku posąg został przewieziony do Krakowa, gdzie trafił do Collegium Maius^[4].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mieczysław Potocki – organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej (ciąg dalszy). [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-04)].
↑ Wg Słownika geograficznego Królestwa Polskiego Wieniawa al. Winiawa – grupa domów i folwark we wsi Miłoszowice; zob. Wieniawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 372 .
↑ Rocznik szlachty polskiej, t. I, Lwów 1881, s. 534, tu błędna data śmierci Franciszka Ksawerego Potockiego w 1827 roku.
↑ Wiadomość o bożyszczu słowiańskiem znalezionem w Zbruczu r. 1848. „Rocznik Towarzystwa Naukowego z Uniwersytetem Jagiellońskim złączonego”. T. 6 (ogólnego zbioru 21), 1851, s. 3–5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogumiła Sawa-Sroczyńska. Mieczysław Ludwik Potocki – konserwator zabytków Galicji i historyk Zamościa. „Ochrona Zabytków”. 34/3–4 (134–135) s. 161–166, 1981.
Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Rocznik Szlachty Polskiej. T. 1. Lwów: Nakładem księgarni K. Łukaszewicza, 1881, s. 533–534.
Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Rocznik Szlachty Polskiej. T. 2. Lwów: Nakładem księgarni K. Łukaszewicza, 1883, s. 619.
Tadeusz Łopatkiewicz, Najwcześniejsze relacje konserwatorskie o zabytkach Krosna i powiatu oraz ich autor Ludwik Mieczysław Lubicz Potocki (1810–1878), Bibliotheca Pigoniana, t. 7, Krosno 2022, ss. 385, ISBN 978-83-64457-72-2

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Wykaz literatury uzupełniającej: Mieczysław Ludwik Potocki.

[1] Mieczysław Potocki – organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej (ciąg dalszy). [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-04)].

[2] Wg Słownika geograficznego Królestwa Polskiego Wieniawa al. Winiawa – grupa domów i folwark we wsi Miłoszowice; zob. Wieniawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 372 .

[3] Rocznik szlachty polskiej, t. I, Lwów 1881, s. 534, tu błędna data śmierci Franciszka Ksawerego Potockiego w 1827 roku.

[4] Wiadomość o bożyszczu słowiańskiem znalezionem w Zbruczu r. 1848. „Rocznik Towarzystwa Naukowego z Uniwersytetem Jagiellońskim złączonego”. T. 6 (ogólnego zbioru 21), 1851, s. 3–5.

[1]

[2]

[3]

[4]