Płużne (wieś)
50°10′43″N 26°33′17″E/50,178611 26,554722 Płużne. Widok ogólny. | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
7,649 km² | ||||
| Wysokość |
255 m, max. 299,4 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3852 | ||||
| Kod pocztowy |
30320 | ||||
| Tablice rejestracyjne | |||||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 50°10′43″N 26°33′17″E/50,178611 26,554722
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Płużne[1] (ukr. Плужне) – wieś w zachodniej części Ukrainy, w rejonie szepetowskim (do 19 lipca 2020 r., rejon zasławski)[2][3] obwodu chmielnickiego, nad Ustią (dorzecze Wilii). W 2001 miejscowość liczyła 3297 mieszkańców[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1576[5]. Wtedy Płużne było własnością Ostrogskich w Rzeczypospolitej. Następni jego właściciele to m.in. Koniecpolscy, Jabłonowscy, Tyszkiewiczowie. Od 1793 w zaborze rosyjskim, miasteczko powiatu ostrogskiego. Podczas wojny ukraińsko-radzieckej, w listopadzie 1920 zajęte przez Armię Czerwoną i włączone do marionetkowej Ukraińskiej SRR[6]. W 1930 mieszkańcy Płużnego rozpoczęli powstanie przeciwko bolszewikom, które rozszerzyło się na okoliczne wioski i zostało stłumione przez wojska OGPU[7][8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- pałac – ks. Stanisław Wincenty Jabłonowski, kasztelan krakowski w drugiej połowie XIX w. wybudował od podstawa willowy pałac na miejscu starego dworu. W obiekcie z wieżą widokową i loggiami znajdowało się przeniesione z Krzewina archiwum Jabłonowskich z bogatą kolekcją druków i obrazów. Zbiory te przepadły w 1919 r. Po pałacu pozostały dwa rysunki Napoleona Ordy oraz fotografie.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Płużne liczy około 3 tysięcy mieszkańców. W 1978 miasteczko miało aż 5600 mieszkańców – najwięcej w historii Płużnego[9] W ostatnich latach ludności zaczęło ubywać. Tendencja spadkowa charakteryzuje procesy migracji ze wsi do miast i za granicę, spowodowane głównie dużym bezrobociem i brakiem wyższych uczelni. Według danych z 2001 roku, wieś liczy 3297 mieszkańców[4].
Osoby związane z Płużnem[edytuj | edytuj kod]
- Roman Bortnik
- Ludgarda Jabłonowska
- Antoni Barnaba Jabłonowski
- Wacław Jabłonowski
- Kazimierz Piątkowski
- Adela Elżbieta Tyszkiewicz
- Benedykt Tyszkiewicz
- Benedykt Henryk Tyszkiewicz
- Edward Tyszkiewicz
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polski egzonim uchwalony na 124. posiedzeniu KSNG
- ↑ Міністерство розвитку громад та територій України: Нові райони: карти + склад. 2020-07-17. [dostęp 2021-01-05]. Cytat: Мінрегіон (ukr.).
- ↑ Постанова Верховної Ради України про утворення та ліквідацію районів. [dostęp 2021-01-05]. Cytat: zakon.rada.gov.ua (ukr.).
- ↑ a b Płużne na stronie Rady Najwyższej Ukrainy. RNU
- ↑ Атаманенко В. Острозька волость у кінці XVI – першій половині XVII ст. (ЦДІА України в м. Києві. — Ф.44. «Вінницький гродський суд.» — Оп.1. — Спр.1.-Арк.98-602.)
- ↑ Ярослав Кукуріка. Заславщина в національно-визвольних змаганнях 1917 – 1922 років
- ↑ Місінкевич Л. Опір духовенства та віруючих більшовицькій політиці: ствердження державного атеїзму 20-30-х рр. ХХ ст.
- ↑ Валерій Ковальчук, Юрій Корзун. Національні меншини на Заславщині у 20 – 30-ті роки ХХ століття
- ↑ Mapa Sztabu Generalnego M-35-XV z 1980 r.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, Wrocław 1994, t. 5, s. 368-370.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Płużne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 330.
- Płużne na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
