Outing
Outing to publiczne ujawnienie czyjejś przynależności do mniejszości seksualnych wbrew woli lub oczekiwaniom tej osoby. Outingu nie należy mylić z coming outem, polegającym na samodzielnym i dobrowolnym poinformowaniu o fakcie bycia gejem lub lesbijką.
Outing może dotyczyć osób publicznych, których przynależność do LGBT jest ujawniana do wiadomości społeczeństwa za pośrednictwem środków masowego przekazu.
Kontrowersje
Zdaniem większości osób outing uderza w godność i prywatność osoby, której dotyczy. W zależności od poziomu uprzedzeń danego środowiska, może stanowić istotną przeszkodę w jej rozwoju zawodowym[1].
Niektórzy publicyści twierdzą, że outing jest dopuszczalną "bronią ostateczną" przeciwko osobom homoseksualnym, których "zachowanie leży w rażącej sprzeczności nie tylko z głoszonymi poglądami, ale też wyrządza szkodę ludziom homoseksualnym"[2][3]. Chodzi tu zazwyczaj o osoby homoseksualne, które na forum publicznym (zwykle społecznym, religijnym lub politycznym) otwarcie i umyślnie działają na szkodę środowiska gejowskiego. Tak rozumiany outing jest formą walki o równouprawnienie mniejszości seksualnych[4]. Najczęściej podawanym przykładem tego typu sytuacji jest dyskusja na temat potrzeby outingu homoseksualnych polityków polskiej prawicy, która jest nieprzychylna wobec środowisk LGBT. Najbardziej znani polscy działacze na rzecz praw LGBT, Robert Biedroń, Szymon Niemiec oraz Jacek Kochanowski, wypowiadali się jednakże przeciw outingowi[5]. Kochanowski odciął się od Fundacji LGBT, której rzecznik zagroził politykom prawicy ukrywającym swój homoseksualizm ujawnieniem ich nazwisk, a Biedroń zapowiedział, że Kampania Przeciw Homofobii nie zamierza wykorzystywać w swej działalności tak kontrowersyjnych metod[6].