Przejdź do zawartości

Otto I Dziecię

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto I Dziecię
ilustracja
książę Brunszwiku i Lüneburga
Okres

od 1235
do 12 czerwca 1252

Następca

Albrecht I Wielki i Jan I

Dane biograficzne
Dynastia

Welfowie

Data urodzenia

1204

Data śmierci

12 czerwca 1252

Ojciec

Wilhelm z Lüneburga

Matka

Helena

Żona

Matylda

Dzieci

Matylda,
Helena,
Otto,
Elżbieta,
Albrecht I Wielki,
Jan I,
Otto,
Konrad,
Adelajda,
Agnieszka

Otto I Dziecię (niem. Otto I. das Kind; ur. 1204 r., zm. 12 czerwca 1252 r.) – książę Brunszwiku i Lüneburga od 1235 r. z dynastii Welfów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Otto I był synem księcia lüneburskiego Wilhelma oraz Heleny, córki króla duńskiego Waldemara I Wielkiego. Po śmierci swego ojca w 1212 lub 1213 r. nie zdołał objąć swego dziedzictwa, które znalazło się pod rządami stryja, cesarza Ottona IV. Po śmierci tego ostatniego oraz drugiego stryja, Henryka V, ostatnich synów Henryka Lwa Otto (który był wnukiem Lwa) stał się jedynym męskim przedstawicielem rodu Welfów. Uczestniczył w wojnach między władcami Danii a książętami północnoniemieckimi. W ich trakcie dwa lata spędził w niewoli w Meklemburgii, z której został uwolniony dzięki interwencji króla Anglii Henryka III oraz papieża Grzegorza IX. Odnowił tradycyjnie bliskie kontakty Welfów z angielskim dworem królewskim, ale nie poszedł w ślady swoich poprzedników i odmówił dwukrotnie kandydowania do niemieckiej korony królewskiej, starając się zachować neutralność polityczną. Został obłożony przez papieża ekskomuniką wskutek swoich interwencji w sprawy arcybiskupstwa Bremy, od czego się uwolnił obietnicą krucjaty przeciwko Prusom.

W 1235 r. doszedł do porozumienia z cesarzem Fryderykiem II i otrzymał od tego ostatniego jako lenno dziedziczne kraje Welfów: Brunszwik i Lüneburg. W latach 1239–1240 uczestniczył w zwycięskich kampaniach wojennych przeciwko Prusom. Obdarowywał przywilejami miasta znajdujące się w granicach jego domeny. W 1247 r. poczynił pewne nabytki terytorialne po wymarciu dynastii Ludowingów z Turyngii. Tuż przed śmiercią zaangażował się w sprawę elekcji królewskiej, popierając kandydaturę swego zięcia Wilhelma, hrabiego Holandii.

Potomkowie

[edytuj | edytuj kod]

Otto I poślubił w 1229 r. Matyldę (zmarłą w 1261 r.), córkę margrabiego Brandenburgii Albrechta II. Mieli 10 dzieci:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bernd Ulrich Hucker: Otto I. das KInd, Herzog von Braunschweig-Lüneburg. W: Neue Deutsche Biographie. T. 19. Berlin: Duncker & Humblot, 1999, s. 678–679. [dostęp 2010-01-15]. (niem.).