Maksymilian Pohorille

Maksymilian Pohorille
Data i miejsce urodzenia	29 czerwca 1915 ; Buczacz
Data i miejsce śmierci	15 lutego 2003 ; Warszawa
	Profesor nauk ekonomicznych
	Specjalność: ekonomia polityczna
Doktorat	1951
Profesura	1954
	Rektor
Uczelnia	Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
Okres spraw.	1957–1968
	Odznaczenia

Maksymilian Pohorille (ur. 29 czerwca 1915 w Buczaczu, zm. 15 lutego 2003 w Warszawie) – polski ekonomista, działacz komunistyczny, nauczyciel akademicki, profesor nauk ekonomicznych, rektor Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w latach 1957–1968.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego^[1] jako syn Mariana i Ireny^[2]. Od 1930 roku należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy, a potem do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” oraz Komunistycznego Związku Młodzieży Polski^[3]. W 1933 ukończył Gimnazjum Państwowe w Buczaczu^[2]. W latach 1933–1936 studiował na Politechnice Lwowskiej. Po 1939 pracował jako nauczyciel w szkole średniej w Buczaczu i studiował zaocznie w Instytucie Pedagogicznym we Lwowie^[3]. Po 1941 został przesiedlony do Kirgizji. Tam pracował jako robotnik w kołchozie „Put’ Lenina”^[3]. W 1943 wstąpił do Związku Patriotów Polskich^[3], przewodniczył zarządowi rejonowemu tej organizacji^[4]. W latach 1943–1946 był też dyrektorem polskich szkół średnich w Kurszabie i Osz^[3].

W 1946 wrócił do kraju i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[3]. W 1948 został kierownikiem Wojewódzkiej Szkoły Partyjnej przy KW PZPR w Szczecinie^[4]. Przed 1950 był kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej w Akademii Handlowej w tym mieście^[3]. W 1950 został zastępcą profesora w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, w której doktoryzował się w 1951 (z pozwoleniem ministra bez uprzedniego uzyskania stopnia magistra^[3]), a w 1953 został kierownikiem Katedry Zespołowej Ekonomii Politycznej w SGPiS^[3]. W latach 1950–1953 pracował w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR^[3]. Od 1950 do 1957 był zastępcą dyrektora Szkoły Partyjnej przy KC PZPR^[4]. W 1954 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych^[5]. Od 1957 do 1968 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR^[4]. W trakcie antysemickiej nagonki, trwającej od marca 1968, został odsunięty z pełnionych funkcji i pozostał wykładowcą SGPiS^[1]. Był promotorem m.in. pracy magisterskiej i doktorskiej Grzegorza Kołodki^[1].

Był mężem Eugenii z Gartenbergów (1918−1971)^[6].

Zmarł 15 lutego 2003 w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-2-8)^[6].

↑ ^a ^b ^c Trzech na jednego. pte.pl. [dostęp 2022-03-26].
↑ ^a ^b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-03-20] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, „Ekonomia” nr 41/2015, s. 25–57.
↑ ^a ^b ^c ^d Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-26].
↑ Prof. zw. dr hab. Maksymilian Pohorille, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-03-26] .
↑ ^a ^b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-03-20] .
↑ Odznaczenia dla pracowników partyjnych, [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.