Przejdź do zawartości

Mistrzostwa Świata Mężczyzn w Curlingu 2021

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Świata Mężczyzn w Curlingu 2021
BKT Tires & OK Tire World Men’s Curling Championship 2021
2020 2022
Dyscyplina

curling

Organizator

WCF

Szczegóły turnieju
Gospodarz

Calgary,  Kanada

Otwarcie

2 kwietnia 2021

Zamknięcie (finał)

11 kwietnia 2021

Liczba drużyn

14

I miejsce

 Szwecja

II miejsce

 Szkocja

III miejsce

 Szwajcaria

Mistrzostwa Świata Mężczyzn w Curlingu 2021 – turniej, który odbył się w dniach 2 - 11 kwietnia 2021 w kanadyjskim Calgary. Mistrzami świata zostali Szwedzi.

Mistrzostwa były jednocześnie turniejem kwalifikacyjnym do Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 w Pekinie. Kwalifikacje uzyskało sześć najlepszych zespołów[1][2].

Sponsorem tytularnym turnieju był BKT Tires.

Gospodarz

[edytuj | edytuj kod]

Kanada gościła mistrzostwa świata mężczyzn w curlingu po raz 24 (ostatni raz w 2019). Calgary było miastem gospodarzem po raz drugi (poprzednio w 1964).

Początkowo prawo do organizacji zawodów otrzymała Ottawa[3], jednak ze względów organizacyjnych w kontekście pandemii COVID-19 zawody przeniesiono do położonego w Calgary WinSport’s Canada Olympic Park[1]. Z powodu reżimu sanitarnego rozgrywki odbyły się bez udziału publiczności[4].

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Do turnieju zakwalifikowało się 14 reprezentacji[5].

W wyniku zmiany procesu i trudności z przeprowadzeniem kwalifikacji Światowa Federacja Curlingu otrzymała prośbę o zgodę na udział tych drużyn, które zapewniły sobie miejsce na odwołane z powodu pandemii COVID-19 Mistrzostwach Świata 2020, ale nie spełniły wymagań kwalifikacyjnych na turniej w 2021. WCF przychyliła się do prośby rozszerzając liczbę uczestniczących reprezentacji z 13 do 14 zespołów, co dało kwalifikacje zwycięzcy World Qualification Event 2020 Chinom[6].

Reprezentacje[7][8]

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Czwarty Trzeci Drugi Otwierający Rezerwowy Trener
 Chiny Zou Qiang Tian Jiafeng Wang Zhiyu Xu Jingtao Han Peng Sören Gran
 Dania Mikkel Krause Tobias Thune Mads Nørgård Kasper Wiksten Oliver Rosenkrands Søe Kenneth Hertsdahl
 Holandia Wouter Goesgens Jaap van Dorp Laurens Hoekmam Carlo Glasbergen Tobias van den Hurk Shari Leibbrandt-Demmon
 Japonia Matsumura Yuta Shimizu Tetsuro Tanida Yasumasa Abe Shinya Aita Kosuke Bobby Ursel
 Kanada Brendan Bottcher Darren Moulding Brad Thiessen Karrick Martin Marc Kennedy Don Bartlett
 Korea Południowa Jeong Yeong-seok Park Se-won Kim Jeong-min Lee Jun-hyung Seo Min-guk
 Niemcy Sixten Totzek Marc Muskatewitz Joshua Sutor Dominik Greindl Klaudius Harsch Uli Kapp, Matthias Simon
 Norwegia Steffen Walstad Torger Nergård Markus Høiberg Magnus Vågberg Eirik Mjøen Thomas Løvold
RCF Siergiej Głuchow Jewgienij Klimow Dmitrij Mironow Anton Kałal Daniił Goriaczew Aleksandr Kozyriew
 Stany Zjednoczone John Shuster Chris Plys Matthew Hamilton John Landsteiner Colin Hufman Sean Beighton
 Szkocja Bruce Mouat Grant Hardie Bobby Lammie Hammy McMillan Ross Whyte Alan Hannah
 Szwajcaria Benoît Schwarz Sven Michel Peter de Cruz Valentin Tanner Pablo Lachat Håvard Vad Petersson
 Szwecja Niklas Edin Oskar Eriksson Rasmus Wranå Christoffer Sundgren Daniel Magnusson Fredrik Lindberg
 Włochy Joël Retornaz Amos Mosaner Sebastiano Arman Mattia Giovanella Fabio Ribotta Claudio Pescia

pogrubieniem oznaczono skipów.

RCF

[edytuj | edytuj kod]

Trybunał Arbitrażowy do spraw Sportu 17 grudnia 2020 zakazał rywalizacji rosyjskich sportowców pod flagą swojego kraju. W wyniku tego wyroku Światowa Federacja Curlingu zdecydowała, że Rosjanie wystartują pod logo Rosyjskiej Federacji Curlingu z użyciem akronimu RCF. Na strojach zawodników nie może być umieszczony napis Rosja, ani flaga państwowa. W razie zwycięstwa Rosjan nie zostałby odegrany Hymn Państwowy Federacji Rosyjskiej[9].

Przebieg turnieju

[edytuj | edytuj kod]

System rozgrywek

[edytuj | edytuj kod]

Round Robin rozegrany został w systemie kołowym (każdy z każdym). Odbyło się 23 kolejek. W każdej z nich wystąpiło osiem drużyn (rozegrane zostały cztery mecze), z wyjątkiem kolejki 20, w której grało sześć drużyn. Do fazy play-off awansowało sześć najlepszych drużyn. W I rundzie fazy play-off 4 drużyna po Round Robin zagrała z 5 drużyną, a 3 z 6. Zwycięzcy awansowali do półfinałów, w których zagrali z 1 i 2 drużyną po Round Robin. Zwycięzcy półfinałów zagrali o mistrzostwo w finale, a przegrani w meczu o brązowy medal.

Przerwanie mistrzostw

[edytuj | edytuj kod]

Światowa Federacja Curlingu przerwała turniej w nocy z 9 na 10 kwietnia, po rozegraniu Round Robin i pierwszego meczu play-offów. Powodem decyzji było wykrycie u osób przebywających na terenie WinSport’s Canada Olympic Park zakażenia koronawirusem. Ze względu na chęć zachowania prywatności chorych, nie podano personaliów zakażonych osób. Jednocześnie wdrożono przewidziany na taki przypadek protokół medyczny. Na ranek 11 kwietnia zapowiedziano przeprowadzenie testów wśród zawodników drużyn pozostających w grze oraz ogłoszono, że rozgrywki zostaną wznowione, gdy wszyscy sportowcy otrzymają wyniki negatywne[2][10].

W komunikacie WCF z 11 kwietnia doprecyzowano, że pierwsze trzy zakażenia potwierdzono wieczorem 9 kwietnia u trzech osób z drużyn, które odpadły wcześniej z turnieju. Czwarty wynik pozytywny otrzymano 10 kwietnia i dotyczył on zawodnika z jednego zespołu pozostającego w rywalizacji. Cała czwórka przechodziła zakażenie bezobjawowo[11].

Wszystkie testy przeprowadzone 11 kwietnia dały wynik negatywny. Negatywny był również wynik testu zawodnika, który poprzedniego dnia otrzymał wynik pozytywny, jednak ze względu na przepisy obowiązujące w Alberce, został on wykluczony z kolejnych meczów. W tym samym komunikacie WCF ogłosiła wznowienie mistrzostw i rozegranie pozostałych pięciu spotkań jeszcze tego samego dnia[11][12].

Przed rozpoczęciem meczów WCF ogłosiła, że wykluczony wcześniej zawodnik, będzie mógł zagrać. Poinformowano, że powodem zmiany decyzji jest przyjęcie przez gracza dwóch dawek szczepionki przeciw koronawirusowi przed przylotem na mistrzostwa oraz niewielkie ryzyko, które jego obecność stanowiła dla kolegów z drużyny i przeciwników. Decyzja ta została skonsultowana m.in. z Alberta Health Services i z lekarzem zawodów. Według nieoficjalnych doniesień medialnych zawodnikiem, który uzyskał pozytywny wynik testu, miał być trzeci reprezentacji Stanów Zjednoczonych Chris Plys. Plys po wznowieniu turnieju zagrał w meczu swojego zespołu[13][14].

Wytyczne medyczne wprowadzone przed kontynuacją turnieju zaaprobowała naczelna lekarz Alberty Deena Hinshaw[14].

Zmiany po wykryciu COVID-19

[edytuj | edytuj kod]

WCF zarządziła w ostatnich pięciu spotkaniach, które zostały rozegrane po wznowieniu turnieju, nakaz zasłaniania przez zawodników ust i nosa (do 9 kwietnia nakaz ten dotyczył pozostałych osób obecnych na hali, lecz zawodnicy byli z niego zwolnieni). W praktyce częste były przypadki odciągania maseczek od twarzy, aby złapać oddech po mocnym szczotkowaniu[13][14].

Decyzją WCF każdy z zawodników przed i po meczu był poddawany badaniu metodą PCR[14].

Telewizja TSN odmówiła realizacji transmisji z meczu kwalifikacji play-off Stany Zjednoczone - Szwajcaria, z powodu obaw dotyczących zarażenia COVID-19. Przeprowadziła ona relacje z półfinałów i gier medalowych, jednak bez obecności kamerzystów na poziomie lodu[13].

Rekord Szwedów

[edytuj | edytuj kod]

W finale Szwedzi pokonali Szkotów 10:5. Drużyna prowadzona przez Niklasa Edina została pierwszym zespołem w historii, który wygrał mistrzostwa świata mężczyzn trzeci raz z rzędu. Niklas Edin i Oskar Eriksson zostali pierwszymi curlerami w historii, którzy zdobyli mistrzostwo świata mężczyzn pięć razy[13].

Round Robin

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Kwalifikacja do fazy play-off
Państwo Skip W P
 Szwecja Niklas Edin 11 2
RCF Siergiej Głuchow 11 2
 Stany Zjednoczone John Shuster 10 3
 Kanada Brendan Bottcher 9 4
 Szkocja Bruce Mouat 9 4
 Szwajcaria Peter de Cruz 8 5
 Włochy Joël Retornaz 7 6
 Norwegia Steffen Walstad 7 6
 Japonia Matsumura Yuta 6 7
 Niemcy Sixten Totzek 4 9
 Dania Mads Nørgård 3 10
 Holandia Jaap van Dorp 2 11
 Korea Południowa Jeong Yeong-seok 2 11
 Chiny Zou Qiang 2 11

Play-off

[edytuj | edytuj kod]
KwalifikacjePółfinałyFinał
1 Szwecja11
3 Stany Zjednoczone66 Szwajcaria3
6 Szwajcaria7 Szwecja10
 Szkocja5
2 RCF3
4 Kanada35 Szkocja5
5 Szkocja5
Mecz o 3. miejsce
RCF5
 Szwajcaria6

Play-off kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

9 kwietnia, 19:00 GMT-6

Państwo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Ogółem
 Kanada Przywilej ostatniego kamienia w pierwszym endzie 0 0 1 0 0 1 0 1 0 X 3
 Szkocja 0 0 0 0 1 0 2 0 2 X 5

10 kwietnia, 9:00 GMT-6[a] 11 kwietnia, 11:00 GMT-6

Państwo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Ogółem
 Stany Zjednoczone Przywilej ostatniego kamienia w pierwszym endzie 0 1 0 0 2 0 1 1 0 1 6
 Szwajcaria 0 0 3 0 0 2 0 0 2 0 7

Półfinały

[edytuj | edytuj kod]

10 kwietnia, 15:00 GMT-6[a] 11 kwietnia, 16:00 GMT-6

Państwo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Ogółem
 Szwecja Przywilej ostatniego kamienia w pierwszym endzie 1 0 1 0 5 1 0 3 X X 11
 Szwajcaria 0 1 0 2 0 0 0 0 X X 3

10 kwietnia, 19:00 GMT-6[a] 11 kwietnia, 16:00 GMT-6

Państwo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Ogółem
RCF Przywilej ostatniego kamienia w pierwszym endzie 0 1 0 1 0 0 0 0 1 0 3
 Szkocja 0 0 3 0 0 0 0 1 0 1 5

Mecz o 3. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

11 kwietnia, 11:00[a] 21:00 GMT-6

Państwo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Ogółem
 Szwajcaria 2 0 0 1 0 1 0 1 0 1 6
RCF Przywilej ostatniego kamienia w pierwszym endzie 0 1 0 0 2 0 1 0 1 0 5

Finał

[edytuj | edytuj kod]

11 kwietnia, 16:00[a] 21:00 GMT-6

Państwo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Ogółem
 Szwecja Przywilej ostatniego kamienia w pierwszym endzie 1 0 2 0 1 0 1 0 5 X 10
 Szkocja 0 2 0 1 0 1 0 1 0 X 5

Klasyfikacja końcowa

[edytuj | edytuj kod]
Skip Szwedów Niklas Edin
Legenda
Mistrzowie świata
Wicemistrzowie świata
3 miejsce
Q Kwalifikacja olimpijska
# Państwo Skip
1  Szwecja Niklas Edin Q
2  Szkocja Bruce Mouat Q
3  Szwajcaria Peter de Cruz Q
4 RCF Siergiej Głuchow Q
5  Stany Zjednoczone John Shuster Q
6  Kanada Brendan Bottcher Q
7  Włochy Joël Retornaz
8  Norwegia Steffen Walstad
9  Japonia Matsumura Yuta
10  Niemcy Sixten Totzek
11  Dania Mads Nørgård
12  Holandia Jaap van Dorp
13  Korea Południowa Jeong Yeong-seok
14  Chiny Zou Qiang

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e w pierwotnym terminie mecz został odwołany z powodu wykrycia 9 kwietnia na terenie WinSport’s Canada Olympic Park zakażenia koronawirusem

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Calgary will be 2021 Curling Canada hub. Calgary Herald. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  2. ↑ a b MŚ w curlingu przerwane z powodu przypadków koronawirusa!. Polsat Sport. [dostęp 2021-04-11]. (pol.).
  3. ↑ Ottawa named host city of the 2021 men's world curling championship. CTV News. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  4. ↑ World Men’s Curling Championship 2021 to be held in Canadian hub city. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  5. ↑ Meet the World Men’s teams competing in the Calgary bubble. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  6. ↑ World Championships expanded to 14 teams for 2020–2021 season. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  7. ↑ BKT Tires & OK Tire World Men’s Curling Championship 2021. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  8. ↑ BKT Tires & OK Tire World Men’s Curling Championship 2021. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  9. ↑ Court of Arbitration of Sport Decision regarding Russian Competitors. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-09]. (ang.).
  10. ↑ World Men’s Curling Championship play-off games on hold due to positive COVID-19 tests. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-11]. (ang.).
  11. ↑ a b World Men’s Championship play-off games set to resume. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-11]. (ang.).
  12. ↑ Playoff games to resume. Curling Canada. [dostęp 2021-04-12]. (ang.).
  13. ↑ a b c d Men's world curling championship concludes amid COVID scare. Sportsnet. [dostęp 2021-04-12]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Statement on the World Men’s Championship’s updated medical guidelines. World Curling Federation. [dostęp 2021-04-12]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa świata mężczyzn w curlingu

Curling
Świat
Europa
Ameryka
Azja i Pacyfik
Nierozgrywane
←2019/2020 Sezon 2020/2021 w sportach zimowych 2021/2022→
Biathlon
Biegi narciarskie
Bobsleje
Curling
Hokej na lodzie
Kombinacja norweska
Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo szybkie
Narciarstwo alpejskie
Narciarstwo dowolne
Narciarstwo szybkie
Saneczkarstwo
Saneczkarstwo (tory naturalne)
Short track
Skeleton
Skoki narciarskie
Snowboarding
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Świata_Mężczyzn_w_Curlingu_2021&oldid=67867040”