Palkor Czade

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Palkor Czade
དཔལ་ཆོས་དགོན།
Ilustracja
Fragment klasztoru ze stupą Kumbum
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Gyangzê

Kościół

buddyzm tybetański

Rodzaj klasztoru

klasztor buddyjski

Właściciel

Gelug, Sakja, Drukpa kagju

Typ zakonu

męski

Założyciel klasztoru

Rabten Kunsang

Styl

tybetański

Materiał budowlany

drewno, cegła, kamień

Data budowy

ok. 1420

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Palkor Czade”
Ziemia28°57′00″N 89°38′00″E/28,950000 89,633333

Klasztor Palkor Czade (Pälk’or Cz'äde, tybet. དཔལ་ཆོས་དགོན།) – klasztor buddyjski będący ośrodkiem Gelug, Sakja i Drukpa kagju, szkół buddyzmu tybetańskiego. Znajduje się w Gyangzê, w prefekturze miejskiej Xigazê, Tybetański Region Autonomiczny, Chiny[1].

Klasztor założył ok. 1420 r. książę Rabten Kunsang (fundator najważniejszych budowli w mieście Gyangzê) jako ośrodek głównych szkół buddyzmu tybetańskiego. We wnętrzu tego klasztoru gromadzili się na modlitwie mnisi ze wszystkich okolicznych klasztorów. W głównej sali zgromadzeń stoją dwa trony: jeden dalajlamy, a drugi lamy szkoły Sakja. Obok, w głównej kaplicy Tsangkhang znajduje się posąg Buddy Siakjamuniego w otoczeniu bóstw[1].

Na terenie klasztoru znajduje się największa w Tybecie i najlepiej zachowana stupa (czorten) zwana Kumbum, zbudowana około 1440 r. przez Rabten Kunsanga. Nazwa „Kumbum” oznacza „sto tysięcy wizerunków” i rzeczywiście stupę wypełniają tysiące posągów, fresków i mandali. Kumbum ma osiem pięter, a zwieńczona jest złotą kopułą. Na każdym piętrze znajdują się kaplice, dekorowane z wyjątkowym przepychem i bogactwem zdobień[1].

Podczas rewolucji kulturalnej kompleks klasztorny został niemal całkowicie zniszczony. Spośród trzynastu budynków klasztornych ocalały tylko dwa i stupa Kumbum[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c David Leffman i in.: Chiny. Przewodnik Pascala. Bielsko-Biała: Pascal, 2006, s. 817–818. ISBN 83-7304-657-7.
  2. Marek Kalmus: Tybet. Legenda i rzeczywistość. Kraków: Baran i Suszczyński, 1999, s. 42. ISBN 83-85109-23-4.