Przejdź do zawartości

Nadieżda Kibardina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadieżda Kibardina
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1956
Nabierieżnyje Czełny

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
złoto Besançon 1980 Na dochodzenie
złoto Brno 1981 Na dochodzenie
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
złoto Villach 1987 Druż. na czas
złoto Chambéry 1989 Druż. na czas
srebro Ronse 1988 Druż. na czas
brąz Utsunomiya 1990 Druż. na czas
brąz Stuttgart 1991 Druż. na czas
Reprezentacja  Rosja
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
brąz Benidorm 1992 Druż. na czas

Nadieżda Nikołajewna Kibardina (ros. Надежда Николаевна Кибардина, ur. 8 lutego 1956 roku w mieście Nabierieżnyje Czełny[1]) – rosyjska kolarka torowa i szosowa reprezentująca także ZSRR, dwukrotna mistrzyni świata w kolarstwie torowym oraz sześciokrotna medalistka szosowych mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Nadieżda Kibardina osiągnęła w 1980 roku, kiedy na torowych mistrzostwach świata w Besançon zdobyła złoty medal w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Sukces ten powtórzyła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Brnie. Sześć lat później wystartowała na szosowych mistrzostwach świata w Villach, gdzie wspólnie z Ałłą Jakowlewą, Tamarą Polakową i Lubow Pogowicznikową zdobyła złoty medal w drużynowej jeździe na czas. W tej samej konkurencji reprezentantki ZSRR wygrały również na mistrzostwach świata w Chambéry w 1989 roku, a na mistrzostwach w Ronse w 1988 roku zajęły drugie miejsce. Ponadto na mistrzostwach świata w Utsunomiya w 1990 roku i rozgrywanych rok później mistrzostwach w Stuttgarcie Kibardina wraz z koleżankami z reprezentacji zdobywała brązowe medale. W barwach Rosji zdobyła jeszcze jeden medal w drużynowej jeździe na czas – razem z Gulnarą Fatkuliną, Natalją Grininą oraz Aleksandrą Kolasiewą zdobyła brąz na mistrzostwach świata w Benidorm w 1992 roku. Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, ale nigdy nie wystartowała na igrzyskach olimpijskich.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Динамо. Энциклопедия / Составители Черневич Г. Л., Школьников Е. А.. — 2-е изд. — М.: «ОЛМА-Пресс», 2003. — 67 с. — ISBN 5-224-04399-9