Przejdź do zawartości

Ozjasz Storch

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ozjasz Storch
strzelec strzelec
Data i miejsce urodzenia

1913
Jarosław

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1938
rejon Czadcy

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Strzelców Podhalańskich

Główne wojny i bitwy

Bitwa o Czadcę

Odznaczenia
Krzyż Zasługi za Dzielność (1928–1992)

Ozjasz Storch (ur. 1913 w Jarosławiu, zm. 25 listopada 1938 w rejonie Czadcy) – polski Żyd, urzędnik, żołnierz rezerwy Wojska Polskiego, poległy podczas zajmowania terenów wokół Czadcy anektowanych przez Polskę wraz z tzw. Zaolziem w 1938[1].

Pogrzeb Ozjasza Storcha w Cieszynie

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1913 w Jarosławiu[2]. Miał dwóch braci (jednego z nich niedługo przed śmiercią Ozjasza wydalono z III Rzeszy). W latach 30. mieszkał w Nowym Sączu, gdzie był urzędnikiem[3]. Był członkiem Betaru[4]. Planował wyemigrować z Polski do Urugwaju, gdzie w Montevideo oczekiwała na niego żona, ale przed wyjazdem zameldował się jeszcze jako rezerwista do armii[3].

25 listopada 1938 jako strzelec rezerwy 1 Pułku Strzelców Podhalańskich zginął podczas potyczki Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” gen. Władysława Bortnowskiego z wojskami czecho-słowackimi w trakcie zajmowania terenów w okolicy Czadcy (powiązanej z aneksją Zaolzia). Jego zwłoki przetransportowano do szpitala w Cieszynie, w którym po uroczystym pogrzebie, mającym cechy manifestacji (przejście konduktu przez most na Olzie), został pochowany 28 listopada 1938 na cmentarzu żydowskim[5][6]. Pogrzeb przeprowadził rabin Aron Eisenstein, a brali w nim udział m.in. gen. Władysław Bortnowski, płk Józef Kustroń, płk Stefan Szlaszewski, płk Mikołaj Bołtuć, wicewojewoda katowicki dr Tadeusz Saloni, burmistrz miasta Cieszyna Rudolf Halfar i prezes gminy żydowskiej w Cieszynie dr Dawid Sandhaus[3].

Storch został pośmiertnie awansowany na stopień kaprala, a 26 listopada 1938 prezes Rady Ministrów nadał mu pośmiertnie Krzyż Zasługi za Dzielność „za czyny męstwa i odwagi w obronie granic Państwa”[7]. Tym odznaczeniem podczas pogrzebu trumna z jego ciałem została udekorowana przez gen. Bortnowskiego[8][9].

Jego śmierć i pogrzeb były szeroko opisywane w ówczesnej prasie i wykorzystywane do celów propagandowych jako przykład zgodnego współżycia narodowości zamieszkujących Rzeczpospolitą (wraz ze Storchem zginął także żołnierz będący etnicznym Polakiem)[10][11][12][13][14]. W nawiązaniu do śmierci żydowskiego żołnierza Wojska Polskiego Apolinary Hartglas na łamach „Nowego Dziennika” poruszył temat równości ofiary za Polskę żołnierza polskiego i żydowskiego[15]. O wymowie dwóch zgonów (Polaka i Żyda) pisał publicysta B.W. Święcicki na łamach „Przeglądu Powszechnego”[16]. Ofiara Ozjasza Storcha była przyrównywana do śmierci innego polskiego Żyda, Karola Zellermayera, zmarłego niedługo wcześniej[13].

Na początku 1939 na posiedzeniu zarządu głównego Związku Kombatantów postanowiono ufundować na granicy polsko-czeskiej pomnik upamiętniający Ozjasza Storcha[17].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Materiały do monografii „Udział Żydów w walkach o wolność i niepodległość Polski”. W: Almanach i leksykon Żydostwa polskiego. T. 2. Lwów: 1938, s. 493.
  2. ↑ A. Potocki, Storch Ozjasz, [w:] A. Potocki, Słownik biograficzny Żydów z Podkarpackiego, Rzeszów 2010, s. 90.
  3. ↑ a b c Ozjasz Storch, [w:] Żydzi bojownicy o niepodległość Polski. 1918-1939. (Reprint), red. N. Getter, J. Schall, Z. Schipper, Warszawa 2002, s. 289.
  4. ↑ Edyta Czop, Krzysztof Mroczkowski. Między mitycznym antysemityzmem, politycznym pragmatyzmem i sojuszem, którego oficjalnie nie było. Wybrane aspekty współpracy polskich władz wojskowych i żydowskiej prawicy w latach 1938–1944. „UR Journal of Humanities and Social Sciences”. 5 (4), s. 51–52, 2017. DOI: 10.15584/johass.2017.4.2. ISSN 2543-8379. 
  5. ↑ Materiały do monografii „Udział Żydów w walkach o wolność i niepodległość Polski”. W: Almanach i leksykon Żydostwa polskiego. T. 2. Lwów: 1938, s. 493–494.
  6. ↑ A. Potocki, Storch Ozjasz, [w:] A. Potocki, Słownik biograficzny Żydów z Podkarpackiego, Rzeszów 2010, s. 90.; Ozjasz Storch, [w:] Żydzi bojownicy o niepodległość Polski. 1918-1939. (Reprint), red. N. Getter, J. Schall, Z. Schipper, Warszawa 2002, s. 289.
  7. ↑ M.P. z 1938 r. nr 272, poz. 638.
  8. ↑ Pogrzeb poległych żołnierzy St. Mlekodaja i O. Storcha. „Polska Zbrojna”. 330, s. 6, 1938-11-29. Warszawa. .
  9. ↑ Ozjasz Storch, [w:] Żydzi bojownicy o niepodległość Polski. 1918-1939. (Reprint), red. N. Getter, J. Schall, Z. Schipper, Warszawa 2002, s. 289–290.
  10. ↑ Zajścia na granicy polsko-czechosłowackiej. „Gwiazdka Cieszyńska”. 92, s. 1, 1938-11-29. Cieszyn. 
  11. ↑ Krwawe starcie na granicy polsko-czeskiej. „Expres Zagłębia”. 327, s. 1, 1938-11-28. Sosnowiec. 
  12. ↑ W rejonie Jaworzyny i rejonie Czadcy w utarczce z Czechami zginął major i dwóch strzelców. „Dziennik Bydgoski”. 273, s. 1, 1938-11-29. Bydgoszcz. 
  13. ↑ a b Na polu chwały. Dziś manifestacyjny pogrzeb bohaterskiego żołnierza-Żyda / Na posterunku: śmierć na polu chwały. „Nowy Dziennik”. Nr 326, s. 1, 2, 28 listopada 1938. 
  14. ↑ Symbol tej śmierci będzie zrozumiany.... „Nowy Dziennik”. Nr 327, s. 4, 29 listopada 1938. 
  15. ↑ Numerus non clausus. „Nowy Dziennik”. Nr 329, s. 5, 1 grudnia 1938. 
  16. ↑ Przegląd prasy. Wymowa dwóch zgonów. „Nowy Dziennik”. Nr 332, s. 4, 29 listopada 1938. 
  17. ↑ Pomnik ku czci bohaterskiego żołnierza żydowskiego. „Nowy Dziennik”. Nr 38, s. 15, 7 lutego 1939. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ozjasz_Storch&oldid=70717703”