54°40′N 18°35′E/54,666667 18,583333Zatoka Pucka
| ||
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Lokalizacja | Morze Bałtyckie Zatoka Gdańska | |
| Powierzchnia | 364 km² | |
| Głębokość • maksymalna |
55 m | |
| ||
Położenie na mapie Polski   Zatoka Pucka | ||
| 54°40′N 18°35′E/54,666667 18,583333
| ||
Zatoka Pucka (kasz. Pùckô Hôwinga, niem. Putziger Wiek) – płytka zatoka będąca częścią Morza Bałtyckiego, stanowiąca zachodnią część Zatoki Gdańskiej. Jest położona między Mierzeją Helską, a linią Hel-Gdynia. Jej powierzchnia wynosi 364 km², głębokość maksymalna 55 m[1].
Zatokę Pucką dzieli się na część wewnętrzną (do Cypla Rewskiego i Rewy Mew) i zewnętrzną. Obydwie części połączone są dwoma żeglownymi połączeniami o nazwach Głębinka oraz Przejście Kuźnickie[2]. Część wewnętrzna zatoki wchodzi w skład Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. Zatoka jest wyśmienitym miejscem dla osób uprawiających sporty wodne, najpopularniejszy ośrodek do uprawiania kitesurfingu w Polsce. Wzdłuż brzegu biegnie droga rowerowa. Zatoka jest obszarem specjalnej ochrony ptaków[3].
Miasta nad zatoką to Puck, Jastarnia, Hel, Władysławowo oraz częściowo Gdynia.
Pod dnem Zatoki Puckiej znajdują się pokłady soli potasowo-magnezowej. W latach 70. XX wieku pojawiały się pomysły odcięcia części Zatoki Puckiej tamą w celu odkrywkowej eksploatacji tych złóż[4].
W niektóre zimy powierzchnia Zatoki Puckiej zamarza[5].
Mielizny położone na zatoce to Rybitwia Mielizna (Mewia Rewa), Bórzyńska Mielizna, Długa Mielizna, zaś głębie to Chałupska Jama, Kuźnicka Jama.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pucka, Zatoka (pol.). W: Internetowa Encyklopedia PWN [on-line]. Wydawnictwo Naukowe PWN. [dostęp 2011-01-23].
- ↑ Zatoka Pucka informacje
- ↑ Dz.U. z 2020 r. poz. 55
- ↑ Jerzy Kuliński, kulinski.navsim.pl [dostęp 2017-11-27].
- ↑ mapa 'zlodzenie Baltyku' prezentowana na stronach webowych IMGW, stale uaktualniana, ze zjawiskami z ostatnich 30 dni
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||
