Owies głuchy
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
![]() | ||
Systematyka[1] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Klad | rośliny naczyniowe | |
Klad | rośliny nasienne | |
Klasa | okrytonasienne | |
Klad | jednoliścienne | |
Rząd | wiechlinowce | |
Rodzina | wiechlinowate | |
Rodzaj | owies | |
Gatunek | owies głuchy | |
Nazwa systematyczna | ||
Avena fatua L. Sp. Pl.: 80 (1753) |
Owies głuchy (Avena fatua L.) – gatunek zboża należący do rodziny wiechlinowatych. Jako gatunek rodzimy występuje w Eurazji i północnej Afryce. Ponadto szeroko rozprzestrzeniony jako gatunek zawleczony w regionach o klimacie umiarkowanym[2]. W Polsce spotykany głównie na południu, gdzie jest pospolitym chwastem w uprawach.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Źdźbło o wysokości 30–100 cm, rzadziej dorasta do 150 cm[3].
- Kwiaty
- Zebrane w kwiatostan – wiechę z licznymi gałązkami, które w okresie późniejszym zwisają. Kłoski dorastają do 18–22 mm długości, przeważnie 3-kwiatowe, rzadziej 2-kwiatowe. Plewy równe lub dłuższe od kwiatów. Oś kłoska po dojrzeniu rozpada się powyżej plew i między kwiatami[3].
- Owoce
- Ziarniaki.
- Gatunki podobne
- Od owsa zwyczajnego odróżnia się brunatną barwą ziarniaków, zakończonych długimi ościami[4].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Rozwój
- Roślina jednoroczna (in. terofit), przechodząca cały cykl życiowy w ciągu jednego sezonu wegetacyjnego[3]. Kwitnie od czerwca do lipca[3].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n = 42[5][3].
- Siedlisko
- Zasiedla przydroża oraz uprawy zbożowe i okopowe. Rośnie przeważnie na glebach gliniastych i ilastych[4]. We florze Polski uznawany za archeofit, częsty w wielu regionach[3].
- Fitosocjologia
- Gatunek charakterystyczny dla rzędu Centauretalia cyani oraz związku Caucalidion lappulae[6].
- Bioindykacja
- Uciążliwy chwast, występuje przeważnie w uprawach zbóż ozimych i jarych oraz w okopowych. Nasiona dojrzewają wcześniej niż uprawianych zbóż i osypują się przed ich zbiorem, przez co mogą jeszcze silniej zachwaszczać następne uprawy. Skutecznie rywalizuje z roślinami uprawnymi o składniki odżywcze. Posiada duże możliwości krzewienia się[4]. W ekologicznych uprawach okopowych i niewielkich uprawach zbożowych skuteczną metodą zwalczania jest ręczne wyrywanie roślin w czerwcu, przed dojrzeniem i wysiewem nasion[7].
Zmienność[edytuj | edytuj kod]
Owies głuchy jest blisko spokrewniony z owsem zwyczajnym (Avena sativa)[4], z którym tworzy mieszańce[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-30] (ang.).
- ↑ Taxon: Avena fatua L.. W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture, Agricultural Research Service. [dostęp 2020-12-12].
- ↑ a b c d e f g Lucjan Rutkowski , Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 590, ISBN 978-83-01-14342-8 .
- ↑ a b c d Marcin Bortniak. Owies głuchy. Biologia i zwalczanie. „Gazeta Rolnicza Nasza Rola”, 3 kwietnia 2015.
- ↑ Avena fatua. W: Flora of China [on-line]. [dostęp 2014-01-26].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz , Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
- ↑ Owies głuchy: opis, szkodliwość i skuteczne zwalczanie. [dostęp 2020-12-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przewodnik. Rośliny i Zwierzęta. Warszawa: Multico, 1997. ISBN 83-7073-092-2.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):