Okap Biwakowy Dolny

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okap Biwakowy Dolny
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Położenie

Czatachowa

Właściciel

Skarb Państwa
(Lasy Państwowe)

Długość

12 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

350 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

10 m

Ekspozycja otworów

ku południowemu zachodowi

Kod

J.Cz.II-03.17

Położenie na mapie gminy Żarki
Mapa konturowa gminy Żarki, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Okap Biwakowy Dolny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Okap Biwakowy Dolny”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Okap Biwakowy Dolny”
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego
Mapa konturowa powiatu myszkowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Okap Biwakowy Dolny”
Ziemia50°40′03″N 19°24′21″E/50,667583 19,405806
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Okap Biwakowy Dolny – jaskinia we wsi Czatachowa w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Żarki[1]. Znajduje się w lesie, przy wąskiej asfaltowej drodze z Czatachowej do osady Ostrężnik[2]. Przez miejscowych mieszkańców nazywana jest Jaskinią Pawloki i tak też opisana jest na tabliczce umieszczonej przy szlaku turystycznym[3]. W fizycznogeograficznym podziale Polski znajduje się na Wyżynie Częstochowskiej[4].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Ma postać dość dużego schroniska i znajduje się tuż przy niebieskim Szlaku Warowni Jurajskich wiodącym na tym odcinku leśną drogą z Czatachowej do Ostrężnika. Znajduje się po jej lewej stronie w miejscu, w którym droga ta dość ostro skręca w lewo. Zlokalizowane jest w dolnej części dużej i izolowanej grupy skał[1]. Na skałach znajdujących się powyżej jaskini uprawiana jest wspinaczka skalna i przez wspinaczy opisywane są one jako Laboratorium[5].

Nazwa Okap Biwakowy Dolny pochodzi stąd, że schronisko to często wykorzystywane jest do biwakowania. Powyżej, w skałach Laboratorium, znajduje się drugie schronisko o podobnej nazwie – Okap Biwakowy Górny[1].

Schronisko znajduje się pod dużym skalnym okapem. Ma on szerokość 12 m, wysokość 7 m i wysięg do 4 m. Od strony południowo-zachodniej jego boczną ścianę tworzy 4-metrowej długości zawalisko dużych głazów. Schronisko powstało prawdopodobnie wskutek grawitacyjnego osunięcia się skał. Zbudowane jest z gruboławicowych skalistych wapieni nachylonych pod kątem 60° ku północnemu wschodowi. Jego ściany są wymyte krasowo i porośnięte mchami, kępami zanokcicy skalnej i inną naskalną roślinnością. Jest widne i suche, bez nacieków. Namulisko jest próchniczne z dużą domieszką skalnego rumoszu[1].

Historia poznania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]

Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1951 r. nadając mu nawę „Schronisko w Lasach Złotego Potoku V”[6]. W październiku 2009 r. jego plan i dokumentację opracował M. Czepiel[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Marian Czepiel, Okap Biwakowy Dolny, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-09-24].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-04-07].
  3. ↑ Na podstawie tabliczki umieszczonej przy jaskini i szlaku turystycznym.
  4. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  5. ↑ Grzegorz Rettinger, Jura Północna. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2017, ISBN 978-83-947825-0-4.
  6. ↑ Kazimierz Kowalski, Jaskinie Polski. Tom I, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Okap_Biwakowy_Dolny&oldid=72658028”