Przejdź do zawartości

Ogólny kryzys kapitalizmu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ogólny kryzys kapitalizmu (ros. общий кризис капитализма) – pojęcie ekonomii marksistowskiej, które było szeroko wykorzystywane w propagandzie radzieckiej.

Podstawy nauki ogólnego kryzysu kapitalizmu opracował Włodzimierz Lenin[1], który ujawnił jego źródła[2][3] i dostrzegł w nim „światowy kryzys rewolucyjny”[4]. Według ideologów marksizmu-leninizmu kapitalizm cechują periodyczne kryzysy ekonomiczne, które są jego immanentną, organiczną wadą. Kryzys ogólny różni się od nich tym, że jest to wszechogarniający kryzys kapitalizmu jako systemu społecznego[5]. Jest to wszechstronny kryzys całego światowego systemu kapitalistycznego obejmujący wszystkie strony kapitalizmu — zarówno ekonomikę, jak i politykę[1]. Podstawą jego jest z jednej strony wzmagający się coraz bardziej rozkład światowego ekonomicznego systemu kapitalizmu, z drugiej zaś — wzrastająca potęga ekonomiczna krajów, które odpadły od systemu kapitalistycznego[1]. Dalszymi przyczynami pogłębienia ogólnego kryzysu kapitalizmu — jak wskazywał Gieorgij Malenkow na XIX Zjeździe WKP(b) — jest kryzys systemu kolonialnego, wywołany ruchem narodowowyzwoleńczym krajów kolonialnych i zależnych oraz zaostrzająca się stale sprzeczność między imperialistyczną burżuazją a klasą robotniczą[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]