Osiemnastozgłoskowiec
Osiemnastozgłoskowiec – rozmiar wierszowy, składający się z osiemnastu sylab, występujący w różnych konfiguracjach akcentowych. W klasycznym polskim sylabizmie nie był znany[a]. Pojawił się w XX wieku jako rozmiar wierszy sylabotonicznych, między innymi sześciostopowca amfibrachicznego. W literaturze współczesnej coraz bardziej popularny jest też osiemnastozgłoskowiec jambiczny, będący podwojeniem dziewięciozgłoskowca jambicznego. Osiemnastozgłoskowca 18 [9 (4 + 5) + 9 (4 + 5)] Stanisław Ciesielczuk użył w wierszu Łowcy[1].
- W niezliczonych ruchliwych lustrach rzeczywistość jak sen się mieni,
- Każda chwila łudzi inaczej, każda droga błądzi manowcem.
- Coraz inne rzucają sieci w nieskończoną otchłań przestrzeni,
- Coraz inne sidła na wszechświat zastawiają tragiczni łowcy.
Amfibrachicznego osiemnastozgłoskowca użył Lucjan Rydel w Hymnie do Dionizosa[2]. Pojawia się on w tłumaczeniach z greki lub łaciny jako odpowiednik heksametru. W ten właśnie sposób fragment Eneidy Wergiliusza, opowiadający o śmierci kapłana Laokoona i jego dwóch synów, przełożyła Kaja Bryx. Przekład został włączony do dwujęzycznej antologii Musa Latinitatis[3]. Pojedyncze osiemnastozgłoskowe wersy zastosował w swoich nieregularnych wierszach amfibrachicznych Jan Bolesław Ożóg[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zasadniczo w polskim sylabizmie najdłuższym formatem jest szesnastozgłoskowiec 8+8.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiktor Darasz: Mały przewodnik po wierszu polskim. Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, 2003, s. 74. ISBN 83-900829-6-9.
- ↑ Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 281-282. ISBN 83-85220-79-8.
- ↑ Paulina Piotrowska, Anna Zawalska, Michał Czerenkiewicz (red.): Musa Latinitatis. Antologia poezji łacińskiej. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, 2011, s. 16-17. ISBN 978-83-931271-2-2.
- ↑ Wiktor J. Darasz, Amfibrach, „Język Polski”, 1-2/1999, s. 109.