Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn 2010

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata do
lat 18 w hokeju na lodzie
2009 2011
Miejsce finału

Mińsk, Białoruś

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone

Drugie miejsce

Kanada Kanada

Trzecie miejsce

Szwecja Szwecja

Statystyki indywidualne
Król strzelców

Finlandia Teemu Pulkkinen

12. Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn 2010 rozegrane zostały w dniach 1323 kwietnia 2010 w stolicy BiałorusiMińsku oraz w Bobrujsku. Mecze rozgrywane były głównie w dwóch halach: Pałac Sportu oraz Babrujsk Arena. Sam zaś finał rozegrany został w Mińsk Arenie. Były to drugie w historii mistrzostwa w stolicy, zaś pierwsze w Bobrujsku. Poprzednio Mińsk był organizatorem mistrzostw w 2004 roku.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego była reprezentacja Stanów Zjednoczonych, która w 2009 roku w Fargo pokonała reprezentację Rosji 5:0.

Elita[edytuj | edytuj kod]

Lp. Drużyna
 Stany Zjednoczone
 Szwecja
 Finlandia
4  Rosja
5  Szwajcaria
6  Czechy
7  Kanada
8  Słowacja
9  Łotwa
10  Białoruś

W tej części mistrzostw uczestniczyło 10 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw drużyny grały w dwóch grupach, każda po 5 drużyn. Z niej najlepsza bezpośrednio awansowała do półfinałów, a z miejsc drugich i trzecich, walczyły na krzyż między sobą o awans do finałowej czwórki. Najgorsze dwie drużyny każdej z grup walczyły w meczach między sobą o utrzymanie w elicie. Dwie najgorsze drużyny spadły do I dywizji.

Mistrzostwa odbyły się w dwóch miastach: Mińsku, gdzie odbyło się finałowe spotkanie na mogącej pomieścić 15 tysięcy osób Mińsk Arenie oraz w Pałacu Sportu mogącym pomieścić 4 842 widzów. Współorganizatorem mistrzostw było miasto Bobrujsk. Mecze w tym mieście odbyły się w hali Babrujsk Arena mogącej pomieścić 7 151 widzów.

Meczem otwarcia w turnieju juniorów były spotkania pomiędzy drużynami Finlandii z Łotwą w Mińsku oraz Kanada - Szwajcaria w Bobrujsku. Oba mecze rozpoczęły się o godzinie 15 czasu miejscowego[1]. Podczas mistrzostw strzelono 207 bramek. Najwięcej bo po osiem strzelonych goli zdobył Fin Teemu Pulkkinen, który zdobył 10 bramek w sześciu meczach[2]. Zawodnik ten zwyciężył również w klasyfikacji kanadyjskiej zdobył 15 punktów (10 bramki i 5 asyst)[3].

Pierwsza dywizja[edytuj | edytuj kod]

Grupa A

Lp. Drużyna
1  Norwegia
2  Dania
3  Japonia
4  Francja
5  Korea Południowa
6  Austria

Grupa B

Lp. Drużyna
1  Niemcy
2  Węgry
3 Polska Polska
4  Kazachstan
5  Wielka Brytania
6  Litwa

W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowały do mistrzostw świata elity w 2011 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.

Grupa A rozgrywała swoje mecze w duńskim mieście Herning. Turniej odbył się w dniach 1218 kwietnia 2010 roku.

Grupa B rozgrywała swoje mecze w Krynicy-Zdroju w hali widowiskowo-sportowej. Turniej odbył się w dniach 1117 kwietnia 2010 roku.

Z powodu katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku wszystkie mecze grupy B odbyły się bez publiczności[4]. Początkowo mecze, które miały się odbyć 17 kwietnia miały odbyć się z udziałem publiczności[5], jednak ostatecznie zdecydowano o niewpuszczeniu widowni również podczas ostatniego dnia. Inne decyzje związane z rozgrywaniem grupy B to: flagi państwowe RP zostaną przepasane kirem, w dniu otwarcia mistrzostw każdy mecz został poprzedzony minutą ciszy oraz mecze odbyły się bez oprawy muzycznej.

Mecze Polaków:

11 kwietnia 2010 Kazachstan Kazachstan 0:2 Polska Polska Hala widowiskowo-sportowa
12 kwietnia 2010 Polska Polska 8:1 Litwa Litwa Hala widowiskowo-sportowa
14 kwietnia 2010 Polska Polska 3:5 Węgry Węgry Hala widowiskowo-sportowa
15 kwietnia 2010 Polska Polska 8:5 Wielka Brytania Wielka Brytania Hala widowiskowo-sportowa
17 kwietnia 2010 Niemcy Niemcy 10:0 Polska Polska Hala widowiskowo-sportowa

Druga dywizja[edytuj | edytuj kod]

Grupa A

Lp. Drużyna
1  Włochy
2  Rumunia
3  Chorwacja
4  Serbia
5  Estonia
6  Islandia

Grupa B

Lp. Drużyna
1  Słowenia
2  Ukraina
3  Hiszpania
4  Holandia
5  Belgia
6  Australia

W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2011 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do trzeciej dywizji.

Grupa A rozgrywała swoje mecze w estońskiej Narwie. Turniej odbył się w dniach 1319 marca 2010 roku.

Grupa B rozgrywała swoje mecze w stolicy Ukrainy - Kijowie. Turniej odbył się w dniach 2228 marca 2010 roku.

Trzecia dywizja[edytuj | edytuj kod]

Grupa A

Lp. Drużyna
1 Chiny
2 Turcja Turcja
3 Chińskie Tajpej
4 Bułgaria Bułgaria
5 Mongolia Mongolia

Grupa B

Lp. Drużyna
1 Nowa Zelandia Nowa Zelandia
2 Meksyk Meksyk
3 Południowa Afryka RPA
4 Izrael Izrael
5 Irlandia Irlandia

W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 10 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 5 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata drugiej dywizji w 2011 roku.

Grupa A rozgrywała swoje mecze w tureckim mieście Erzurum. Turniej odbył się w dniach 814 marca 2010 roku.

Grupa B rozgrywała swoje mecze w meksykańskim mieście Monterrey. Turniej odbył się w dniach 1420 marca 2010 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. o godzinie 14:00 czasu polskiego
  2. Lista najlepszych strzelców
  3. Lista najskuteczniejszych zawodników w klasyfikacji kanadyjskiej
  4. W Krynicy do końca bez kibiców. pzhl.org.pl. [dostęp 2010-04-14]. (pol.).
  5. Decyzje Zarządu PZHL ws. MŚ U18. pzhl.org.pl. [dostęp 2010-04-10]. (pol.).