Okręty podwodne typu 206
.jpg)
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Konstruktor |
Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG |
| Stocznia |
Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG |
| Zbudowane |
18 |
| Użytkownicy | |
| Typ poprzedzający | |
| Typ następny | |
| Służba w latach |
1973 – 2011 (RFN) |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
| Załoga |
22 (w tym 4 oficerów) oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
450 ton |
| • w zanurzeniu |
498 ton |
| Długość |
48,60 m |
| Szerokość |
4,60 m |
| Napęd: | |
| 2 silniki dieslowskie o mocy 1800 KM (2450 kW) 1 silnik elektryczny | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
4500 mil przy prędkości 5 węzłów w wynurzeniu |
Okręty podwodne typu 206 – współczesne niemieckie okręty podwodne o napędzie diesel-elektrycznym opracowane przez stocznię Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG. Projekt bazował na wcześniejszych jednostkach typu 205. Pierwszy okręt serii „U-13” wszedł do służby w kwietniu 1973. Zbudowano 18 okrętów tego typu, do 2010 roku w służbie było 6 zmodernizowanych okrętów tego typu, oznaczonych jako typ U-206A, dwa z nich wycofano z eksploatacji do końca 2010, a cztery ostatnie pożegnano 31 marca 2011. Wszystkie wycofane w 2011 okręty sprzedano Kolumbii, w tym dwa U-206A przejęto oficjalnie 28 sierpnia 2012, do służby w Armada de la República de Colombia mają wejść jako ARC Intrepido i ARC Indomable, dwie kolejne jednostki przekazano jako skarbnica części[1].
Niemiecki okręt U17 S196, wycofany ze służby 14 grudnia 2010 roku znajduje się w Muzeum Techniki w Sinsheim. Cała operacja przewozu ładunku ze Spiry (gdzie znajdowała się od 2023 roku) do muzeum w Sinsheim rozpoczęła się 30 czerwca 2024, a w niedzielę 28 lipca zakończono transport, który cieszył się ogromnym zainteresowaniem.[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ TYP 206A DLA KOLUMBII, Altair.
- ↑ Krzysztof Słomski: To był logistyczny wyczyn. Ogromny U-Boot dotarł do celu. auto-swwiat.pl, 2024-07-30. [dostęp 2024-07-31].