Nosowo (powiat koszaliński)
54°06′20″N 16°00′18″E/54,105556 16,005000
| osada | |
_4_Eleanor.jpg) Pałac z parkiem w Nosowie (nr rejestr. 932) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2005) |
53 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
76-039[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKO |
| SIMC |
0303723 |
Położenie na mapie gminy Biesiekierz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego  | |
| 54°06′20″N 16°00′18″E/54,105556 16,005000[1]
| |
Nosowo (do 1945 niem. Nassow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz. Nosowo leży nad rzeką Radew.
Według danych z 31 grudnia 2005 r. osada miała 53 mieszkańców[3].
Według najstarszej, pisanej wzmianki z XIV w., pierwszym właścicielem była patrycjuszowska rodzina Holkenów z Kołobrzegu. Nosowo było główną siedzibą tego rodu. Po jego wygaśnięciu przeszło we władanie znanego, pomorskiego rodu von Münchow, w którego rękach pozostawało do drugiej połowy XIX w. Przez pewien czas, od drugiej połowy XVIII w. do pierwszej połowy XIX w. do części Nosowa posiadał prawa ród von Heydebreck. W ostatnim okresie przed 1945 r. właścicielami Nosowa były rodziny von Heydebreck i von Sprenger[4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- neorenesansowy pałac z XIX wieku otoczony 16-hektarowym parkiem. Formą nawiązuje do renesansu francuskiego, symetria parterowej bryły rozbudowanej trzema piętrowymi ryzalitami jest podkreślona niskimi wieżami, dwoma czworobocznymi u boku ryzalitu zachodniego i jedna ośmioboczna u boku wschodniego. Ozdobne elewacje są ożywione lekkimi naczółkami okien. Obecnie wewnątrz działa hotel i restauracja[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87824
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 826 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Plan rozwoju lokalnego gminy Biesiekierz na lata 2007–2013. 2006-10, s. 9.
- ↑ Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, s. 68, ISBN 83-7263-900-0
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 202, ISBN 978-83-7495-133-3.
