Most św. Anioła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Most św. Anioła
Ponte Sant'Angelo
{{{alt zdjęcia}}}
Most św. Anioła
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym

Podstawowe dane
Przeszkoda

Tyber

Liczba przęseł

5

Data budowy

134

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Most św. Anioła”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most św. Anioła”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most św. Anioła”
Ziemia41°54′06,00″N 12°27′59,25″E/41,901667 12,466458

Most św. Anioła (wł. Ponte Sant'Angelo) – pięcioprzęsłowy most nad Tybrem w centrum Rzymu, przy Zamku Świętego Anioła.

Oddany w 134 roku n.e. most został zbudowany przez cesarza Hadriana jako dojście do wzniesionego na prawym brzegu Tybru cesarskiego mauzoleum[1][2]. Nazywano go początkowo mostem Eliusza (Pons Aelius) lub mostem Hadriana (pons Hadriani)[1]. Wzniesiona z peperynu i obłożona z zewnątrz trawertynem budowla liczyła oryginalne trzy przęsła o rozpiętości 18,39 m. Do mostu wiodły dwie rampy – na wschodnim brzegu z trzema przęsłami o rozpiętości 3, 3,5 i 7,59 m, na prawym z dwoma o rozpiętości 7,59 i 3,75 m[1]. Szerokość mostu wynosiła 10,5 m. Był to wówczas najwspanialszy most rzymski, starannie wykończony i bogato zdobiony[3].

Nazwa mostu została zmieniona na obecną podczas pontyfikatu Grzegorza I, jednocześnie z przemianowaniem Mauzoleum Hadriana na Zamek Świętego Anioła[4].

W 1450 roku doszło do tragedii, gdy napierający tłum pielgrzymów zmierzających do Watykanu przełamał balustrady na moście[1]. Zginęło wówczas ponad 200 osób[4]. W XVI wieku na polecenie Klemensa VII na moście ustawiono rzeźby św. Piotra i św. Pawła oraz dwunastu patriarchów, wykonane przez Raffaello da Montelupo[4]. Usunięto je w następnym stuleciu, zastępując zamówionymi przez papieża Klemensa IX figurami aniołów dłuta Berniniego i jego współpracowników[2][4].

W 1892 roku w związku z umocnieniem brzegów Tybru most przebudowano, usuwając wiodące nań rampy. Z oryginalnej starożytnej konstrukcji zachowały się tylko trzy środkowe przęsła[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 296. ISBN 0-8018-4300-6.
  2. a b c Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 411-413, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.
  3. A. Rosset: Starożytne drogi i mosty, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1970, s. 158-159
  4. a b c d Lilian H. Zirpolo: Historical Dictionary of Baroque Art and Architecture. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 414. ISBN 978-0-8108-6155-8.