Montecristo
 |
Ten artykuł od 2020-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 Montecristo | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
10,39 km² |
| Populacja (2012) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Włoch  | |
 42°19′47,53″N 10°18′32,22″E/42,329870 10,308950
| |
| |
Montecristo, zwana też Monte Christo – niewielka, niezamieszkana wysepka na Morzu Tyrreńskim, położona mniej więcej w połowie drogi między Korsyką i wybrzeżem Włoch, należąca do Archipelagu Toskańskiego. Najwyższe wzgórze osiąga wysokość 645 m n.p.m., a jego stoki opadają ku morzu. Wymiary wyspy: 2,3 km N-S i ok. 2 km W-E. Obecnie znajduje się tam rezerwat przyrody. Występuje w tytule słynnej powieści Aleksandra Dumasa Hrabia Monte Christo, w której jest jednym z miejsc akcji. Przedstawiana tam jako goła skała, pełna tajemniczych grot, jednakże w rzeczywistości nie odpowiada temu literackiemu opisowi (brak na niej np. jaskiń). Sam Dumas odwiedził wyspę w 1842 roku. Pod koniec XIX wieku właścicielem wyspy został brytyjski kolekcjoner sztuki, lord George Watson-Taylor.
W ostatnich latach niezamieszkałą przez ludzi wyspę opanowały szczury. Władze włoskie, w obawie przed epidemią, zdecydowały o zrzuceniu na wyspę 26 ton trucizny[1]. Podobne operacje przeprowadzone już były na włoskiej wyspie Giannutri jak i na wybranych terenach Sardynii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nick Squires, Island of Montecristo to be bombed with poison after rat infestation, The Daily Telegraph, 2012 [dostęp 2012-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-15] (ang.).