Pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pałac Konstantego Zamoyskiego
Symbol zabytku nr rej. 659/1 z 1 lipca 1965
Ilustracja
Pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Foksal 1/2/4

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

neorenesans

Architekt

Leandro Marconi

Rozpoczęcie budowy

1875

Ukończenie budowy

1879

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Konstantego Zamoyskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac Konstantego Zamoyskiego”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Konstantego Zamoyskiego”
Ziemia52°14′04,08″N 21°01′26,33″E/52,234467 21,023981
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Konstantego Zamoyskiego, także pałac Zamoyskich[1] – neorenesansowy pałac znajdujący się przy ul. Foksal 1/2/4 w Warszawie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem pałacu nieruchomość była wykorzystywana jako ogród spacerowy stylizowany na londyński Vauxhall. W roku 1870 właścicielem tych terenów stał się Konstanty Zamoyski[1].

Pałac został wybudowany w latach 1875–1877 według projektu Leandra Marconiego w stylu neorenesansowym[2]. Składa się z głównego korpusu i prostopadłych dwóch skrzydeł (oficyn) bocznych. Korpus główny jest trzykondygnacyjny, 11-osiowy, a oficyny dwukondygnacyjne, 5-osiowe[3]. Przejście do ulicy oddzielone jest ozdobną bramą[4].

W 1944 pałac został zdewastowany[2]. Był własnością Zamoyskich do 1945[5]. W roku 1949 przekazano go Stowarzyszeniu Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (od 1952 Stowarzyszenie Architektów Polskich) z przeznaczeniem na siedzibę Zarządu Głównego SARP. Mieściła się w nim także siedziba Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. W latach 1964–1968 wzniesiono pawilon wystawowy o przeszklonej konstrukcji stalowej przylegający od północy do korpusu głównego[1][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 171. ISBN 83-223-2047-7.
  2. ↑ a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 61.
  3. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 609–610. ISBN 83-01-08836-2.
  4. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 609. ISBN 83-01-08836-2.
  5. ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 610. ISBN 83-01-08836-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pałac_Konstantego_Zamoyskiego_w_Warszawie&oldid=68644701”