Nornik wschodnioeuropejski

Nornik wschodnioeuropejski
	Microtus levis
	Miller, 1908
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	karczowniki
Rodzaj	nornik
Podrodzaj	Microtus
Gatunek	nornik wschodnioeuropejski
Synonimy
	Microtus arvalis muhlisi Neuhäuser, 1936; Microtus arvalis relictus Neuhäuser, 1936; Microtus arvalis rossiaemeridionalis Ognev, 1924; Microtus epiroticus Ondrias, 1966; Microtus rossiaemeridionalis Ognev, 1924; Microtus subarvalis Meyer, Orlov & Skholl, 1972;
	Microtus arvalis muhlisi Neuhäuser, 1936; Microtus arvalis relictus Neuhäuser, 1936; Microtus arvalis rossiaemeridionalis Ognev, 1924; Microtus epiroticus Ondrias, 1966; Microtus rossiaemeridionalis Ognev, 1924; Microtus subarvalis Meyer, Orlov & Skholl, 1972;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Nornik wschodnioeuropejski^[2] (Microtus levis) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w Europie Wschodniej i na zachodzie Azji^[3]^[4].

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Gatunek został opisany naukowo w 1908 roku przez G.S. Millera na podstawie okazów z Rumunii (okręg Prahova). Należy do podrodzaju nominatywnego Microtus, do grupy gatunków pokrewnych nornikowi zwyczajnemu (M. arvalis); zasięgi tych dwóch gatunków nachodzą na siebie na dużym obszarze. Najbliżej spokrewniony może być z nornikiem transkaspijskim (M. transcaspicus)^[4].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Zwierzęta te występują w Finlandii, krajach bałtyckich, na Białorusi i Ukrainie, w Rosji aż po obwód swierdłowski w Azji, na zachodnich rubieżach Kazachstanu, we wschodniej Rumunii i na Bałkanach, w Turcji i w pasie ciągnącym się wzdłuż Małego Kaukazu, sięgającym po Teheran w Iranie. Zostały introdukowane na środkowy Spitsbergen. Są spotykane na wysokościach do 2500 m n.p.m. Zamieszkują tereny rolnicze, łąki i otwarte tereny leśne. W południowej części zasięgu preferują obszary podmokłe, obrzeża rzek i jezior^[3].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Nornik wschodnioeuropejski zamieszkuje duży obszar, nie są znane zagrożenia dla gatunku. Jest pospolity, liczebność fluktuuje między kolejnymi latami. W sprzyjających latach w Macedonii stwierdzano do 200 000 otworów nor na hektar. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Microtus levis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ ^a ^b ^c ^d Microtus levis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Microtus (Microtus) levis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-10-29]

[itis-1] Microtus levis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[miiz-2] Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9.

[iucn-3] Microtus levis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[MSW3-4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Microtus (Microtus) levis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-10-29]

[1]

[2]

[3]

[4]