54°05′37″N 15°58′21″E/54,093611 15,972500Parsowo
 |
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| wieś | |
 Pałac w Parsowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2005) |
304 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
76-039[1] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKO |
| SIMC |
0303730 |
Położenie na mapie gminy Biesiekierz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego  | |
| 54°05′37″N 15°58′21″E/54,093611 15,972500
| |
Parsowo (do 1945 r. niem.: Parsow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz.
Według danych z 31 grudnia 2005 r. wieś miała 304 mieszkańców[2].
Parsowo to miejscowość o charakterze turystycznym. Pobliski zabytkowy kościół. W okolicach Parsowa rośnie również ok. 200-letni dąb szypułkowy o obwodzie 7 m. i wysokości 23 m.[potrzebny przypis]
Obecnie na terenie wsi znajduje się punkt biblioteczny oraz świetlica wiejska, przy której działa zespół taneczny „Deja vu”. Organizowane są tu przedsięwzięcia kulturalne, szkolenia i spotkania mieszkańców.[potrzebny przypis]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Siedziba rycerska i wieś Parsowo wymieniona została po raz pierwszy w dokumencie księcia Kazimierza I z 1172 roku. W XIII wieku Parsowo przeszło w posiadanie rodziny rycerskiej von Parsow (do 1658 roku), następnie w ręce starego rodu pomorskiego von Heydenbreck.
W latach 1764-1772 cały majątek stopniowo odkupił Fryderyk Wilhelm von Gerlach, którego pomnik nagrobny zachował się w ruinach rodowego cmentarza (cmentarz obecnie w części odbudowany).
Zespół pałacowo-parkowy[edytuj | edytuj kod]
Obecny wygląd zespołu pałacowo-parkowego Parsowo zawdzięcza kolejnym potomkom rodu von Gerlach. Pałac późnobarokowy z końca XVIII w., piętrowy. Budowlę poszerzają skrajne pawilony, w narożach masywne przypory w kształcie ośmiobocznych wież. Elewacja główna na osi fasady z wypukłym ryzalitem, od strony ogrodu ganek[3]. Po 1974 roku rozpoczęto remont obiektu. Obecnie pałac pełni funkcję Domu Pomocy Społecznej dla osób starszych, przewlekle chorych somatycznie. Na pomysł założenia w tym pałacu Domu Pomocy Społecznej wpadł Anselm Młodzik, założyciel i wieloletni dyrektor placówki. Dzięki niemu powstał DPS, który również dzięki niemu został wyremontowany i oddany do użytku w listopadzie 1992 roku. W 2008 roku po śmierci dyrektora, dom dostał imię Anselma Alojzego Młodzika. W parku przy pałacu rośnie buk zwyczajny czerwonolistny i jesion wyniosły, które liczą sobie ok. 170 lat, a także 200-letnie trzy zrośnięte jodły pospolite i 250-letni cis pospolity.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 919 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Plan rozwoju lokalnego gminy Biesiekierz na lata 2007–2013. 2006-10, s. 9.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 202, ISBN 978-83-7495-133-3.
