Otakar Husák

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otakar Husák
ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1885
Nymburk, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1964
Praga, Czechosłowacja

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czechosłowacka

Jednostki

Korpus Czechosłowacki

Stanowiska

szef Kancelarii Wojskowej Prezydenta Rep. Czechosłowackiej; minister obrony narodowej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Późniejsza praca

dyr. firmy Synthesia Semtín; stróż nocny

Odznaczenia
Order Milana Rastislava Štefánika II Klasy Krzyż Wojenny Czechosłowacki Czechosłowacki Medal Rewolucyjny Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja)

Otakar Husák (ur. 23 kwietnia 1885 w Nymburku, zm. 12 czerwca 1964 w Pradze) – czeski generał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie pracował jako inżynier chemik, przed wybuchem I wojny światowej kierował zakładami chemicznymi w Warszawie.

Na początku wojny został członkiem Drużyny Czeskiej a następnie Korpusu Czechosłowackiego w Rosji, z którym brał udział w bitwie pod Zborowem. Jesienią 1917 r. z częścią Korpusu Czechosłowackiego przeszedł do Francji, gdzie walczył m.in. pod Vouziers i Terron.

W grudniu 1918 r. powrócił do ojczyzny, gdzie był najpierw szefem Kancelarii Wojskowej Prezydenta Republiki Czechosłowackiej (1919–1920) a następnie ministrem obrony narodowej (1920–1921). Od 1920 r. generał brygady.

Później odszedł do rezerwy i działał jako dyrektor Czechosłowackich Zakładów Akcyjnych dla Materiałów Wybuchowych.

W latach 1939–1945 był więźniem obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie.

Po zakończeniu wojny dyrektor firmy Synthesia Semtín niedaleko Pardubic.

W okresie 1950–1956 trzymany w więzieniach na Pankracu i w Mírovie. Po zwolnieniu początkowo nie mógł zdobyć pracy, następnie pracował jako stróż nocny (do 1960 r.). Rehabilitacji nie dożył, został zrehabilitowany pośmiertnie dopiero w 1968 r.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Odznaczeni Orderem Milana Rastislava Štefánika (1990–1992). Pražský hrad (www.hrad.cz). [dostęp 2012-02-16]. (cz.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]