Niedziałowice Pierwsze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niedziałowice Pierwsze
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

chełmski

Gmina

Rejowiec

Sołectwo

Niedziałowice

Liczba ludności (2021)

186[2][3]

Strefa numeracyjna

82

Kod pocztowy

22-360[4]

Tablice rejestracyjne

LCH

SIMC

0105638[5]

Położenie na mapie gminy Rejowiec
Mapa konturowa gminy Rejowiec, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Niedziałowice Pierwsze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Niedziałowice Pierwsze”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Niedziałowice Pierwsze”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Niedziałowice Pierwsze”
Ziemia51°04′02″N 23°20′15″E/51,067222 23,337500[1]

Niedziałowice Pierwszewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Rejowiec[5][6].

Integralne części wsi Niedziałowice Pierwsze[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0105644 Dziad przysiółek

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego. Od 1 stycznia 2006 wchodzi w skład powiatu chełmskiego (przedtem krasnostawskiego).

Wieś wraz z Niedziałowicami Drugimi wchodzi w skład sołectwa Niedziałowice gminy Rejowiec[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 223 mieszkańców i była jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Rejowiec[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy zapis w dokumentach źródłowych dotyczących wsi pochodzi z 1481 r. wówczas nazywanej Nyedzalovicze. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1886, Niedziałowice stanowiły wieś i folwark w powiecie chełmskim gminie Rejowiec, parafii ruskiej w Depułtyczach odległe 15 wiorst od Chełma. Wieś posiadała 1010 mórg ziemi dworskiej i 81 mórg włościańskiej. Kolonię Niedziałowice zamieszkują Niemcy, ewangelicy[9]. W 1827 r. była to wieś rządowa w parafii Krasnystaw posiadała 20 domów zamieszkałych przez 130 mieszkańców. Niedziałowice wchodziły wówczas w skład dóbr starostwa krasnostawskiego (patrz t.IV, str. 643-4). Folwark Niedziałowice z przyległością Wańkowszczyzna z wsią Niedziałowice i Kolonią Niedziałowice Aleksandrya, Wańkowszczyzna i Budki, był rozległy na 1010 mórg. Na terenie dóbr eksploatowano pokłady kamienia wapiennego, budowlanego i torfu. Wieś Niedziałowice posiadała w roku 1886 osad 23, z gruntem 195 mórg. kolonia Niedziałowice osad 7, z gruntem 82 mórg, kolonia Aleksandria osad 13, z gruntem mórg 185, kolonia Wańkowszczyzna osad 13 z gruntem 217 mórg, kolonia Budki osad 14, z gruntem 149 mórg.[9] W roku 1952 wieś nosi nazwę Niedziałowice. Począwszy od 1970 r. z historycznej wsi Niedziałowice wyodrębniono Niedziałowice Pierwsze i Drugie[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86518
  2. Wieś Niedziałowice Pierwsze w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-26], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-01-26].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 810 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23]. 
  7. BIP gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-21]
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. a b Niedziałowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 59.
  10. Czopek ↓, s. 182.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]