ORP Delfin (1942)
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Robert Jacob Inc., City Island |
| Położenie stępki |
4 maja 1942 |
| Wodowanie |
9 lipca 1942 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
YMS-211 |
| Wejście do służby |
1943 |
| Wycofanie ze służby |
29 sierpnia 1947 |
 Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
ORP „Delfin” |
| Wejście do służby |
18 kwietnia 1948 |
| Wycofanie ze służby |
26 czerwca 1957 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
277 t |
| Długość |
41,9 m |
| Szerokość |
7,7 m |
| Zanurzenie |
2,4 m |
| Napęd | |
| 2 silniki spalinowe, 1000 KM | |
| Prędkość |
12,6 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 85 mm 4 wkm kal. 12,7 mm | |
| Załoga |
42 |
ORP Delfin – trałowiec amerykańskiego typu YMS, dawny brytyjski BYMS-2211 (amerykański YMS-211)[a] zakupiony z demobilu przez polskie Ministerstwo Żeglugi i w 1948 roku przekazany Marynarce Wojennej, w której służył do 1957 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Stępkę pod drewniany trałowiec typu YMS II położono 4 (18[1]) maja 1942 roku w stoczni Robert Jacob Inc., znajdującej się na City Island w Nowym Jorku. Wodowanie jednostki oznaczonej YMS-211 nastąpiło 9 lipca (10 października[1]) 1942 roku, a ukończenie budowy 17 maja 1943 roku. W ramach Lend-Lease Act okręt został przekazany Royal Navy, gdzie pod oznaczeniem BYMS-2211 służył na wodach europejskich, biorąc między innymi udział w lądowaniu w Normandii. Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany i 29 sierpnia 1947 roku formalnie zwrócony US Navy.
Odstawiony okręt został, wraz z trzema innymi, zakupiony w sierpniu 1947 przez polskie Ministerstwo Żeglugi i w grudniu 1947 roku sprowadzony do Gdyni[2]. Trzy z nich zostały następnie, po niezbędnym remoncie, przekazane polskiej Marynarce Wojennej w zamian za przetrałowanie toru wodnego ze Szczecina do Szwecji toru wejściowego do Kołobrzegu i basenu portowego w Gdańsku[2]. 18 kwietnia 1948 roku na trzech okrętach podniesiono banderę wojenną, nadając im nazwy „Delfin”, „Foka” i „Mors” (czwarty pozostał w służbie cywilnej, jako statek hydrograficzny „Zodiak”)[b]. „Delfin” otrzymał znaki burtowe DF a później T-31. Wraz z siostrzanymi jednostkami służył w IV Dywizjonie Flotylli Trałowców[2]. Początkowo uzbrojenie stanowiły dwa podwójne wkm-y 12,7 mm Colt, a na początku lat 50. na dziobie ustawiono radzieckie działo kal. 85 mm[2]. Okręty do Polski przypłynęły z kompletem trałów[2]. Były wyposażone w trały: akustyczny SA-IV, elektromagnetyczny TEM-VI i kontaktowy OROPES. Wycofano go ze służby 26 czerwca 1957 roku[3] (według innych źródeł, skreślono go z ewidencji 8 stycznia 1957 roku[4]) i zatopiono w Zatoce Puckiej[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Większość opracowań podaje, że "Delfin" to ex BYMS-2211 (Rochowicz 2013 ↓, s. 29, Twardowski 2001, s.29), jednakże wg ustaleń Jana Bartelskiego, "Delfin" to BYMS-2189, który to numer przypisywano "Zodiakowi" (Rochowicz 2013 ↓, s. 29).
- ↑ Data podniesienia bandery 18 kwietnia 1948 według Rochowicz 2013 ↓, s. 26 i Twardowski 2001, s.29, natomiast Rochowicz 2013 ↓, s. 29 podaje 19 kwietnia 1948.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Twardowski. Trałowce typu BYMS w polskiej służbie. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 6/2001. VI (31), 2001. ISSN 1426-529X.
- Robert Rochowicz. Jednostki pływające Marynarki Wojennej w latach 1945–1949. Część 2. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8/2013 (136), 2013. ISSN 1426-529X.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
