Pajęczynowiec białawy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pajęczynowiec białawy |
| Nazwa systematyczna | |
| Botryobasidium candicans J. Erikss. Svensk bot. Tidskr. 52(1): 6 (1958) | |
Pajęczynowiec białawy (Botryobasidium candicans J. Erikss.) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Botryobasidium candicans J. Erikss. 1958 var. candicans
- Botrytis capitata (Berk. & Broome) Sacc. 1928
- Haplotrichum capitatum Link 1824
- Oidium bloxamii (Berk. & Broome) Linder 1942
- Oidium capitatum (Link) Hol.-Jech. 1969
- Polyactis capitata Berk. & Broome 1881
- Rhinotrichum bloxamii Berk. & Broome 1851
- Sporocephalium capitatum (Link) Chevall. 1826
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Grzyb poliporoidalny o owocniku rozpostartym, bardzo cienkim, pajęczynowatym, biało-szarawym[4].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny. Strzępki cienkościenne z przegrodami, w subhymenium o średnicy 4–6 μm, w hymenium 4–6 μm. Brak cystyd. Podstawki wrzecionowate lub owalne o rozmiarach 12-15 (-18) × 5–8 μm z prostą przegrodą w nasadzie. Zarodniki łódkowate lub niemal wrzecionowate, gładkie, cienkościenne, o rozmiarach 6–8 × 3–4 μm[4].
Anamorfa tworzy kolonie o barwie od białawej do kremowożółtej. Na długich i rozgałęzionych konidioforach powstają gładkie, cytrynowate, żółtawe zarodniki konidialne o rozmiarach 15-20 × 8–10 μm[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy opisany został w Szwecji[4]. Obecnie znane jest jego występowanie tylko w Europie[4]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 4 stanowiska. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[5].
Saprotrof żyjący na martwym drewnie drzew i krzewów oraz na krzewinkach. W Polsce notowany na jałowcu pospolitym i świerku pospolitym[3], w Europie na świerku pospolitym, jodle pospolitej, sośnie pini, czystku, wrzosie i buku pospolitym[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2017-11-01] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2017-11-01] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Mycobank. Botryobasidium candicans. [dostęp 2017-11-01].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.