54°40′N 18°35′E/54,666667 18,583333Zatoka Pucka
|
||
 |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Lokalizacja | Morze Bałtyckie Zatoka Gdańska |
|
| Powierzchnia | 364 km² | |
| Głębokość • maksymalna |
55 m |
|
 |
||
|
Położenie na mapie Polski
 Zatoka Pucka
|
||
| 54°40′N 18°35′E/54,666667 18,583333 |
||
Zatoka Pucka (kasz. Pùckô Hôwinga, niem. Putziger Wiek) – płytka zatoka będąca częścią Morza Bałtyckiego, stanowiąca zachodnią część Zatoki Gdańskiej. Jest położona między Mierzeją Helską, a linią Hel-Gdynia. Jej powierzchnia wynosi 364 km², głębokość maksymalna 55 m[1].
Zatokę Pucką dzieli się na część wewnętrzną (do Cypla Rewskiego i Rewy Mew) i zewnętrzną. Część wewnętrzna zatoki wchodzi w skład Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. Zatoka jest wyśmienitym miejscem dla osób uprawiających sporty wodne, najpopularniejszy ośrodek do uprawiania kitesurfingu w Polsce. Wzdłuż brzegu biegnie droga rowerowa. Zatoka jest obszarem specjalnej ochrony ptaków[2].
Miasta nad zatoką to Puck, Jastarnia, Hel, Władysławowo oraz częściowo Gdynia.
Pod dnem Zatoki Puckiej znajdują się pokłady soli potasowo-magnezowej. W latach 70. XX wieku pojawiały się pomysły odcięcia części Zatoki Puckiej tamą w celu odkrywkowej eksploatacji tych złóż[3].
W niektóre zimy powierzchnia Zatoki Puckiej zamarza[4].
Mielizny położone na zatoce to Rybitwia Mielizna (Mewia Rewa), Bórzyńska Mielizna, Długa Mielizna, zaś głębie to Chałupska Jama, Kuźnicka Jama.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pucka, Zatoka (pol.). W: Internetowa Encyklopedia PWN [on-line]. Wydawnictwo Naukowe PWN. [dostęp 2011-01-23].
- ↑ Dz.U. z 2018 r. poz. 142
- ↑ Jerzy Kuliński, kulinski.navsim.pl [dostęp 2017-11-27].
- ↑ mapa 'zlodzenie Baltyku' prezentowana na stronach webowych IMGW, stale uaktualniana, ze zjawiskami z ostatnich 30 dni
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
||||||||||||||||
