Mychajło Korol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mychajło Korol
Ilustracja
Mychajło Korol, przed 1907
Pełne imię i nazwisko

Mychajło Korol
Михайло Король

Data i miejsce urodzenia

15 września 1856
Niesłuchów

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1925
Lwów

poseł na Sejm Krajowy Galicji
kadencja VI, VIII, IX, X
Okres

od 10 października 1889 - 17 lutego 1894
do 28 grudnia 1901 - 14 marca 1914

poseł do Rady Państwa
kadencja X, XI
Okres

od 31 stycznia 1901
do 30 marca 1911

członek Rady Powiatu w Żółkwi
Okres

od 1888
do 1914

członek Wydziału Powiatowego w Żółkwi
Okres

od 1889
do 1914

Mychajło Korol, (ukr. Михайло Король, pol. Michał Korol; ur. 15 września 1856 w Niesłuchowie, zm. 17 lipca 1925 we Lwowie) – ukraiński działacz społeczny i polityk, prawnik, poseł do Rady Państwa i Sejmu Krajowego Galicji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum we Lwowie (1876) i studia prawnicze na uniw. we Lwowie (1880)[1]. Doktorat z prawa uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1882[1]. W latach 1883–1888 pracował w kancelarii prawnej Iwana Dobrianśkiego we Lwowie. Od 1888 prowadził kancelarię adwokacką w Żółkwi[2]. Początkowo związany z ruchem „starorusinów”. W latach 1892–1902 prezes stowarzyszenia polskiego "Russkaja Rada" w Żółkwi[1]. Był także inicjatorem budowy Domu Ludowego w Żółkwi. Członek rady nadzorczej Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych "Dnister" (1900)[3]. Od 1900 działacz Russkiej Partii Ludowej. Po podziale w ruchu staroruskim przeciwnik Władimira Dudykiewicza, następnie przeszedł do ruchu ukraińskiego. Członek Rady Powiatu (1888-1914) i Wydziału Powiatowego (1899-1914) w Żółkwi[1][4].

Był posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego VI kadencji (10 października 1889 - 17 lutego 1894), VIII kadencji (28 grudnia 1901 -12 października 1907)[5], IX kadencji (15 września 1908 - 5 maja 1913), X kadencji (5 grudnia 1913 - 14 marca 1914), wybieranym z kurii IV (gmin wiejskich) z okręgu nr 45 (Zółkiew)[6][7]. W kadencji VI, VIII, IX był członkiem Klubu Ruskiego (1889-1892 i 1894–1895, 1901–1907, 1908-1913), w latach 1901-1903, 1904-1907 i 1909-1913 jego prezes. Podczas X kadencji członek Ukraińskiego Klubu Sejmowego[8].

Był także posłem do austriackiej Rady Państwa X kadencji (31 stycznia 1901 - 30 stycznia 1907) wybranym w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 18 (Żółkiew-Mosty Wielkie-Kulików-Sokal-Bełz-Rawa Ruska-Uhnów-Niemirów) oraz XI kadencji (17 czerwca 1907 - 30 marca 1911)[9]. Początkowo w latach 1901-1907 był członkiem Klubu Ruskiego (Ruthenenen Klub) potem od listopada 1907 Klubu Staroruskiego (Altruthenenen Klub)[1].

W czasie istnienia Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej był komisarzem rządowym powiatu żółkiewskiego[2]. W latach 20. działał w Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej[2][10].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie greckokatolickiego duchownego. Syn księdza Pawlo Korola, proboszcza w Niesłuchowie. Ożenił się z Amelią z Turkowiczów, mieli syna[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Korol (Koroľ), Mychajlo (Michael) Dr. iur. - Parlamentarier 1848-1918 online [29.05.2020]
  2. a b c Король Михайло, Енциклопедія українознавства, t. 3, Lwów 2000, s. 1140
  3. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1900, s. 730;
  4. Michał Bobrzyński, Z moich pamiętników, 1957.
  5. Złożył mandat w 1903, został powtórnie wybrany 14 czerwca 1904
  6. Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670
  7. Wykaz Członków Sejmu Krajowego Królewstwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież Wielkiego Xięstwa Krakowskiego. 1892, Lwów 1892
  8. Ігор Чорновол 199 депутатів Галицького Сейму, Львів 2010. С. 142—143 ISBN 978-966-486-089-2.
  9. Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918,Warszawa 1996, s.300, 418, 428, 429
  10. Я. С. Лялька, Король Михайло - Енциклопедія сучасної України : ред. кол. І. М. Дзюба [та ін.] 2014, Т. 1 : Кол-Кос., С. 561. ISBN 978-966-02-7304-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Король Михайло, Енциклопедія українознавства, t. 3, Lwów 2000, s. 1140, ISBN 5-7707-4048-5. (ukr.)