Obwodowy układ nerwowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nerwy obwodowe)
Obwodowy układ nerwowy
Peripheral nervous system
Systema nervosum periphericum
Ilustracja
Układ nerwowy człowieka. Obwodowy układ nerwowy zaznaczony jest na niebiesko.

Obwodowy układ nerwowy – część układu nerwowego przekazująca informacje pomiędzy ośrodkowym układem nerwowym a poszczególnymi narządami. Składa się ze zwojów oraz nerwów zbudowanych z włókien należących do układu somatycznego i autonomicznego. Nie jest chroniony przez kręgosłup, czaszkę, ani barierę krew-mózg, co naraża go na infekcje czy toksyny bardziej, niż układ ośrodkowo nerwowy.[1]

Elementy składowe[edytuj | edytuj kod]

Fizjologia[edytuj | edytuj kod]

Nerwy przekazują informacje pomiędzy ośrodkowym układem nerwowym i poszczególnymi narządami. Część somatyczna obwodowego układu nerwowego składa się z włókien nerwowych czuciowych oraz ruchowych. Włókna te przewodzą impulsy nerwowe pomiędzy receptorami, ośrodkowym układem nerwowym a mięśniami lub gruczołami. Część autonomiczna łączy ośrodkowy układ nerwowy i narządy wewnętrzne, jak np. serce czy żołądek.

Uwagi kliniczne[edytuj | edytuj kod]

Uszkodzenia obwodowego układu nerwowego mogą być spowodowane zarówno czynnikami zewnętrznymi jakimi są na przykład urazy jak i czynnikami wewnętrznymi takimi jak schorzenia samych nerwów, otaczających ich struktur czy też całego organizmu. Uszkodzenia obwodowego układu nerwowego powodują niedowłady lub porażenia mięśni oraz zaburzenia czucia. Niektóre z uszkodzeń nerwów obwodowych związane są z ich uciskiem przez inne struktury anatomiczne (np. zespół cieśni nadgarstka, zespół kanału Guyona[3]).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. John Aspromonte: ADHD : the ultimate teen guide. s. 51. ISBN 978-1-5381-0039-4.
  2. Wojciech Sawicki, Jacek Malejczyk: Histologia. Warszawa: PZWL, 2012, s. 410. ISBN 978-83-200-4349-5.
  3. Eugeniusz Józef Kucharz: Zaburzenia nerwowo - naczyniowe. W: Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM, [T. 2]. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, s. 1760. ISBN 83-7430-069-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]